Στο εργαστήρι

Μια διατομική έκθεσης με τις απόφοιτες Καλών Τεχνών Αθήνας

Ιώ Μαθιανάκη – Μαρία Πετρούτσου

Διάρκεια έκθεσης 08/06 – 30/06 

Εγκαίνια: 08/06 και ώρα 19.00 – 22.00

Χώρος εργασίας, συγκέντρωσης, περισυλλογής. Ο χώρος που πλαισιώνει τη δουλειά μου και όπου μπορώ να δω για λίγο τον εαυτό μου ανάμεσα στα έργα μου. Μια λέξη φορτισμένη σχεδόν με τόσες έννοιες όσες και η λέξη σπίτι. Θαλπωρή, ασφάλεια, ελευθερία, έκφραση, εσωτερικότητα, ζωή.

Το μικρό εργαστήριο μου, μέσα μου καταλαμβάνει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις καθώς εκτός από τον φυσικό του χώρο συμπεριλαμβάνει αμέτρητες εικόνες που προσλαμβάνω με όλες μου τις αισθήσεις από τη θέα που το περιβάλλει, ακόμη κι από τη διαδρομή που κάνω για να φτάσω ως αυτό. Αποτελεί το επίκεντρο στην καθημερινότητα μου και ταυτόχρονα είναι αποκομμένο από την καθημερινότητα και από το χρόνο. Εκεί ο χρόνος γίνεται ενιαίος. Εκεί εμπεριέχονται και ζωντανεύουν όλα τα εργαστήρια στα οποία έχω δουλέψει μαζί με τους ανθρώπους, τις εμπειρίες, τις συζητήσεις, τις άφθονες ώρες δουλειάς, μοναξιάς, παρέας, τις στιγμές απογοήτευσης και χαράς.

Ιώ Μαθιανάκη 2023

Συχνά κοιτάζω έξω απ’ το παράθυρο. Κι άλλες φορές κοιτάζω μέσα σ’ αυτό, πάνω στο τζάμι, πίσω απ’ το τζάμι. Ή παίρνω απόσταση και το κοιτάζω από μακριά. Εντοπίζω κάτι να αντανακλάται πάνω του, έπειτα κάτι από το φόντο να ξεπροβάλει κι ενίοτε εγώ η ίδια εμφανίζομαι εκεί. Ένα με όλα αυτά. Στο εργαστήρι.

Διαφορετικές θεάσεις μέσα από την ίδια αφορμή. Η πολυτέλεια του να αφιερώνεις χρόνο στο να κοιτάζεις, είναι ένα δώρο της ζωγραφικής που απολαμβάνω ιδιαίτερα.

Στο εργαστήρι λοιπόν.

Το αποκαλούμε συχνά «Ο χώρος μου». Λες και διεκδικούμε την θέση μας στον πλανήτη. Ένα προσωπικό φρούριο, με ένα παράθυρο στον κόσμο που θα θέλαμε να βλέπουμε. Εκεί, προστατευμένοι από την καθημερινότητα κι όλα της τα περίεργα, τα γρήγορα  και τις δυσκολίες, να ζούμε μια καθημερινότητα άλλη, ασκητική μα ελπιδοφόρα. Μέσα από μια συνθήκη μοναξιάς που ωστόσο, προσφέρει μια μοναδική πιθανότητα ουσιαστικής επικοινωνίας με τους άλλους.

«Ο χώρος μου». Είναι εκεί όπου η μοναχικότητά μου, βρίσκει την υλική συντροφιά που χρειάζεται για να εξαϋλωθεί. Εκεί, όπου το σώμα ενεργεί σε απόλυτη αρμονία με το πνεύμα, με το συναίσθημα. Η ύπαρξή μου όλη βρίσκεται σε ισορροπία. Όλα όσα νιώθω και σκέφτομαι είναι όπως πρέπει να είναι. Εκεί ανήκω. Εκεί ο χρόνος παίρνει την πραγματική του διάσταση. Ούτε σε κυνηγά, ούτε χάνεται. Εκεί όλα συμβαίνουν με τρόπο φυσικό δίχως να εξηγούνται ή να απαιτούν αναλύσεις. Ένα προσωπικό καταφύγιο.

Μέσα εκεί βρίσκονται τα έργα μου, τα εργαλεία και τα υλικά μου, αντικείμενα που αγαπώ, μου χάρισαν ή συνέλεξα από την οικογένειά μου, βιβλία και σημειώσεις, ίσως κάποια λουλούδια, ένα ραδιόφωνο κι εγώ η ίδια. Κι από το παράθυρο, όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Δέντρα, μαγαζιά, άνθρωποι, μέρα, νύχτα. Όλα αυτά λοιπόν είναι που ζωγραφίζονται.

 Μαρία Πετρούτσου 2023

Στην διατομική έκθεση στο εργαστήρι αμφιταλαντευόμαστε ανάμεσα σε δύο εικαστικές προσεγγίσεις μιας παράλληλης πορείας φοίτησης, πριν και μετά την Καλών Τεχνών Αθήνας. Η Ιώ Μαθιανάκη και η Μαρία Πετρούτσου συνομιλούν σε ένα εικαστικό αποτέλεσμα που προέκυψε κατά την κοινή τους πορεία στο εργαστήριο.

Στην έκθεση αυτή μπορούμε να παρατηρήσουμε, σκέψεις, εικόνες, ερεθίσματα και καθημερινούς προσυλλογισμούς γύρω από τα τετριμμένα.  Μέσα από δύο πιο κλασικές, ρομαντικές ή μετ-ιμπρεσσιονιστικές προσεγγίσεις, οι δύο καλλιτέχνες αγκαλιάζουν την ζωγραφική διαδικασία και την επαναφέρουν στην αποκρυστάλλωση μιας φευγαλέας εντύπωσης, μιας ταπεινής στιγμής.

Αξίζει να παρατηρήσουμε τα κοινά βιώματα υπό διαφορετική ερμηνεία. Ίδια θέματα που ερωτούν αν η ζωγραφική αποτελεί το μέσο έκφρασης ενός κρυμμένου ψυχισμού και αν ο καλλιτέχνης είναι ο φορέας νοημάτων ενός εικαστικού λεξιλογίου, που μας καλεί έμμεσα να το αναγνώσουμε. Εδώ, αυτοπροσωπογραφίες ή πορτραίτα, καβαλέτα και παλέτες, τοπιογραφίες και νεκρές φύσεις πάλλονται στην γρήγορη πινελιά της Μαρίας Πετρούτσου ή αχνά ανιχνεύονται στον κρυφό και ήρεμο ζωγραφικό παλμό της Ιώς Μαθιανάκη.   Αυτή η παρατήρηση του διαφορετικού, παρόλο κοινού βιώματος, μας διδάσκει πως να αφουγκραστούμε τις συναισθηματικές πτυχές έκφρασης του καλλιτέχνη.

Το εργαστήρι, άλλωστε όπως μας είπαν και οι εικαστικοί είναι ένας τόπος ιερός, ένας τόπος δέσμευσης και υλοποίησης της ιδέας. Η επιρροή του και η κοινή πορεία των εικαστικών σε αυτόν τον διαμοιρασμό χώρου και ιδεών, αποτελεί έναν έλλογο, δημιουργικό και πνευματικό διάλογο. Η παρατήρηση και η σύγκριση των δύο αυτών κόσμων, διανθίζει κριτικά την σκέψη και εξελίσσει την δυναμική σχέση της ζωγραφικής στην παραγωγική διαδικασία. Αυτό ακριβώς, είναι και το ζητούμενο που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στην σχεσιακή παρουσίαση της συγκεκριμένης διατομικής έκθεσης.

Κείμενο & Επιμέλεια: Νιόβη Κρητικού

ΕΝ

The laboratory

An inter-individual exhibition with the graduates of Fine Arts of Athens

Io Mathianaki – Maria Petroutsou

Exhibition duration 08/06 – 30/06 | Opening: 08/06 and time 19.00 – 22.00

Space for work, gathering, contemplation. The space that frames my work and where I can briefly see myself among my works. A word loaded with almost as many meanings as the word home. Warmth, security, freedom, expression, interiority, life.

My small laboratory, within me, occupies much larger dimensions as, in addition to its physical space, it includes countless images that I take in with all my senses from the view that surrounds it, even from the route I take to get there. It is the focus of my everyday life and at the same time it is detached from everyday life and from time. The time becomes unified. All the laboratories in which I have worked with people, the experiences, the conversations, the abundant hours of work, solitude, company, the moments of frustration and joy are contained and brought to life there.

Io Mathianaki 2023

I often look out the window. And other times I look inside it, on the glass, behind the glass. Or I distance myself and look at it from afar. I detect something reflected on it, then something from the background emerges and sometimes I myself appear there. One with all that. In the lab.

Different views through the same occasion. The luxury of taking time to look is a gift of painting that I particularly enjoy.

Ιn the laboratory, I guess.

We often call it “My Space”. It’s as if we’re claiming our place on the planet. A personal fortress, with a window to the world we would like to see. There, protected from everyday life and all its strangeness, rapidity and difficulties, to live a different everyday life, ascetic but hopeful. Through a condition of loneliness that, however, offers a unique possibility of meaningful communication with others.

“My space.” It is there where my loneliness finds the material companionship it needs to be sublimated. There, where the body acts in absolute harmony with the spirit, with the emotion. My whole being is in balance. Everything I feel and think is as it should be. That’s where I belong. That’s where time takes on its true dimension. He neither chases you nor gets lost. There everything happens in a natural way without being explained or requiring analysis. A personal haven.

In there are my projects, my tools and materials, objects I love, given to me or collected by my family, books and notes, maybe some flowers, a radio and myself. And through the window, the rest of the world. Trees, shops, people, day, night. All this is what is being painted.

  Maria Petroutsou 2023

In the inter-individual exhibition in the laboratory, we vacillate between two visual approaches of a parallel course of study, before and after the Fine Arts of Athens. Io Mathianaki and Maria Petroutsou are talking about a visual result that arose during their joint course in the workshop.

In this exhibition we can observe, thoughts, images, stimuli and daily meditations around the trivial. Through two more classical, romantic or post-impressionist approaches, the two artists embrace the painting process and return it to the crystallization of a fleeting impression, a humble moment.

It is worth observing the common experiences under a different interpretation. Same topics that ask if painting is the means of expressing a hidden psyche and if the artist is the carrier of meanings of a visual vocabulary, which indirectly invites us to read it. Here, self-portraits or portraits, easels and palettes, landscapes and still life pulsate in the quick touch of Maria Petroutsou or faintly detected in the hidden and calm painting pulse of Io Mathianaki. This observation of the different, yet common experience, teaches us how to listen to the emotional aspects of the artist’s expression.

The laboratory, after all, as the artists told us, is a sacred place, a place of commitment and realization of the idea. His influence and the common course of the visual arts in this sharing of space and ideas, constitutes a logical, creative and intellectual dialogue. The observation and comparison of these two worlds, critically intersperses the thinking and develops the dynamic relationship of painting in the production process. This is precisely the issue we are asked to address in the relational presentation of this specific inter-personal exhibition.

Text & Curation: Niovi Kritikou

«Flora in situ»

Μια ατομική έκθεση ζωγραφικής της Φανής Πανταζίδου με εξαίρετη προσκεκλημένη την κεραμίστρια Βούλη Πανταζίδου.

Διάρκεια: 16/05-03/06

Eγκαίνια: 16/05 ώρα: 19.00 – 22.00

Η εικαστικός Φανή Πανταζίδου μαζί με την εξαίρετη κεραμίστρια αλλά και αδερφή της Βούλη Πανταζίδου, συνθέτουν μια σύγχρονη ανθοδέσμη που σφύζει από διαχρονικούς συμβολισμούς. Η ζωγραφική της εικαστικού εμπνέεται από τα ιαπωνικά λουλούδια, τα κινέζικα ιδεογράμματα, την παραδοσιακή καλλιγραφία και την γραφιστική. Με αυτόν τον τρόπο, η απεικόνισή των λουλουδιών γίνεται εννοιολογική υμνώντας τον αέναα επαναλαμβανόμενο κύκλο της ζωής, σαν μια τελετή θυμιάματος.

Η ενότητα των έργων αλλά και οι κεντροβαρείς συνθέσεις των λουλουδιών της, λειτουργούν σαν ένα εννοιολογικό μπουκέτο, μια ιαπωνική Ikebana (δηλαδή, παραδοσιακή σύνθεση λουλουδιών). Έτσι, μας μεταφέρει στις τέσσερις εποχές του χρόνου χρησιμοποιώντας τον ιαπωνικό ιδεολογισμό, στον οποίο κάθε άνθος αναδεικνύει μοναδικά νοήματα. Το εικαστικό αυτό αποτέλεσμα μετατρέπεται σε ένα σύγχρονο «φυτολόγιο», που αντί για τις πληροφορίες της χλωρίδας των φυτών, μας μεταδίδει διδαχές  ηρεμίας, ευμορφίας, τάξης και ασφάλειας, μέσω της αιθερικής του όψης.

Με

Με δισδιάστατη αισθητική και πλακάτα ζωηρά χρώματα, διεγείρει το βλέμμα του θεατή και μιλά για την άνοιξη, το άνθος, τον ερωτισμό και την αναπαραγωγή. Μια μέλισσα που επικονιάζει το άνθος,  η πεταλούδα σε ένα εικαστικό παραλληλισμό με το λουλούδι, και η αίσθηση ευθραυστότητας της εφήμερης φύσης των φυτών, δημιουργούν την εντύπωση μιας γυάλινης βιτρίνας ανθοπωλείου με ερωτικό, ίσως φετιχιστικό, περιεχόμενο. Η επιμονή στην λεπτομέρεια και η εξονυχιστική επικάλυψη του χρώματος ή του μολυβιού δημιουργεί ρυθμικά πεδία που λειτουργούν σαν ανάσες. Εδώ, η συνομιλία με τα κεραμικά φύλλα της Βούλης Πανταζίδου ολοκληρώνει τον καίριο σχολιασμό ζητημάτων ρυθμού, γέννησης, πρωτοτυπίας και ταυτότητας της ιδέας.

Τέλος, συχνά παρατηρούμε να εμφανίζεται το σχήμα του κύκλου. Αυτό με τη σειρά του ενισχύει την έννοια της απαρχής του κόσμου αλλά και την διαιώνιση των κύκλων της ζωής. Παράλληλα, φαίνεται να τονίζει την χρωματική παλέτα του έργου, σαν πρόκειται για ένα δειγματολόγιο ταπετσαρίας διακοσμητικής. Άλλωστε, η έννοια του φόντου στην απώτερη δουλειά, λειτουργεί σε πρώτο πλάνο, εισάγοντας εύστοχα στοιχεία από τον κλάδο. Αυτή η διακοσμητική διάσταση προσθέτει στο έργο μια αίσθηση εφήμερης οικειότητας, όπως η χαρά που μας δίνει η εντύπωση μιας καρτ-ποστάλ από ένα μακρινό προορισμό.

Για μένα όμως, ο κύκλος και η επανάληψη του σε μοτίβα, όπως τον χρησιμοποιεί η εικαστικός, παραπέμπει σε μια γραφή μπράιγ (braille – γραφή των τυφλών μέσω της αφής) ή τα τηλεγραφικά σήματα Μορς, καλώντας όλες τις αισθήσεις να συμμετάσχουν σε ένα παιχνίδι μνήμης μιας συναισθητικής ζωγραφικής απεικόνισης.

Κείμενο & Eπιμέλεια: Nιόβη Κρητικού

Βιογραφικά:

Η Φανή Πανταζίδου

γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα.

Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, στο εργαστήριο του Δημήτρη Σακελλίωνα. Έχει κάνει ατομική έκθεση στην γκαλερί Νέες Μορφές,  στην Αθήνα και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

H Βούλη Πανταζίδου

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Τελείωσε το τμήμα Αγγειοπλαστικής-Κεραμικής του ΟΑΕΔ
και στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στο εργαστήριο της Βέρας Σιατερλή.
Μαθήματα, εξειδικευμένα σεμινάρια, συμμετοχή και συνεργασία στο «clayart open studio»
του Κώστα Ταρκάση.
Συμμετοχές σε εκθέσεις:
 Διάφορες Πανελλήνιες Εκθέσεις Κεραμικής
 Ομαδική έκθεση στην γκαλερί «Έξοδος», 2017.
 5η Έκθεση Κεραμικής της ομάδας Κεραμέων Ίχνη στην Πάτρα, 2019.
 6η Έκθεση Κεραμικής της ομάδας Κεραμέων Ίχνη στην Αρχαία Ολυμπία 2021.
Βραβεία:
 Πανελλήνια Έκθεση Κεραμικής 2016 – Α’ βραβείο
 Πανελλήνια Έκθεση Κεραμικής 2020 – Β’ βραβείο

ΕΝ

A solo exhibition of paintings by Fani Pantazidou with an excellent guest, the ceramist Vouli Pantazidou.
Duration: 16/05-03/06
Opening: 16/05 time: 19.00 – 22.00

The visual artist Fani Pantazidou, together with the excellent ceramist and her sister Voulis Pantazidou, compose a modern bouquet that pulsates with timeless symbolism. Her visual painting is inspired by Japanese flowers, Chinese ideograms, traditional calligraphy and graphic design. In this way, the depiction of flowers becomes conceptual by praising the ever-repeating cycle of life, like an incense ceremony.

The unity of the works as well as the centripetal compositions of her flowers, work like a conceptual bouquet, like a Japanese Ikebana (i.e. traditional flower arrangement). Thus, it transports us to the four seasons of the year, using Japanese ideology, in which each flower highlights unique meanings. This visual result turns into a modern “botanical”, which instead of the information of the flora of the plants, conveys to us teachings of calmness, beauty, order and security, through its ethereal aspect.

With

With two-dimensional aesthetics and plain, lively colors, it stimulates the viewer’s gaze and speaks of spring, blossom, eroticism and reproduction. A bee pollinating the flower, the butterfly in a visual parallel to the flower, and the sense of fragility of the ephemeral nature of the plants, create the impression of a glass display of a flower shop with erotic, perhaps fetish, content. The insistence on detail and the meticulous coating of paint or pencil creates rhythmic fields that function like breaths. Here, the conversation with the ceramic sheets of Voulis Pantazidou completes the crucial commentary on issues of rhythm, birth, originality and identity of the idea.

Finally, we often notice the circle shape appearing. This in turn reinforces the concept of the beginning of the world but also the perpetuation of the cycles of life. At the same time, it seems to emphasize the color palette of the work, as if it were a sample of decorative wallpaper. After all, the concept of background in the far work, works in the foreground, aptly introducing elements from the industry. This decorative dimension adds to the work a sense of ephemeral intimacy, like the joy we get from the impression of a postcard from a distant destination.

For me, the circle and its repetition in patterns, as used by the visual artist, evokes a braille (tactile writing for the blind) or Mors telegraphic signals, inviting all the senses to participate in a game of memory of a synesthetic pictorial depiction.

Text & Editing: Niovi Kritikou

Resumes:

Fani Pantazidou

was born in 1971 in Athens.

She studied Architecture at the Aristotle University of Thessaloniki and Painting at the Athens School of Fine Arts, in the workshop of Dimitris Sakellionas. She has had a solo exhibition at the Nees Morfes gallery, in Athens and has participated in many group exhibitions in Greece and abroad.

Vouli Pantazidou

Born in Athens in 1974. Graduated from the Pottery-Ceramics department of the OAED
and then attended classes in Vera Ciaterli’s workshop.
Courses, specialized seminars, participation and collaboration in “clayart open studio”
of Kostas Tarkasis.
Participation in exhibitions:
 Various Panhellenic Ceramic Exhibitions
 Group exhibition at the “Exit” gallery, 2017.
 5th Ceramics Exhibition of the Kerameon Ichni group in Patras, 2019.
 6th Ceramics Exhibition of the Ceramic Traces group in Ancient Olympia 2021.
Awards:
 Panhellenic Ceramics Exhibition 2016 – 1st prize
 Panhellenic Ceramics Exhibition 2020 – 2nd prize

“Διάφανες αυλαίες”

Το Κέντρο Τεχνών Μετς παρουσιάζει την ατομική έκθεση ζωγραφικής της

Νεφέλης Σουλακέλλη

Διάρκεια: 27/04-12/05

Eγκαίνια: 27/04 ώρα: 19.00 – 22.00

Λίγες πράξεις φέρνουν πιο κοντά το ένα σώμα με το άλλο από το θηλασμό. Μάνα και παιδί κουλουριάζονται σε μια ένωση με αρχέγονες καταβολές, τρυφερή και συνάμα αμείλικτη μες στο δόσιμό της. Την ίδια στιγμή, μια νέα μητέρα καλείται να διαχειριστεί τεράστιες αλλαγές στο σώμα και την ψυχολογία της, την ταυτότητά της, τον κοινωνικό της ρόλο.

Αυτές τις αμφιθυμίες της μητρότητας πραγματεύεται με θαυμαστή ειλικρίνεια μια σειρά έργων της Νεφέλης Σουλακέλλη, στην πρώτη έκθεσή της ως μητέρα. Η απόσταση μεταξύ του φορτισμένου βλέμματος στη «Διαρροή» και της άφατης γλύκας που μεταδίδει η «Μπουνίτσα» είναι ελάχιστη, και οι μανάδες τη διαβαίνουν πολλές φορές μέσα στη μέρα.

Δίπλα στα πορτραίτα-παράθυρα στη συνθήκη της μητρότητας, η Νεφέλη Σουλακέλλη ξεγυμνώνει με οικειότητα στιγμές και πρόσωπα σε καθημερινές ‘τελετουργίες’: η αγκαλιά του πατέρα που κοιμίζει το μωρό του, το ‘τίποτα’ στο πρωινό τσιγάρο, γυναικείες καμπύλες σε νωχελικές στάσεις. Οι ζωγραφιές της είναι διάφανες, σαρωτικές× κάθε πρόσωπο αφηγείται μια ιστορία, κάθε σώμα μεταδίδει μια αίσθηση γήινη και ταυτόχρονα μετέωρη, χαρακτηριστική της σύγχρονης ‘γυναικείας ματιάς’.

Οι θηλυκότητες που διατρέχουν τη συλλογή δεν οφείλονται μόνο στο φύλο της ζωγράφου, τη θεματική της μητρότητας ή τις καμπυλωτές γραμμές των πορτραίτων, αλλά και στην κίνηση, τα χρώματα, τον τρόπο με τον οποίο αποδίδονται οι μορφές – γυναικείες και ανδρικές, όπως στην πολύχρωμη ραστώνη του «Βαγγέλη», την εκκωφαντική ηρεμία του «Χαράκτη» ή την εγκαρτέρηση της γιαγιάς «Ζωής».

Με παστέλ, μολύβι, πηλό, λάδια και ψηφιακά μέσα, η Νεφέλη Σουλακέλλη μας καλεί να μελετήσουμε ξανά πρόσωπα και λειτουργίες μέσα στην πλαστικότητα που η ίδια η ζωή κουβαλά. Η ‘μετάβαση’ από το σβησμένο πρόσωπο της ντελικάτης «Φρίντα» στα πύρινα μάτια των γυναικείων πορτραίτων κρύβει πολλαπλές ερμηνείες – για εμένα συμβολίζει μια πορεία αναζήτησης της θηλυκής ταυτότητας, μια πορεία απελευθέρωσης και χειραφέτησης.

Κείμενο: Άννα-Ιάσμη Βαλλιανάτου

Επιμέλεια: Nιόβη Κρητικού

_______________________________________________________________________________________________

Transparent yards
Metz Art Center presents her solo exhibition of paintings
Nefelis Soulakellis
Duration: 27/04-12/05
Opening: 27/04 time: 19.00 – 22.00

Few actions bring one body closer to another than breastfeeding. Mother and child curl up in a union with primordial origins, tender and at the same time relentless in its dogma. At the same time, a new mother is called upon to manage enormous changes in her body and psychology, her identity, her social role.

These ambivalences of motherhood are treated with admirable honesty in a series of works by Nefeli Soulakellis, in her first exhibition as a mother. The distance between the charged look in “Diarroi(leack)” and the unfathomable sweetness that “Bunitsa (fist)” conveys is small, and the moms cross it many times during the day.

Next to the portraits-windows on the condition of motherhood, Nefeli Soulakellis undresses with familiar moments and faces in daily ‘rituals’: the embrace of the father putting his baby to sleep, the ‘nothing’ in the morning cigarette, feminine curves in lazy poses. Her paintings are transparent, sweeping× each face tells a story, each body conveys a feeling simultaneously earthy and vista.

The femininity that runs through the collection is not only due to the gender of the painter, the theme of motherhood or the curving lines of the portraits, but also to the movement, the colors, the way the figures – female and male – are rendered, as in the colorful raston . of “Vangelis”, the deafening calm of “Character” or the abandonment of grandmother “Zois (Life)”.

With pastel, pencil, clay, oil and digital media, Nefeli Soulakelli invites us to re-study faces and functions within the plasticity that life itself carries. The ‘transition’ from the erased face of the Delian “Frida” to the fiery eyes of the female portraits hides multiple interpretations – for me it symbolizes a journey of searching for female identity, a journey of liberation and emancipation.

Text: Anna-Yasmi Vallianatou

Curation: Niovi Kritikou

______________________________________________________________________________________

Βιο:

Σουλακέλλη Νεφέλη
Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (2005-2010) και για ένα
εξάμηνο στην École nationale supérieure des beaux-arts de Paris με καθηγητή τον Christian
Boltanski (2008). Έχει συμμετάσχει ως εικαστικός σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις
στην Ελλάδα και στην Ευρώπη (K3 Gallery of the European Court of Auditors,
Λουξεμβούργο, 2020, Γκαλερί Χρυσόθεμις, Αθήνα, 2017, Μουσείο Citrus, Χίος, 2013, 40
χρόνια, Γκαλερί Χρυσόθεμις, Αθήνα, 2019, Van Gogh Revisited, My ArtBox, Αθήνα,
2017,«Συνάντηση III», Αίθουσα Τέχνης 24, Αθήνα, 2011, κ.α.)ε νώ σχέδια και ζωγραφιές της
εικονογραφούν εκδόσεις βιβλίων και μουσικής. Το 2016 εργάστηκε στην ταινία ‘’Loving
Vincent’’ ως animator με εξειδίκευση στη ζωγραφική πορτραίτων. Ζει και εργάζεται στα
Χανιά, στο Καλλιτεχνικό Εργαστήριο Duende.

Soulakelli Nefeli
She studied at the Athens School of Fine Arts (2005-2010) and for a
semester at École nationale supérieure des beaux-arts de Paris with professor Christian
Boltanski (2008). She has participated as an artist in many individual and group exhibitions
in Greece and in Europe (K3 Gallery of the European Court of Auditors,
Luxembourg, 2020, Chrysothemis Gallery, Athens, 2017, Citrus Museum, Chios, 2013, 40
years, Chrysothemis Gallery, Athens, 2019, Van Gogh Revisited, My ArtBox, Athens,
2017, “Meeting III”, Art Gallery 24, Athens, 2011, etc.) with her drawings and paintings
illustrate book and music editions. In 2016, she worked in the movie “Loving
Vincent” as an animator specializing in portrait painting. She lives and works in
Chania, at the Duende Artistic Workshop.

To Κέντρο Τεχνών Μετς με χαρά ανακοινώνει την συμμετοχή του στην ετήσια έκθεση της Κολωνίας:

Discovery Art Fair Cologne | Booth#: GF4

με τους συνεργαζόμενους καλλιτέχνες με αλφαβητική σειρά:

Ευάγγελος Βαγγελάτος | Εvankelos Vangelatos

Φώτης Βάρθης | Fotis Vathis

Βασίλης Γέρος (guest) | Vasilis Geros

Γιώργος Κόρδης | Giorgos Kordis

Δανάη Τσολάκη (guest) | Danae Tsolaki

Εμμέλεια Φιλιπποπούλου | Emmeleia Filippopoulou

Διάρκεια έκθεσης | Duration : 20-23 Aπριλίου / 20-23 Αpril

Location XPOST Köln, Gladbacher Wall 5, 50670 Cologne

First Choice Thursday, April 20, 2023 | 4 pm – 9 pm
For invited guests only – Ιf you wish you can send us an e-mail to get your invitation e-pass | Όσοι θα βρίσκετε στο Fair μπορείτε να μας στείλετε ένα e-mail με σκοπό να λάβετε μια ηλεκτρονική πρόσκληση.

Fair days

Friday, April 21 – Sunday, April 23, 2023
Opening hours Friday – Saturday 11am – 8pm, Sunday 11am– 6p

Links:

https://discoveryartfair.com/exhibitors/#!/fair/cologne-2023

https://discoveryartfair.com/exhibitors/#!/fair/cologne-2023/mets-arts-centre

“Ντάλα Γιόμα” στο Κέντρο Τεχνών Μετς

Μία αφηγηματική παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα της Μαρίνας Κονταρίνη και της Μαρίας Νίκα θα φιλοξενηθεί στον όμορφο χώρο του Κέντρου Τεχνών Μετς στο Μετς, στις 23 και 24 Απριλίου 2023.

Ντάλα γιόμα. Θα πει καταμεσήμερο, ζέστη στο αποκορύφωμα της. Εδώ θα χαρακτηρίσει την ψυχική θερμοκρασία των δύο ηρώων που η τύχη θα φέρει να συναντηθούν άνοιξη του 1818, στις παρυφές του Χελμού, κάτω απ’ το φως του ήλιου.

Εκείνη Ρωμιά, κόρη Γραμματικού από την Αχαΐα που κυνηγά το ιδανικό της ελευθερίας. Εκείνος, Τούρκος φοροεισπράκτορας που ‘χει για πατρίδα του έναν κήπο.

Η αγάπη απροϋπόθετα μαλακώνει τις καρδιές και κάνει να μοιάζουν όλα πιο απλά και οικεία. Ακόμη και τα μεταξύ τους ξένα μέρη. Γιατί η πατρίδα είναι ο άνθρωπος και όχι ο τόπος.

Σε μια εποχή που οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δοκιμάζονται συνεχώς η επιστροφή στους ανθρώπινους δεσμούς είναι αναγκαία. Δύο λαοί που πορεύτηκαν παράλληλα για αιώνες. Δύο άνθρωποι που συναντιούνται και διαρρηγνύουν τα σύνορα, χωρικά και ψυχικά.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Συγγραφή κειμένου: Μαρίνα Κονταρίνη, Μαρία Νίκα
Σκηνοθετική επισκόπηση: Μαρία Νίκα, Άρης Τρουπάκης
Μουσική: Sissi Rada
Σχεδιασμός φωτισμού: Σάκης Μπιρμπίλης
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Σουζάνα Κάραγιαν
Παίζουν: Μαρίνα Κονταρίνη, Μαρία Νίκα, Νίκος Χαλδαιάκης
Αρπίστα επί σκηνής: Σίσσυ Μακροπούλου
Εκτέλεση παραγωγής: Ρέον Α.Μ.Κ.Ε.

Κυριακή 23 και Δευτέρα 24 Απριλίου

Δευτέρα 29 Μαΐου (επιπλέον παράσταση)

Τετάρτη 31 Μάϊου 

Δευτέρα 5 Ιουνίου

Σάββατο 10 Ιουνίου 

Περιορισμένος αριθμός θέσεων
Ώρα έναρξης: 20:30 Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά

ΜΕΤΣ Κέντρο Τεχνών, Ευγενίου Βουλγάρεως 6 Μέτς https://www.metsartscentre.gallery/

Τιμή εισιτηρίων: 15€ κανονικό, 10€ μειωμένο

Πληροφορίες-κρατήσεις στο τηλέφωνο 6909104055 και μέσω της σελίδας της παράστασης στο Facebook ΝΤΑΛΑ ΓΙΟΜΑ με μήνυμα

https://quinta-theater.gr/ntala-gioma-sto-kentro-technon-mets/

https://independent.gr/%CE%B8%CE%AD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF/%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CE%BC%CE%B1

https://www.polismagazino.gr/%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-23-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-24-%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%AD/

https://www.sinwebradio.com/theatro-performance/item/46844-dala-gioma

« ΑΙΩΝΙΟΙ ΚΥΚΛΟΙ-ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΦΩΣ»

Ειρήνη Ρήγα

Διάρκεια: 23/03/2023 – 07/04/2023

Εγκαίνια: 23/03 ώρα 19.00 – 22.00

Mετς Κέντρο Τεχνών – Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς, 11636

Στην ζωγραφική της Ειρήνης Ρήγα μεταφερόμαστε σε ένα ονειρικό, σχεδόν μεταφυσικό περιβάλλον φωτός. Η βασική της ιδέα έγκειται σε μια συμπαντική κοσμογονία, η οποία πλανάται σε κάθε μια παράσταση της εικαστικού.  Μέλημα της είναι να αναδείξει την πορεία προς την αυτό-βελτίωση, την εσωτερική επώαση αλλά και την συνεχόμενη, μεταβαλλόμενη δύναμη της ψυχής.

Βασικό χαρακτηριστικό στην απώτερη δουλειά αποτελεί η κεντρική γυναικεία φιγούρα. Η εικαστικός απαθανατίζει το γυναικείο φύλο σαν τη μητέρα όλων, πάσης φύσης και πλάσης, σαν μια διυποκειμενική, οικουμενική παρουσία. Εδώ, η αναφορά στο γυναικείο φύλο γίνεται λόγω οικειότητας καθώς η σύνδεση με τον εσωτερικό της εαυτό, την οδήγησε σε μια πεφωτισμένη εμπειρία. Μέσα από την διαρκή παρατήρηση της ψυχής, της αύρας των ανθρώπων αλλά και μέσα από ένα βιωματικό μονοπάτι πόνου, μας περιγράφει μια πορεία προς την λύτρωση, προς την αυτογνωσία, μια πορεία προς το φως.

Η σύνθεση…

Οι συνθέσεις της είναι κεντροβαρείς και οι φιγούρες αποκτούν μια κίνηση “Figura serpentinata”, δηλαδή, μια σπυρωτή συστροφή όμοια με αυτή που εφηύρε ο μανιερισμός. Με αυτόν τον τρόπο, εντείνει την συναισθηματική φόρτιση, επισημαίνοντας κάποια καθολικά σχήματα όπως ο κύκλος ή η σπείρα. Με την εισαγωγή των φαινομενικά κρυφών συμβόλων στις συνθέσεις της, προσπαθεί να μας ενοποιήσει με στοιχεία της φύσης που οδηγούν προς την πνευματική ανάταση. Η δουλειά της γίνεται διδακτική ως προς το περιεχόμενο και βαθιά συμπονετική ως προς τις κακουχίες της ζωής.

Το χρώμα…

Η χρωματική παλέτα της κινείται σε γαλάζιο – μπλε αποχρώσεις, ενώ συχνά κάποιο θερμό χρώμα (κόκκινο ή κίτρινο) συμμετέχει ενεργά, με σκοπό να αναδείξει νοηματικά σημεία ενδιαφέροντος. Με προσεκτική παρατήρηση αντιλαμβανόμαστε το χρώμα, στο έργο της εικαστικού, να απλώνεται από καμβά σε καμβά σαν ένα πέπλο ουρανού. Φαίνεται, λοιπόν,  ότι η παλέτα της ακολουθεί την ίδια νοηματική συνάφεια με τον συμβολισμό της. Αν εστιάσουμε στην παρατήρηση του κόκκινου χρώματος, γρήγορα, θα αντιληφθούμε ότι πρόκειται για ένα  σημάδι ευαισθητοποίησης.  Η ίδια μας μιλάει έμμεσα για μια πληγή, τον κόπο της ψυχής ή την γέννηση μιας ζωής.

Αποφθεγματικά, το έργο της Ειρήνης Ρήγα γίνεται ένα μονοπάτι σύγχρονου διαλογισμού, με προεκτάσεις που ενεργοποιούν τον θεατή. Πολλές φορές η ζωγραφική της προκαλεί ή σοκάρει. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει όμως, είναι ένας καθρεφτισμός των δικών μας κρυφών φόβων. Η εικαστικός μας μεταφέρει «χρησμούς» μιας ανώτερης θεϊκής ύπαρξης με αινιγματικό, σουρεαλιστικό και συχνά παράλογο τρόπο, με σκοπό να μας ταξιδέψει στους δικούς της κύκλους φωτός.

 Νιόβη Κρητικού  | Ιστορικός Τέχνης – Εικαστικός

ΕΝ

“ETERNAL CIRCLES-OPPORTUNITY IN LIGHT” by Irini Riga

Duration: 23/03/2023 – 07/04/2023

Opening: 23/03 at 19.00 – 22.00

Mets Arts Centre – 6 Evgeniou Voulgareos Street, Mets, 11636

Irini Riga’s painting transports us to a dreamy, almost metaphysical environment of light. Her basic idea lies in a universal cosmogony, which hovers in each of the visual artist’s representations.  Her concern is to highlight the path to self-improvement, inner incubation and the ever-changing power of the soul.

A key feature in the ultimate work is the central female figure. The artist captures the female gender as the mother of all, nature and creation, an intersubjective, universal presence. The reference to the female gender is made out of intimacy.  The connection with her inner self and her journey towards self-knowledge led her to an enlightened experience. Through constant observation of the soul and aura of people, and through an experiential path of suffering, she describes a path to redemption, a path to light.

Synthesis

Her compositions are centrifugal and the figures acquire a “Figura serpentinata” movement, i.e., a pimpled twist similar to that invented by Mannerism. In this way she intensifies the emotional charge, highlighting certain universal shapes such as the circle or the spiral. By introducing seemingly hidden symbols into her compositions, she tries to unite us with elements of nature, leading to spiritual upliftment. Her work becomes instructive in content and deeply compassionate towards the hardships of life.

Color

The color palette moves in shades of light and dark blue, while often a warm color (red or yellow) is actively involved, in order to highlight meaningful points of interest. With careful observation we perceive the color in the artist’s work to spread like a veil of sky from canvas to canvas. The color follows the same conceptual relevance as its symbolism. If we focus on the observation of the red color, we quickly realize that it is a sign of awareness. It speaks to us of a wound, the labor of the soul or the birth of a life.

Literally, Irene Riga’s work becomes a path of contemporary meditation with implications that activate the viewer. Many times, her painting provokes or shocks. However, what is really happening, is a mirroring of our own hidden fears. The artist conveys “oracles” of a higher divine being in an enigmatic, surrealistic and often absurd way, in order to take us on a journey into her own circles of light.

 Niovi Kritikou | Art Historian – Visual Artist

Bio:

Η Ειρήνη Ρήγα γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του ΤΕΙ Αθήνας, Τμήμα Γραφικών και Διακοσμητικών
Τεχνών). Από το 1998 και για πέντε έτη παίρνει ιδιαίτερα μαθήματα ζωγραφικής με τον ζωγράφο Π. Σωτηριάδη και στην
συνέχεια με τους Κ. Τσίγκρη και Α. Βλάχο. Από το 2004 εργάζεται ως δασκάλα ζωγραφικής και σχεδίου προετοιμάζοντας
τους μαθητές για τις εισαγωγικές εξετάσεις σε ΑΕΙ – ΑΤΕΙ. Παράλληλα διδάσκει σε μαθητές του Δημοτικού, εφήβους και ενήλικες.
Το 2010 ανοίγει το δικό της εργαστήριο στην Καλλιθέα το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από το 2018 συνεργάζεται με την artbox gallery στην Ζυρίχη. Έργα της υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές
στην Ελλάδα και στην Γαλλία.

ΕΝ

Irini Riga was born in Athens. She is a graduate of TEI of Athens, Department of Graphics and Decorations
Arts). From 1998 she took private painting lessons with the painter P. Sotiriadis for five years and she continued her art practisewith K. Tsigris and A. Vlachos. Since 2004 she has been working as a teacher of painting and drawing in preparation the students for the entrance exams in HEIs. At the same time, she teaches primary school students, teenagers and adults.
In 2010, she opened her own laboratory in Kallithea, which is still operating today. She has participated in many group exhibitions both in Greece and abroad. Since 2018 she has been collaborating with the artbox gallery in Zurich and her works are hold in private collections
in Greece and in France.

Βιογραφικό εισηγήτριας:

«Η Άννα Παντελάκου είναι Θεωρητικός και Ιστορικός τέχνης. Γεννήθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά και μεγάλωσε στην Αθήνα με σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο Université de Picardie Jules Verne της Γαλλίας, και κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην Κοινωνική Ανθρωπολογία από το Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Τα τελευταία χρόνια σχεδιάζει και υλοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα/σεμινάρια με θέματα από την Ιστορία της Τέχνης για ενήλικες και παιδιά (όπως το εκπαιδευτικό πρόγραμμα 200 χρόνια Νεοελληνική τέχνη, υπό την αιγίδα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» και με την στήριξη του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, 2021).

Από πολύ νέα, έχει συνεργαστεί με πολιτιστικούς φορείς, όπως Εθνικό Θέατρο, Φεστιβάλ Αθηνών, Athens Biennale, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Το 2017 έκανε την πρακτική της άσκηση, μέσω του προγράμματος Erasmus Placement στο Museu Picasso της Βαρκελώνης. Παράλληλα, από συνεργασίες της, όπως με την Α.Σ.Κ.Τ., την Documenta14, τη γκαλερί State of Concept απέκτησε σημαντική εμπειρία στην επιμέλεια εκθέσεων και τη σύγχρονη τέχνη.

Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα κινούνται γύρω από τη σχέση της τέχνης με την ψυχανάλυση.»

Δήλωση συμμετοχής : metsartscentre@gmail.com / +30 6947904483

Τιμή μεμονωμένης συνάντησης: 30 ευρώ/ άτομο

Τιμή πακέτου 8 συναντήσεων : 250 ευρώ/ άτομο

____________________________

Διεύθυνση: Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς, 11636

Ωράριο λειτουργίας γκαλερί:

Tρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 17.00 – 20.30

Τετάρτη & Σάββατο: 11.00 – 15.00

+30 211 1134262

+30 6947904483

« Eσωτερικές τοπιογραφίες, Κρυονέρι – Πωγωνίου »

της Αναστασίας (Nάνσυ) Φλόκα.

Διάρκεια: 07/03/2023 – 21/03/2023

Εγκαίνια: 07/03 ώρα 19.00 – 22.00

Mετς Κέντρο Τεχνών – Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς, 11636

Μπροστά στα τοπία της Αναστασίας Φλόκα μεταφερόμαστε σε μια παρατήρηση εκ του φυσικού. Οι τοπιογραφίες της προέρχονται από την λεπτομερή αναπαράσταση της φύσης που βλασταίνει στο Κρυονέρι Πωγωνίου. Ένας τόπος που μάγεψε την εικαστικό και την μύησε σε μια εσωτερική διαδικασία αποτύπωσης. Παρά τις αντιξοότητες των καιρικών φαινομένων αλλά και της αλλαγής του φωτός, η ίδια, καταγράφει με ακρίβεια τα κρυφά σημεία ενδιαφέροντος της με σκοπό να μας ταξιδέψει στο πέρας του χρόνου.

Οι απεικονίσεις της γίνονται ένα στοπ καρέ της εφήμερης ζωής των φύλλων. Ακούμε το θρόισμα και χάνουμε την τρίτη διάσταση καθώς οι φυλλωσιές και τα ήρεμα νερά γίνονται ένα πεδίο δράσης που τείνει να συνομιλεί με τα αλλεπάλληλα στρώματα βλάστησης. Το αποτέλεσμα θυμίζει μια ζωγραφική διαδικασία αυτοαναφορική στο χρώμα και την υφή, την ίδια στιγμή που τα πινέλα της εικαστικού γίνονται αυτοαναφορικά στην ίδια την φύση. Μαζεύει στοιχεία από τον τόπο και κατασκευάσει τα δικά της πινέλα με πρώτη ύλη το δάσος. Φούντες από ξεραμένα χόρτα, κλαδιά δέντρων και αποξηραμένα λουλούδια αντικαθιστούν τα παραδεδομένα πινέλα με σκοπό να αιχμαλωτίσουν και να μιμηθούν την ίδια τη φύση.

Το έργο…

αναπνέει μαζί με τον θεατή. Η φρεσκάδα, η ψύχρα και η δροσιά είναι αισθήσεις που γεννιούνται αυθόρμητα, κατά την λεπτομερή παρατήρηση των έργων. Το «Περί απολαύσεως του φυσικού τοπίου» θα μπορούσε να είναι ο υποθετικός τίτλος αυτού του δοκιμίου ζωγραφικής της Αναστασίας Φλόκα. Αποφθεγματικά, μεγαλύτερο μέλημά της αποτελεί η καταγραφή της φύσης σαν ένας παντοτινός, ζωτικός τόπος. Όταν κάποιο οικοδόμημα εμφανίζεται στις συνθέσεις της, ακολουθεί την αναρρίχηση  ενός κισσού. Η ίδια τεχνοτροπία και η ζωγραφικότητα που απλώνεται από άκρη σε άκρη στον καμβά, καταπίνει όχι μόνο το οίκημα αλλά και κάθε μορφή ζωής. Με αυτό τον τρόπο αλλά και με την απουσία ζωής μας καλεί να γίνουμε ένα με τη φύση.

Τέλος, οι πίνακες της αποκαλύπτουν ένα μέρους ουρανού ή και καθόλου, με σκοπό να εμβαθύνουν στο λαβυρινθώδες νέο τοπίο που δημιουργείται μέσω της πυκνής βλάστησης και των δαιδαλωδών κλαδιών. Με προσεκτικό χρωματισμό μας μεταφέρει στις διαφορετικές εποχές του χρόνου θίγοντας το πέρας της ζωής. Αξιοσημείωτη παρατήρηση στη ζωγραφική της, αποτελεί η σχεδόν δισδιάστατη προοπτική των αλλεπάλληλων φύλλων. Η εντύπωση ενός καταπράσινου τόπου γεμάτου ηρεμία και γαλήνη ενισχύει την ταύτιση του ανθρώπου με το φυσικό τοπίο και έτσι ακριβώς απεικονίζεται, σαν να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του.

 Νιόβη Κρητικού  | Ιστορικός Τέχνης – Εικαστικός

ΕN

“Inner landscape paintings, Kryoneri – Pogoniou”

by Anastasia Floka

Duration: 07/03/2023 – 21/03/2023

Opening: 07/03 at 19.00 – 22.00

Mets Arts Center – 6 Evgeniou Voulgareos, Mets, 11636

In front of Anastasia Floka’s landscapes we are transported to an observation from the natural world. Her landscape paintings come from her detailed representation of nature that sprouts in Kryoneri – Pogoniou. A place that enchanted the artist and initiated her into an inner process of imprinting. Despite the adversities of weather phenomena and the change of light, she accurately records by painting her hidden points of interest in order to travel through time.

Her depictions become a stop frame of the ephemeral life of the leaves. We hear the rustling and lose the third dimension as the foliage and calm waters become a field of action that tends to converse with the successive layers of vegetation. The result is reminiscent of a painting process self-referential in color and texture, while at the same time the artist’s brushes become self-referential to nature itself. She collects elements from the nature and manufactures her own brushes with the forest becoming her raw material. Tufts of dried grasses, tree branches and dried flowers replace the traditional brushes in order to capture and mimic nature itself.

The work…

breathes with the viewer. Freshness, coolness and dew are sensations that arise spontaneously during detailed observation of the works. “On the Pleasure of the Natural Landscape” could be the hypothetical title of this painting essay by Anastasia Floka. In fact, her greatest concern is to record nature as an everlasting, vital place. When a structure appears in her compositions, it follows the climbing of an ivy tree. The same style and painterliness that spreads from edge to edge on the canvas, engulfs not only the building but also every form of life. In this way, but also in the absence of life, she invites us to become one with nature.

Finally, her paintings reveal part of the sky or none at all, with the intention of delving into the labyrinthine new landscape created through dense vegetation and tangled branches. With careful coloring we are transported to the different seasons of the year touching on the end of life. A remarkable observation in her painting is the almost two-dimensional perspective of the successive leaves. The impression of a lush green place full of peace and tranquility reinforces the identification of man with the natural landscape and that is exactly how it is depicted, as if it is an integral part of it.

 Niovi Kritikou | Art Historian – Artist

Bio:

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ (ΝΑΝΣΥ)  ΦΛΟΚΑ

Μέλος Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος(Ε.Ε.Τ.Ε.)

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Απόφοιτος της σχολής Vakalo Art & Design College στον τομέα του Graphic design, ‘’Οπτική Επικοινωνία και Διαφήμιση’’ . Eργάστηκε  επί 28 χρόνια ως graphic designer έχοντας ως αντικείμενο την εφαρμογή των αρχών της τέχνης στην παραγωγή προϊόντων μέσα στα πλαίσια που έχουν τις καταβολές τους στο πνεύμα του Bauhaus,  στην εταιρεία πετρελαιοειδών ΕΚΟ ΑΒΕΕ, ως υπεύθυνη σχεδιασμού και εφαρμογής της  Εταιρικής Εικόνας.  Έχει λογοτυπήσει μια σειρά από εταιρείες (θυγατρικές της ΕΚΟ) στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και με τη διοργάνωση εικαστικών μαθημάτων και δράσεων σε σχολεία.Τα τελευταία χρόνια ασχολείται  αποκλειστικά με τη ζωγραφική. Έργα της  βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές.

Σπουδές που αφορούν την ζωγραφική.

 2011 -2007,  μαθήματα ζωγραφικής με το Γιώργο  Ρόρρη και την Κάλια Τριανταφύλλου   (μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας “Σημείο“.

1981-1984,  μαθήματα ζωγραφικής (ελεύθερο σχέδιο – χρώμα)  στη σχολή  Βακαλό με τον κ. Κυριάκο Ρόκκο , στη σύνθεση με την  κα Χαρίκλεια Μυταρά  και στην Ιστορία Τέχνης με την κα  Ελένη Βακαλό .

1980-1982,  μαθήματα  σχεδίου- χρώματος,  με  δάσκαλο τον   κ.   Αντώνη Απέργη.

1985- 1983, μαθήματα   Αγιογραφίας, με τον Πατέρα Κωνσταντίνο Στρατηγόπουλο .

1972-1974, ως παιδί παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής  στο Καλλιτεχνικό Πνευματικό κέντρο’’ ΩΡΑ’’  με τον κ. Ασαντούρ Μπαχαριάν.

Ατομικές εκθέσεις:

2023 – Ατομική έκθεση ζωγραφικής, Μετς Κέντρο Τεχνών, με θέμα ” Εσωτερικές Τοπιογραφίες, Κρυονέρι – Πωγωνίου”

2018 – Aτομική έκθεση  ζωγραφικής,  στο «Black Duck Multiplarte»,  με θέμα ‘’ η Πόλη είναι Άνθρωπος ’’

Ομαδικές εκθέσεις :

 2023 – «To Δάσος Εντός μου» στο café του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου .  

2022 – «Ο Κόσμος μας» στο  Χώρο Τέχνης «ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ».

2018 – «Η Μεσόγειος Θάλασσα μέσα από την ποίηση των λαών της» στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά

2018 –  «Εικόνες χωρίς Ορίζοντα» στο Trii Art Hub

2018 – «Black Duck Multiplarte», με θέμα   ’’Αστικό τοπίο – Πρόσωπα  και κτήρια στο κέντρο της Αθήνας’’ .

2018 – «‘ Ιδρυμα Μιχάλη  Κακογιάννη»,   με θεματική  ’’ #metoo’’.

2017 – « Εργοστάσιο Καχραμάνογλου» , ‘’ΠΟΛΕΜΟΣ και ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ’’ που διοργάνωσε η Κίνηση καλλιτεχνών.

2015 – « Gallery genesis»,   με την    ‘’Ομάδα τέχνης  Σημείο’’

2010 – «Ελληνική  Φωτογραφική Εταιρία»,   με θέμα   ‘’Εικαστικές Μεταλλάξεις’’  με την ομάδα ‘’Vivarte’’

2011 – «Fringe Festival» (Γκάζι)  με θεματική   ‘’Η Αθήνα μας ανήκει’’   κ.α.

ANASTASIA (NANCY) FLOKA

Member of the Chamber of Visual Arts of Greece (E.E.T.E.)

She was born in Athens. Graduate of Vakalo Art & Design College in the field of Graphic design, “Visual Communication and Advertising”. She worked for 28 years as a graphic designer, with the objective of applying the principles of art in the production of products within the contexts that have their origins in the spirit of Bauhaus, at the oil company EKO ABEE, as responsible for the design and implementation of the Corporate Image. She has designed logos for a number of companies (subsidiaries of EKO) in Greece and abroad. At the same time, she was involved in painting and organizing art classes and activities in schools. In recent years, she has been exclusively involved in painting. Her works are in private collections.

Studies :

2011-2007, painting lessons with Giorgos Rorris and Kalia Triantafillou (member of the artistic group “Simeio”.

1981-1984, painting lessons (free drawing – color) at the Vakalos school with Mr. Kyriakos Rocco, in composition with Ms. Chariklia Mytaras and in Art History with Ms. Eleni Vakalos.

1980-1982, drawing-color lessons, with teacher Mr. Antonis Apergis.

1985-1983, Hagiography lessons, with Father Konstantinos Stratigopoulos.

1972-1974, as a child he attended painting classes at the Artistic and Spiritual Center “ORA” with Mr. Asadur Baharian.

Solo exhibitions:

2023 – Individual painting exhibition, Mets Arts Center, with the theme “Interior Landscapes, Kryoneri – Pogoniou”

2018 – Individual painting exhibition, at “Black Duck Multiplarte”, with the theme “The City is Human”

Group exhibitions :

2023 – “The Forest Within” at the café of the National Archaeological Museum.

2022 – “Our World” at the “STOart KORAI” Art Space.

2018 – “The Mediterranean Sea through the poetry of its peoples” at the Piraeus Municipal Gallery

2018 – “Images without a Horizon” at Trii Art Hub

2018 – “Black Duck Multiplarte”, with the theme “Urban landscape – People and buildings in the center of Athens”.

2018 – “Mihalis Kakogiannis Foundation”, with the theme “#metoo”.

2017 – “Kahramanoglou Factory”, “WAR and REFUGEE” organized by the Artists’ Movement.

2015 – “Gallery genesis”, with the “Point Art Group”

2010 – “Hellenic Photographic Society”, with the theme “Visual Mutations” with the group “Vivarte”

2011 – “Fringe Festival” (Gazi) with the theme “Athens belongs to us” etc.

« Σκιάς όναρ » του Στάθη Μαυρίδη

Διάρκεια: 11/02/2023 – 24/02/2023

Εγκαίνια: 11/02 ώρα 19.00 – 22.00

Mετς Κέντρο Τεχνών – Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς, 11636

Ο Στάθης Μαυρίδης επικεντρώνεται στο φάσμα ονείρου πραγματικότητας. Ο ίδιος επιδιώκει να συγκεντρώσει μέσα σ’ ένα εξπρεσιονιστικό – σουρεαλιστικό κλίμα, στιγμές που αποκρυσταλλώνουν το Χάιντεγκερικο «Existenz», δηλαδή την ουσία της ενεργητικής ύπαρξης.  Τα έργα γίνονται τοπία ενός αλλόκοσμου, σημειώσεις αποσπασματικής αφήγησης, ίχνη μνήμης μιας περασμένης αισθητικής. Ο καλλιτέχνης θέτει κρίσιμα ερωτήματα γύρω από τον σύγχρονο τρόπο ζωής, σχολιάζοντας ζωγραφικά τα παραδοσιακά ή βουκολικά χρόνια.

Η αισθητική του φέρει γραφιστική (κόμικ) αποτύπωση, θίγοντας με περιγραφικό τρόπο, φιλοσοφικά ερωτήματα. Ο άνθρωπος βρίσκεται στο επίκεντρο και συχνά παρίσταται μοναχικός. Κάποιο στοιχείο οικισμού προδίδει μια παλαιότερη χρονολογία, ενώ ο ρουχισμός και η δραστηριότητα μας ταξιδεύουν στην φύση, την αγροτική καλλιέργεια και την χειρωνακτική εργασία. Η διασκέδαση αποτελεί ακόμη ένα σημείο ενδιαφέροντος του εικαστικού, ο οποίος προσπαθεί να αποδώσει το τσίρκο με τρόπο μελαγχολικό, συνομιλώντας με τον ίδιο στοχασμό της ροζ περιόδου του Πικάσο.

«Ο άνθρωπος είναι ο ίσκιος του ονείρου», έγραψε ο Πίνδαρος στον όγδοο Πυθιόνικο. Βασιζόμενος στην συγκεκριμένη φράση του λυρικού ποιητή «τί δέ τις; τί δ᾽ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος», ο καλλιτέχνης προσπαθεί να εξηγήσει την διαφορά των «Πλείστων» και των «Ελάχιστων», της μάζας και των ολίγων. Οι τελευταίοι προσπαθούν αγωνιωδώς να βρουν το νόημα της ζωής, όταν οι «Πλείστοι» βολεύονται από την κοινωνική μέριμνα. Σκοπός αυτής της αναφοράς είναι να καταδείξει την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους μέσα στο χρόνο. Η προσέγγιση του κινείται γύρω από το ονειρικό ή το βίωμα, τη φύση ή την φαντασία, την θλίψη ή την χαρά, το ποιόν ή το κάλπικο.

Τέλος, ένα ψυχογραφικό ιστόρημα αναδύεται στην ζωγραφική επιφάνεια του Στάθη Μαυρίδη και πλήθος ερμηνειών εναπόκεινται στο βλέμμα του θεατή. Παρατηρώντας με προσοχή την εξέλιξη της εκάστης ιστορίας του κάθε έργου, βρισκόμαστε είτε μόνοι σε μια ανάμνηση από τα παλιά, είτε σε ένα μακρινό τόπο, ή σε μια εικόνα μιας αφήγησης που κάποιος άλλος μας εξιστόρησε. Οι συσχετισμοί με εικόνες του σήμερα δεν λείπουν, ενώ το ηθικό δίδαγμα του εικαστικού εκμαιεύεται σταδιακά, σύμφωνα με τις αξίες του καθενός.

 Νιόβη Κρητικού  | Ιστορικός Τέχνης – Εικαστικός

ΕΝ

“Shadow of a dream” by Stathis Mavridis

Duration: 11/02/2023 – 24/02/2023

Opening: 11/02 time 19.00 – 22.00

Mets Arts Center – 6 str. Evgeniou Voulgareos, Mets, 11636

Stathis Mavridis focuses on the spectrum of dream reality. He seeks to gather within an expressionist-surrealist atmosphere, moments that crystallize the Heideggerian “Existenz”, i.e., the essence of active existence. The works become landscapes of another world, notes of a fragmentary narrative, traces of memory of a past aesthetic. The artist asks critical questions about the modern way of life, commenting on the traditional or bucolic years.

His aesthetic has a graphic (comic) imprint, touching on philosophical questions in a descriptive way. Man is a central figure and often appears lonely. Some element of settlement betrays an earlier date, while clothing and activity take us on a journey to nature, agriculture and manual labor. Entertainment is another point of interest for the artist, who tries to render the circus in a melancholic way, conversing with the same contemplation of Picasso’s pink period.

“Man is the shadow of a dream,” wrote Pindar in the eighth Pythian. Based on the specific phrase of the lyric poet ” τί δέ τις; τί δ᾽ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος “, the artist tries to explain the difference between the “Majority” and the “Few”, the mass and the few. The latter are anxiously trying to find the meaning of life, when the “Mojority” are comfortable with social care. The purpose of this report is to demonstrate the evolution of the human species over time. His approach revolves around the dreamlike or the experience, nature or fantasy, sadness or joy, the value of quality or the fraud.

Finally, a psychographic story emerges on the painted surface of Stathis Mavridis and a multitude of interpretations are up to the viewer’s eye. Observing carefully the development of each story of each work, we find ourselves either alone in a memory from the past, or in a distant place, or in an image of a narrative that someone else told us. The correlations with today’s images are not missing, while the moral lesson of the visual art is gradually elicited, according to the values of each one.

Niovi Kritikou | Art Historian – Visual Artist

Bio:

Στάθης Μαυρίδης

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971.

Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας  με κατεύθυνση τη Ζωγραφική, αρχικά με δάσκαλο το Γιώργο Λαζόγκα, και στη συνέχεια με δασκάλους το Γιώργο Χαρβαλιά και τον Αριστοτέλη Τζάκο.

Παράλληλα στα εργαστήρια επιλογής σπούδασε Γλυπτική με  δάσκαλο το Νίκο Τρανό, Χαρακτική με διδάσκουσα  τη Μαίρη Σχοινά και Σκηνογραφία με διδάσκουσα τη Λίλη Πεζανού.

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα

Ατομικές εκθέσεις:

“Σκιάς όναρ”, αίθουσα τέχνης: Μετς Κέντρο Τεχνών, Φεβρουάριος 2023

“Παιχνίδια Μυαλού” , αίθουσα τέχνης: “Αστρολάβος Δεξαμενή”, Οκτώβριος 2017

Ομαδικές εκθέσεις (Επιλογή):

“Το κουτί”, έκθεση Β Εργαστηρίου Ζωγραφικής , πολυχώρος Bios Αθήνα 2011

8η Bienale φοιτητών σχολών Καλών Τεχνών, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης Μάιος 2017

“Highlights 2018”, αίθουσα τέχνης “Αστρολάβος δεξαμενή” Δεκέμβρης 2017

“Exclusives 2018” αίθουσα τέχνης “Αστρολάβος δεξαμενή” Σεπτέμβρης 2018

“Το Μεσολόγγι και ο Λόρδος Βύρων, Στ’ διαδρομή” , πινακοθήκη Χρήστου και Σοφίας Μοσχανδρέου, Μεσολόγγι – αίθουσα τέχνης αγκάθι Κartάλος,  Μάρτιος 2018

CulturaHer  ομαδα “Διπολα”, Πολιτιστικό και συνεδριακό κέντρο Ηρακλείου Κρήτης, Σεπτέμβριος 2019

“Κρυπτόν” ομάδα Δίπολα , Δημοτική Πινακοθήκη Χαλκίδας “Δημήτρης Μυταράς”, Οκτώβριος 2021

“Stigma” ομάδα Δίπολα, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Ιούλιος 2022

To Σάββατο 4 Φεβρουαρίου, στις 7 το βράδυ θα έχουμε τη χαρά να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Ισίδωρο Ζουργό. Θα παρουσιάσει ο ίδιος το έργο του και μετά θα συζητήσουμε μαζί του. Αποσπάσματα από βιβλία του θα διαβάσει η ηθοποιός Μαρβίνα Πιτυχούτη και ο Χάρης Παπανικολάου θα παίξει ούτι.

Ο Ισίδωρος Ζουργός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964. Σπούδασε παιδαγωγικά και υπηρέτησε στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ως δάσκαλος. Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με διάφορα περιοδικά δημοσιεύοντας ποίηση και πεζογραφία, καθώς και βιβλιογραφικά κριτικά σημειώματα. Έχει επίσης ασχοληθεί με θέματα διδασκαλίας της λογοτεχνίας στο δημοτικό σχολείο και ιστορίας της εκπαίδευσης.
Έχει γράψει τα παρακάτω βιβλία:
• ΦΡΑΟΥΣΤ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις «Νέα Σύνορα»
– Α.Α. Λιβάνη 1995
• «ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη, 2000- Νέα έκδοση Νοέμβριος 2007 από τις εκδόσεις Πατάκη.
• «Η ΨΙΧΑ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2002.
Κυκλοφόρησε στην ισπανική γλώσσα τον Σεπτέμβριο του 2022 από τον εκδοτικό οίκο Sloper
• «ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2005.
• «Η ΑΗΔΟΝΟΠΙΤΑ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2008.
• «ΦΡΑΟΥΣΤ» μυθιστόρημα, νέα έκδοση αναθεωρημένη από τις εκδόσεις Πατάκη 2010
• «ΑΝΕΜΩΛΙΑ» μυθιστόρημα, από τις εκδόσεις Πατάκη 2011 (Βραβείο Αναγνωστών 2011 του Ε.ΚΕ.ΒΙ)
• «ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑΣ ΑΛΜΟΣΙΝΟ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2014 (Ειδικό Βραβείο βιβλιοπωλείων Public 2015)
• «ΛΙΓΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2017 (Βραβείο περιοδικού Κλεψύδρα για το 2017)

• «ΟΙ ΡΕΤΣΙΝΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2019
• «ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΑΥΤΟΎ ΨΥΧΗΣ» μυθιστόρημα, εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2021 από τις εκδόσεις Πατάκη (Ειδικό Βραβείο βιβλιοπωλείων Public 2022)

Συνέγραψε με τον σκηνοθέτη Πάνο Καρκανεβάτο το σενάριο της μεγάλου μήκους ταινίας του «Όχθες» που προβλήθηκε τον Μάρτιο του 2015.
Συμμετείχε:
Το 1996 στη συλλογική έκδοση κειμένων για την εκπαίδευση με τον τίτλο «ΑΝΑΠΝΕΟΝΤΑΣ ΚΙΜΩΛΙΑ –γραφές εκπαιδευτικών» από τις εκδόσεις ΣΑΒΑΛΛΑΣ.
Το 2009 στη συλλογή διηγημάτων «Ζωολογία του πάνω και του κάτω κόσμου» στη σειρά Hotel ένοικοι γραφής από τις εκδόσεις Πατάκη
Το 2011 στη συλλογή κειμένων «Τάξη + Αταξία – Οι νέοι φωνάζουν» από τις εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ

Το 2014 στη συλλογή διηγημάτων «Ιστορίες Ταχυδρομείου» που εξέδωσαν τα ελληνικά ταχυδρομεία.
Το 2018 στο Relics to eternity – Μια εικαστική εγκατάσταση Μάιος Σεπτέμβριος 2017 από τις εκδόσεις University Studio Press
To 2018 στο Λογοτεχνία και Ένδυση – Πώς φοριούνται οι λέξεις από την Εταιρεία Συγγραφέων στις εκδόσεις Πατάκη
Το 2021 στο Press_21 – Διηγήματα για την επανάσταση και τη δημοσιογραφία από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Ένωσης Συντακτών Μακεδονίας Θράκης στις εκδόσεις Επίκεντρο
Το 2022 στο Press_22 – Διηγήματα για τη μικρασιατική καταστροφή και τη δημοσιογραφία από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Ένωσης Συντακτών Μακεδονίας Θράκης, έκδοση ΕΣΗΕΜ-Θ 2022

Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης