Πως βλέπουμε το ρεμπέτικο τραγούδι στη σημερινή εποχή της κυριαρχίας του εικονικού παραληρήματος και των προσομοιώσεων;
Είναι το ρεμπέτικο ένα ”μουσειακό είδος”, το οποίο προσεγγίζεται με τον τρόπο της ανώδυνης- καταναλωτικού και τηλεοπτικού τύπου- ”νοσταλγίας” και ”αναπαλαίωσης” ενός νεκρού στοιχείου;
To ρεμπέτικο τραγούδι και οι υψηλού κάλλους εκφραστικές του επιτεύξεις, ως συνέχεια της συλλογικής λαϊκής δημιουργίας του δημοτικού τραγουδιού στην αστικοποιούμενη Ελλάδα, αποτελεί ένα από τα δυό κλωνάρια της μουσικής τέχνης μας. Το άλλο είναι ο πρόγονός του, το δημοτικό τραγούδι.
Πως επηρέασε η παρακαταθήκη του ρεμπέτικου τραγουδιού- και πως επηρεάζει-τη μουσική μας έκφραση, το στίχο των τραγουδιών μας αλλά και την ποίηση και τη λογοτεχνία μας;