« ΑΙΩΝΙΟΙ ΚΥΚΛΟΙ-ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΦΩΣ»

Ειρήνη Ρήγα

Διάρκεια: 23/03/2023 – 07/04/2023

Εγκαίνια: 23/03 ώρα 19.00 – 22.00

Mετς Κέντρο Τεχνών – Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς, 11636

Στην ζωγραφική της Ειρήνης Ρήγα μεταφερόμαστε σε ένα ονειρικό, σχεδόν μεταφυσικό περιβάλλον φωτός. Η βασική της ιδέα έγκειται σε μια συμπαντική κοσμογονία, η οποία πλανάται σε κάθε μια παράσταση της εικαστικού.  Μέλημα της είναι να αναδείξει την πορεία προς την αυτό-βελτίωση, την εσωτερική επώαση αλλά και την συνεχόμενη, μεταβαλλόμενη δύναμη της ψυχής.

Βασικό χαρακτηριστικό στην απώτερη δουλειά αποτελεί η κεντρική γυναικεία φιγούρα. Η εικαστικός απαθανατίζει το γυναικείο φύλο σαν τη μητέρα όλων, πάσης φύσης και πλάσης, σαν μια διυποκειμενική, οικουμενική παρουσία. Εδώ, η αναφορά στο γυναικείο φύλο γίνεται λόγω οικειότητας καθώς η σύνδεση με τον εσωτερικό της εαυτό, την οδήγησε σε μια πεφωτισμένη εμπειρία. Μέσα από την διαρκή παρατήρηση της ψυχής, της αύρας των ανθρώπων αλλά και μέσα από ένα βιωματικό μονοπάτι πόνου, μας περιγράφει μια πορεία προς την λύτρωση, προς την αυτογνωσία, μια πορεία προς το φως.

Η σύνθεση…

Οι συνθέσεις της είναι κεντροβαρείς και οι φιγούρες αποκτούν μια κίνηση “Figura serpentinata”, δηλαδή, μια σπυρωτή συστροφή όμοια με αυτή που εφηύρε ο μανιερισμός. Με αυτόν τον τρόπο, εντείνει την συναισθηματική φόρτιση, επισημαίνοντας κάποια καθολικά σχήματα όπως ο κύκλος ή η σπείρα. Με την εισαγωγή των φαινομενικά κρυφών συμβόλων στις συνθέσεις της, προσπαθεί να μας ενοποιήσει με στοιχεία της φύσης που οδηγούν προς την πνευματική ανάταση. Η δουλειά της γίνεται διδακτική ως προς το περιεχόμενο και βαθιά συμπονετική ως προς τις κακουχίες της ζωής.

Το χρώμα…

Η χρωματική παλέτα της κινείται σε γαλάζιο – μπλε αποχρώσεις, ενώ συχνά κάποιο θερμό χρώμα (κόκκινο ή κίτρινο) συμμετέχει ενεργά, με σκοπό να αναδείξει νοηματικά σημεία ενδιαφέροντος. Με προσεκτική παρατήρηση αντιλαμβανόμαστε το χρώμα, στο έργο της εικαστικού, να απλώνεται από καμβά σε καμβά σαν ένα πέπλο ουρανού. Φαίνεται, λοιπόν,  ότι η παλέτα της ακολουθεί την ίδια νοηματική συνάφεια με τον συμβολισμό της. Αν εστιάσουμε στην παρατήρηση του κόκκινου χρώματος, γρήγορα, θα αντιληφθούμε ότι πρόκειται για ένα  σημάδι ευαισθητοποίησης.  Η ίδια μας μιλάει έμμεσα για μια πληγή, τον κόπο της ψυχής ή την γέννηση μιας ζωής.

Αποφθεγματικά, το έργο της Ειρήνης Ρήγα γίνεται ένα μονοπάτι σύγχρονου διαλογισμού, με προεκτάσεις που ενεργοποιούν τον θεατή. Πολλές φορές η ζωγραφική της προκαλεί ή σοκάρει. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει όμως, είναι ένας καθρεφτισμός των δικών μας κρυφών φόβων. Η εικαστικός μας μεταφέρει «χρησμούς» μιας ανώτερης θεϊκής ύπαρξης με αινιγματικό, σουρεαλιστικό και συχνά παράλογο τρόπο, με σκοπό να μας ταξιδέψει στους δικούς της κύκλους φωτός.

 Νιόβη Κρητικού  | Ιστορικός Τέχνης – Εικαστικός

ΕΝ

“ETERNAL CIRCLES-OPPORTUNITY IN LIGHT” by Irini Riga

Duration: 23/03/2023 – 07/04/2023

Opening: 23/03 at 19.00 – 22.00

Mets Arts Centre – 6 Evgeniou Voulgareos Street, Mets, 11636

Irini Riga’s painting transports us to a dreamy, almost metaphysical environment of light. Her basic idea lies in a universal cosmogony, which hovers in each of the visual artist’s representations.  Her concern is to highlight the path to self-improvement, inner incubation and the ever-changing power of the soul.

A key feature in the ultimate work is the central female figure. The artist captures the female gender as the mother of all, nature and creation, an intersubjective, universal presence. The reference to the female gender is made out of intimacy.  The connection with her inner self and her journey towards self-knowledge led her to an enlightened experience. Through constant observation of the soul and aura of people, and through an experiential path of suffering, she describes a path to redemption, a path to light.

Synthesis

Her compositions are centrifugal and the figures acquire a “Figura serpentinata” movement, i.e., a pimpled twist similar to that invented by Mannerism. In this way she intensifies the emotional charge, highlighting certain universal shapes such as the circle or the spiral. By introducing seemingly hidden symbols into her compositions, she tries to unite us with elements of nature, leading to spiritual upliftment. Her work becomes instructive in content and deeply compassionate towards the hardships of life.

Color

The color palette moves in shades of light and dark blue, while often a warm color (red or yellow) is actively involved, in order to highlight meaningful points of interest. With careful observation we perceive the color in the artist’s work to spread like a veil of sky from canvas to canvas. The color follows the same conceptual relevance as its symbolism. If we focus on the observation of the red color, we quickly realize that it is a sign of awareness. It speaks to us of a wound, the labor of the soul or the birth of a life.

Literally, Irene Riga’s work becomes a path of contemporary meditation with implications that activate the viewer. Many times, her painting provokes or shocks. However, what is really happening, is a mirroring of our own hidden fears. The artist conveys “oracles” of a higher divine being in an enigmatic, surrealistic and often absurd way, in order to take us on a journey into her own circles of light.

 Niovi Kritikou | Art Historian – Visual Artist

Bio:

Η Ειρήνη Ρήγα γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του ΤΕΙ Αθήνας, Τμήμα Γραφικών και Διακοσμητικών
Τεχνών). Από το 1998 και για πέντε έτη παίρνει ιδιαίτερα μαθήματα ζωγραφικής με τον ζωγράφο Π. Σωτηριάδη και στην
συνέχεια με τους Κ. Τσίγκρη και Α. Βλάχο. Από το 2004 εργάζεται ως δασκάλα ζωγραφικής και σχεδίου προετοιμάζοντας
τους μαθητές για τις εισαγωγικές εξετάσεις σε ΑΕΙ – ΑΤΕΙ. Παράλληλα διδάσκει σε μαθητές του Δημοτικού, εφήβους και ενήλικες.
Το 2010 ανοίγει το δικό της εργαστήριο στην Καλλιθέα το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από το 2018 συνεργάζεται με την artbox gallery στην Ζυρίχη. Έργα της υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές
στην Ελλάδα και στην Γαλλία.

ΕΝ

Irini Riga was born in Athens. She is a graduate of TEI of Athens, Department of Graphics and Decorations
Arts). From 1998 she took private painting lessons with the painter P. Sotiriadis for five years and she continued her art practisewith K. Tsigris and A. Vlachos. Since 2004 she has been working as a teacher of painting and drawing in preparation the students for the entrance exams in HEIs. At the same time, she teaches primary school students, teenagers and adults.
In 2010, she opened her own laboratory in Kallithea, which is still operating today. She has participated in many group exhibitions both in Greece and abroad. Since 2018 she has been collaborating with the artbox gallery in Zurich and her works are hold in private collections
in Greece and in France.

Βιογραφικό εισηγήτριας:

«Η Άννα Παντελάκου είναι Θεωρητικός και Ιστορικός τέχνης. Γεννήθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά και μεγάλωσε στην Αθήνα με σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο Université de Picardie Jules Verne της Γαλλίας, και κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην Κοινωνική Ανθρωπολογία από το Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Τα τελευταία χρόνια σχεδιάζει και υλοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα/σεμινάρια με θέματα από την Ιστορία της Τέχνης για ενήλικες και παιδιά (όπως το εκπαιδευτικό πρόγραμμα 200 χρόνια Νεοελληνική τέχνη, υπό την αιγίδα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» και με την στήριξη του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, 2021).

Από πολύ νέα, έχει συνεργαστεί με πολιτιστικούς φορείς, όπως Εθνικό Θέατρο, Φεστιβάλ Αθηνών, Athens Biennale, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Το 2017 έκανε την πρακτική της άσκηση, μέσω του προγράμματος Erasmus Placement στο Museu Picasso της Βαρκελώνης. Παράλληλα, από συνεργασίες της, όπως με την Α.Σ.Κ.Τ., την Documenta14, τη γκαλερί State of Concept απέκτησε σημαντική εμπειρία στην επιμέλεια εκθέσεων και τη σύγχρονη τέχνη.

Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα κινούνται γύρω από τη σχέση της τέχνης με την ψυχανάλυση.»

Δήλωση συμμετοχής : metsartscentre@gmail.com / +30 6947904483

Τιμή μεμονωμένης συνάντησης: 30 ευρώ/ άτομο

Τιμή πακέτου 8 συναντήσεων : 250 ευρώ/ άτομο

____________________________

Διεύθυνση: Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς, 11636

Ωράριο λειτουργίας γκαλερί:

Tρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 17.00 – 20.30

Τετάρτη & Σάββατο: 11.00 – 15.00

+30 211 1134262

+30 6947904483

« Eσωτερικές τοπιογραφίες, Κρυονέρι – Πωγωνίου »

της Αναστασίας (Nάνσυ) Φλόκα.

Διάρκεια: 07/03/2023 – 21/03/2023

Εγκαίνια: 07/03 ώρα 19.00 – 22.00

Mετς Κέντρο Τεχνών – Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς, 11636

Μπροστά στα τοπία της Αναστασίας Φλόκα μεταφερόμαστε σε μια παρατήρηση εκ του φυσικού. Οι τοπιογραφίες της προέρχονται από την λεπτομερή αναπαράσταση της φύσης που βλασταίνει στο Κρυονέρι Πωγωνίου. Ένας τόπος που μάγεψε την εικαστικό και την μύησε σε μια εσωτερική διαδικασία αποτύπωσης. Παρά τις αντιξοότητες των καιρικών φαινομένων αλλά και της αλλαγής του φωτός, η ίδια, καταγράφει με ακρίβεια τα κρυφά σημεία ενδιαφέροντος της με σκοπό να μας ταξιδέψει στο πέρας του χρόνου.

Οι απεικονίσεις της γίνονται ένα στοπ καρέ της εφήμερης ζωής των φύλλων. Ακούμε το θρόισμα και χάνουμε την τρίτη διάσταση καθώς οι φυλλωσιές και τα ήρεμα νερά γίνονται ένα πεδίο δράσης που τείνει να συνομιλεί με τα αλλεπάλληλα στρώματα βλάστησης. Το αποτέλεσμα θυμίζει μια ζωγραφική διαδικασία αυτοαναφορική στο χρώμα και την υφή, την ίδια στιγμή που τα πινέλα της εικαστικού γίνονται αυτοαναφορικά στην ίδια την φύση. Μαζεύει στοιχεία από τον τόπο και κατασκευάσει τα δικά της πινέλα με πρώτη ύλη το δάσος. Φούντες από ξεραμένα χόρτα, κλαδιά δέντρων και αποξηραμένα λουλούδια αντικαθιστούν τα παραδεδομένα πινέλα με σκοπό να αιχμαλωτίσουν και να μιμηθούν την ίδια τη φύση.

Το έργο…

αναπνέει μαζί με τον θεατή. Η φρεσκάδα, η ψύχρα και η δροσιά είναι αισθήσεις που γεννιούνται αυθόρμητα, κατά την λεπτομερή παρατήρηση των έργων. Το «Περί απολαύσεως του φυσικού τοπίου» θα μπορούσε να είναι ο υποθετικός τίτλος αυτού του δοκιμίου ζωγραφικής της Αναστασίας Φλόκα. Αποφθεγματικά, μεγαλύτερο μέλημά της αποτελεί η καταγραφή της φύσης σαν ένας παντοτινός, ζωτικός τόπος. Όταν κάποιο οικοδόμημα εμφανίζεται στις συνθέσεις της, ακολουθεί την αναρρίχηση  ενός κισσού. Η ίδια τεχνοτροπία και η ζωγραφικότητα που απλώνεται από άκρη σε άκρη στον καμβά, καταπίνει όχι μόνο το οίκημα αλλά και κάθε μορφή ζωής. Με αυτό τον τρόπο αλλά και με την απουσία ζωής μας καλεί να γίνουμε ένα με τη φύση.

Τέλος, οι πίνακες της αποκαλύπτουν ένα μέρους ουρανού ή και καθόλου, με σκοπό να εμβαθύνουν στο λαβυρινθώδες νέο τοπίο που δημιουργείται μέσω της πυκνής βλάστησης και των δαιδαλωδών κλαδιών. Με προσεκτικό χρωματισμό μας μεταφέρει στις διαφορετικές εποχές του χρόνου θίγοντας το πέρας της ζωής. Αξιοσημείωτη παρατήρηση στη ζωγραφική της, αποτελεί η σχεδόν δισδιάστατη προοπτική των αλλεπάλληλων φύλλων. Η εντύπωση ενός καταπράσινου τόπου γεμάτου ηρεμία και γαλήνη ενισχύει την ταύτιση του ανθρώπου με το φυσικό τοπίο και έτσι ακριβώς απεικονίζεται, σαν να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του.

 Νιόβη Κρητικού  | Ιστορικός Τέχνης – Εικαστικός

ΕN

“Inner landscape paintings, Kryoneri – Pogoniou”

by Anastasia Floka

Duration: 07/03/2023 – 21/03/2023

Opening: 07/03 at 19.00 – 22.00

Mets Arts Center – 6 Evgeniou Voulgareos, Mets, 11636

In front of Anastasia Floka’s landscapes we are transported to an observation from the natural world. Her landscape paintings come from her detailed representation of nature that sprouts in Kryoneri – Pogoniou. A place that enchanted the artist and initiated her into an inner process of imprinting. Despite the adversities of weather phenomena and the change of light, she accurately records by painting her hidden points of interest in order to travel through time.

Her depictions become a stop frame of the ephemeral life of the leaves. We hear the rustling and lose the third dimension as the foliage and calm waters become a field of action that tends to converse with the successive layers of vegetation. The result is reminiscent of a painting process self-referential in color and texture, while at the same time the artist’s brushes become self-referential to nature itself. She collects elements from the nature and manufactures her own brushes with the forest becoming her raw material. Tufts of dried grasses, tree branches and dried flowers replace the traditional brushes in order to capture and mimic nature itself.

The work…

breathes with the viewer. Freshness, coolness and dew are sensations that arise spontaneously during detailed observation of the works. “On the Pleasure of the Natural Landscape” could be the hypothetical title of this painting essay by Anastasia Floka. In fact, her greatest concern is to record nature as an everlasting, vital place. When a structure appears in her compositions, it follows the climbing of an ivy tree. The same style and painterliness that spreads from edge to edge on the canvas, engulfs not only the building but also every form of life. In this way, but also in the absence of life, she invites us to become one with nature.

Finally, her paintings reveal part of the sky or none at all, with the intention of delving into the labyrinthine new landscape created through dense vegetation and tangled branches. With careful coloring we are transported to the different seasons of the year touching on the end of life. A remarkable observation in her painting is the almost two-dimensional perspective of the successive leaves. The impression of a lush green place full of peace and tranquility reinforces the identification of man with the natural landscape and that is exactly how it is depicted, as if it is an integral part of it.

 Niovi Kritikou | Art Historian – Artist

Bio:

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ (ΝΑΝΣΥ)  ΦΛΟΚΑ

Μέλος Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος(Ε.Ε.Τ.Ε.)

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Απόφοιτος της σχολής Vakalo Art & Design College στον τομέα του Graphic design, ‘’Οπτική Επικοινωνία και Διαφήμιση’’ . Eργάστηκε  επί 28 χρόνια ως graphic designer έχοντας ως αντικείμενο την εφαρμογή των αρχών της τέχνης στην παραγωγή προϊόντων μέσα στα πλαίσια που έχουν τις καταβολές τους στο πνεύμα του Bauhaus,  στην εταιρεία πετρελαιοειδών ΕΚΟ ΑΒΕΕ, ως υπεύθυνη σχεδιασμού και εφαρμογής της  Εταιρικής Εικόνας.  Έχει λογοτυπήσει μια σειρά από εταιρείες (θυγατρικές της ΕΚΟ) στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και με τη διοργάνωση εικαστικών μαθημάτων και δράσεων σε σχολεία.Τα τελευταία χρόνια ασχολείται  αποκλειστικά με τη ζωγραφική. Έργα της  βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές.

Σπουδές που αφορούν την ζωγραφική.

 2011 -2007,  μαθήματα ζωγραφικής με το Γιώργο  Ρόρρη και την Κάλια Τριανταφύλλου   (μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας “Σημείο“.

1981-1984,  μαθήματα ζωγραφικής (ελεύθερο σχέδιο – χρώμα)  στη σχολή  Βακαλό με τον κ. Κυριάκο Ρόκκο , στη σύνθεση με την  κα Χαρίκλεια Μυταρά  και στην Ιστορία Τέχνης με την κα  Ελένη Βακαλό .

1980-1982,  μαθήματα  σχεδίου- χρώματος,  με  δάσκαλο τον   κ.   Αντώνη Απέργη.

1985- 1983, μαθήματα   Αγιογραφίας, με τον Πατέρα Κωνσταντίνο Στρατηγόπουλο .

1972-1974, ως παιδί παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής  στο Καλλιτεχνικό Πνευματικό κέντρο’’ ΩΡΑ’’  με τον κ. Ασαντούρ Μπαχαριάν.

Ατομικές εκθέσεις:

2023 – Ατομική έκθεση ζωγραφικής, Μετς Κέντρο Τεχνών, με θέμα ” Εσωτερικές Τοπιογραφίες, Κρυονέρι – Πωγωνίου”

2018 – Aτομική έκθεση  ζωγραφικής,  στο «Black Duck Multiplarte»,  με θέμα ‘’ η Πόλη είναι Άνθρωπος ’’

Ομαδικές εκθέσεις :

 2023 – «To Δάσος Εντός μου» στο café του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου .  

2022 – «Ο Κόσμος μας» στο  Χώρο Τέχνης «ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ».

2018 – «Η Μεσόγειος Θάλασσα μέσα από την ποίηση των λαών της» στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά

2018 –  «Εικόνες χωρίς Ορίζοντα» στο Trii Art Hub

2018 – «Black Duck Multiplarte», με θέμα   ’’Αστικό τοπίο – Πρόσωπα  και κτήρια στο κέντρο της Αθήνας’’ .

2018 – «‘ Ιδρυμα Μιχάλη  Κακογιάννη»,   με θεματική  ’’ #metoo’’.

2017 – « Εργοστάσιο Καχραμάνογλου» , ‘’ΠΟΛΕΜΟΣ και ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ’’ που διοργάνωσε η Κίνηση καλλιτεχνών.

2015 – « Gallery genesis»,   με την    ‘’Ομάδα τέχνης  Σημείο’’

2010 – «Ελληνική  Φωτογραφική Εταιρία»,   με θέμα   ‘’Εικαστικές Μεταλλάξεις’’  με την ομάδα ‘’Vivarte’’

2011 – «Fringe Festival» (Γκάζι)  με θεματική   ‘’Η Αθήνα μας ανήκει’’   κ.α.

ANASTASIA (NANCY) FLOKA

Member of the Chamber of Visual Arts of Greece (E.E.T.E.)

She was born in Athens. Graduate of Vakalo Art & Design College in the field of Graphic design, “Visual Communication and Advertising”. She worked for 28 years as a graphic designer, with the objective of applying the principles of art in the production of products within the contexts that have their origins in the spirit of Bauhaus, at the oil company EKO ABEE, as responsible for the design and implementation of the Corporate Image. She has designed logos for a number of companies (subsidiaries of EKO) in Greece and abroad. At the same time, she was involved in painting and organizing art classes and activities in schools. In recent years, she has been exclusively involved in painting. Her works are in private collections.

Studies :

2011-2007, painting lessons with Giorgos Rorris and Kalia Triantafillou (member of the artistic group “Simeio”.

1981-1984, painting lessons (free drawing – color) at the Vakalos school with Mr. Kyriakos Rocco, in composition with Ms. Chariklia Mytaras and in Art History with Ms. Eleni Vakalos.

1980-1982, drawing-color lessons, with teacher Mr. Antonis Apergis.

1985-1983, Hagiography lessons, with Father Konstantinos Stratigopoulos.

1972-1974, as a child he attended painting classes at the Artistic and Spiritual Center “ORA” with Mr. Asadur Baharian.

Solo exhibitions:

2023 – Individual painting exhibition, Mets Arts Center, with the theme “Interior Landscapes, Kryoneri – Pogoniou”

2018 – Individual painting exhibition, at “Black Duck Multiplarte”, with the theme “The City is Human”

Group exhibitions :

2023 – “The Forest Within” at the café of the National Archaeological Museum.

2022 – “Our World” at the “STOart KORAI” Art Space.

2018 – “The Mediterranean Sea through the poetry of its peoples” at the Piraeus Municipal Gallery

2018 – “Images without a Horizon” at Trii Art Hub

2018 – “Black Duck Multiplarte”, with the theme “Urban landscape – People and buildings in the center of Athens”.

2018 – “Mihalis Kakogiannis Foundation”, with the theme “#metoo”.

2017 – “Kahramanoglou Factory”, “WAR and REFUGEE” organized by the Artists’ Movement.

2015 – “Gallery genesis”, with the “Point Art Group”

2010 – “Hellenic Photographic Society”, with the theme “Visual Mutations” with the group “Vivarte”

2011 – “Fringe Festival” (Gazi) with the theme “Athens belongs to us” etc.

« Σκιάς όναρ » του Στάθη Μαυρίδη

Διάρκεια: 11/02/2023 – 24/02/2023

Εγκαίνια: 11/02 ώρα 19.00 – 22.00

Mετς Κέντρο Τεχνών – Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς, 11636

Ο Στάθης Μαυρίδης επικεντρώνεται στο φάσμα ονείρου πραγματικότητας. Ο ίδιος επιδιώκει να συγκεντρώσει μέσα σ’ ένα εξπρεσιονιστικό – σουρεαλιστικό κλίμα, στιγμές που αποκρυσταλλώνουν το Χάιντεγκερικο «Existenz», δηλαδή την ουσία της ενεργητικής ύπαρξης.  Τα έργα γίνονται τοπία ενός αλλόκοσμου, σημειώσεις αποσπασματικής αφήγησης, ίχνη μνήμης μιας περασμένης αισθητικής. Ο καλλιτέχνης θέτει κρίσιμα ερωτήματα γύρω από τον σύγχρονο τρόπο ζωής, σχολιάζοντας ζωγραφικά τα παραδοσιακά ή βουκολικά χρόνια.

Η αισθητική του φέρει γραφιστική (κόμικ) αποτύπωση, θίγοντας με περιγραφικό τρόπο, φιλοσοφικά ερωτήματα. Ο άνθρωπος βρίσκεται στο επίκεντρο και συχνά παρίσταται μοναχικός. Κάποιο στοιχείο οικισμού προδίδει μια παλαιότερη χρονολογία, ενώ ο ρουχισμός και η δραστηριότητα μας ταξιδεύουν στην φύση, την αγροτική καλλιέργεια και την χειρωνακτική εργασία. Η διασκέδαση αποτελεί ακόμη ένα σημείο ενδιαφέροντος του εικαστικού, ο οποίος προσπαθεί να αποδώσει το τσίρκο με τρόπο μελαγχολικό, συνομιλώντας με τον ίδιο στοχασμό της ροζ περιόδου του Πικάσο.

«Ο άνθρωπος είναι ο ίσκιος του ονείρου», έγραψε ο Πίνδαρος στον όγδοο Πυθιόνικο. Βασιζόμενος στην συγκεκριμένη φράση του λυρικού ποιητή «τί δέ τις; τί δ᾽ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος», ο καλλιτέχνης προσπαθεί να εξηγήσει την διαφορά των «Πλείστων» και των «Ελάχιστων», της μάζας και των ολίγων. Οι τελευταίοι προσπαθούν αγωνιωδώς να βρουν το νόημα της ζωής, όταν οι «Πλείστοι» βολεύονται από την κοινωνική μέριμνα. Σκοπός αυτής της αναφοράς είναι να καταδείξει την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους μέσα στο χρόνο. Η προσέγγιση του κινείται γύρω από το ονειρικό ή το βίωμα, τη φύση ή την φαντασία, την θλίψη ή την χαρά, το ποιόν ή το κάλπικο.

Τέλος, ένα ψυχογραφικό ιστόρημα αναδύεται στην ζωγραφική επιφάνεια του Στάθη Μαυρίδη και πλήθος ερμηνειών εναπόκεινται στο βλέμμα του θεατή. Παρατηρώντας με προσοχή την εξέλιξη της εκάστης ιστορίας του κάθε έργου, βρισκόμαστε είτε μόνοι σε μια ανάμνηση από τα παλιά, είτε σε ένα μακρινό τόπο, ή σε μια εικόνα μιας αφήγησης που κάποιος άλλος μας εξιστόρησε. Οι συσχετισμοί με εικόνες του σήμερα δεν λείπουν, ενώ το ηθικό δίδαγμα του εικαστικού εκμαιεύεται σταδιακά, σύμφωνα με τις αξίες του καθενός.

 Νιόβη Κρητικού  | Ιστορικός Τέχνης – Εικαστικός

ΕΝ

“Shadow of a dream” by Stathis Mavridis

Duration: 11/02/2023 – 24/02/2023

Opening: 11/02 time 19.00 – 22.00

Mets Arts Center – 6 str. Evgeniou Voulgareos, Mets, 11636

Stathis Mavridis focuses on the spectrum of dream reality. He seeks to gather within an expressionist-surrealist atmosphere, moments that crystallize the Heideggerian “Existenz”, i.e., the essence of active existence. The works become landscapes of another world, notes of a fragmentary narrative, traces of memory of a past aesthetic. The artist asks critical questions about the modern way of life, commenting on the traditional or bucolic years.

His aesthetic has a graphic (comic) imprint, touching on philosophical questions in a descriptive way. Man is a central figure and often appears lonely. Some element of settlement betrays an earlier date, while clothing and activity take us on a journey to nature, agriculture and manual labor. Entertainment is another point of interest for the artist, who tries to render the circus in a melancholic way, conversing with the same contemplation of Picasso’s pink period.

“Man is the shadow of a dream,” wrote Pindar in the eighth Pythian. Based on the specific phrase of the lyric poet ” τί δέ τις; τί δ᾽ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος “, the artist tries to explain the difference between the “Majority” and the “Few”, the mass and the few. The latter are anxiously trying to find the meaning of life, when the “Mojority” are comfortable with social care. The purpose of this report is to demonstrate the evolution of the human species over time. His approach revolves around the dreamlike or the experience, nature or fantasy, sadness or joy, the value of quality or the fraud.

Finally, a psychographic story emerges on the painted surface of Stathis Mavridis and a multitude of interpretations are up to the viewer’s eye. Observing carefully the development of each story of each work, we find ourselves either alone in a memory from the past, or in a distant place, or in an image of a narrative that someone else told us. The correlations with today’s images are not missing, while the moral lesson of the visual art is gradually elicited, according to the values of each one.

Niovi Kritikou | Art Historian – Visual Artist

Bio:

Στάθης Μαυρίδης

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971.

Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας  με κατεύθυνση τη Ζωγραφική, αρχικά με δάσκαλο το Γιώργο Λαζόγκα, και στη συνέχεια με δασκάλους το Γιώργο Χαρβαλιά και τον Αριστοτέλη Τζάκο.

Παράλληλα στα εργαστήρια επιλογής σπούδασε Γλυπτική με  δάσκαλο το Νίκο Τρανό, Χαρακτική με διδάσκουσα  τη Μαίρη Σχοινά και Σκηνογραφία με διδάσκουσα τη Λίλη Πεζανού.

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα

Ατομικές εκθέσεις:

“Σκιάς όναρ”, αίθουσα τέχνης: Μετς Κέντρο Τεχνών, Φεβρουάριος 2023

“Παιχνίδια Μυαλού” , αίθουσα τέχνης: “Αστρολάβος Δεξαμενή”, Οκτώβριος 2017

Ομαδικές εκθέσεις (Επιλογή):

“Το κουτί”, έκθεση Β Εργαστηρίου Ζωγραφικής , πολυχώρος Bios Αθήνα 2011

8η Bienale φοιτητών σχολών Καλών Τεχνών, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης Μάιος 2017

“Highlights 2018”, αίθουσα τέχνης “Αστρολάβος δεξαμενή” Δεκέμβρης 2017

“Exclusives 2018” αίθουσα τέχνης “Αστρολάβος δεξαμενή” Σεπτέμβρης 2018

“Το Μεσολόγγι και ο Λόρδος Βύρων, Στ’ διαδρομή” , πινακοθήκη Χρήστου και Σοφίας Μοσχανδρέου, Μεσολόγγι – αίθουσα τέχνης αγκάθι Κartάλος,  Μάρτιος 2018

CulturaHer  ομαδα “Διπολα”, Πολιτιστικό και συνεδριακό κέντρο Ηρακλείου Κρήτης, Σεπτέμβριος 2019

“Κρυπτόν” ομάδα Δίπολα , Δημοτική Πινακοθήκη Χαλκίδας “Δημήτρης Μυταράς”, Οκτώβριος 2021

“Stigma” ομάδα Δίπολα, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Ιούλιος 2022

Home Spectrograph – A flashback to the memories of the familiar

«Οικιακός Φασματογράφος – Μια αναδρομή στις μνήμες του οικ(ε)ίου.»

Εγκαίνια: 19/01 Ώρα: 19.00 – 22.00

Διάρκεια: 19/01 –  04/02/2023

Συμμετέχουν πέντε   εικαστικοί της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών: Παναγιώτα Αντωνοπούλου, Αθηνά Μισεγιάννη, Μαρία Μανγιώλη, Δανάη Τσολάκη, Φαίδρα Χάρδα

Μουσική εγκατάσταση: Δημήτρης Κόρδης, Παύλος Κόρδης

Νιόβη Κρητικού | Επιμέλεια

Μετς Κέντρο Τεχνών με την συνδιοργάνωση του Μαυροπίνακα ΑΜΚΕ

Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως την ευγενική χορηγία κρασιού από τον ” Οίνος ο αγαπητός ” του αξιότιμου κ. Δημήτρη Χατζηνικολάου https://www.oinosoagapitos.gr/

Στην παρούσα ομαδική έκθεση καλούμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι με μια εικαστική προσέγγιση που κινείται γύρω από μνήμες του οικ(ε)ίου, μια αναδρομή θύμησης ή ένα αποτύπωμα ενός οικιακού φασματογράφου. Το σπίτι μπορεί να ιδωθεί ως ένας τόπος προστασίας, ωρίμανσης και θαλπωρής ενώ ταυτόχρονα θίγει αποτυπώματα ψυχών ή και μη, γέννησης ή θανάτου. Ένας υποθετικός πόνος πλανάται κατά την σκιαγράφηση των νοημάτων και ένα νέο ταξίδι γεμάτο διαφορετικές πτυχές απλώνεται, αφήνοντας πίσω του χνάρια, αποτυπώματα, θραύσματα και ιστορίες νοσταλγίας.

Η εν λόγω ομαδική έκθεση έρχεται να υμνήσει το Κέντρο Τεχνών Μετς και να συνομιλήσει με την ιστορία που φέρει το κτήριο. Ένα Νεοκλασικό που χρονολογείται γύρω στο 1930 και άνηκε σε έναν γλύπτη. Ο χώρος βρέθηκε σχεδόν σε ερειπωμένη κατάσταση και ο Γιώργος Κόρδης, ζωγράφος και συγγραφέας, μαζί με την Ευδοξία Ξανθοπούλου, αρχιτέκτονας, ανέλαβαν την αναπαλαίωση του κτηρίου, διατηρώντας τα υφολογικά του χαρακτηριστικά, με το καλύτερο δυνατό τρόπο. Τα απομεινάρια του οικήματος μετατράπηκαν σε νέους θησαυρούς και η αναγέννηση του Κέντρου Τεχνών Μετς δημιούργησε έναν ζωτικό χώρο πολιτισμού. Ο απώτερος στόχος της έκθεσης είναι να λειτουργήσει ως συνομιλία στον «οίκο» και τη μυσταγωγία που διέπει το πέρασμα της φθοράς στην αφθαρσία. Το αποτέλεσμα εικονοποιείται από πέντε «υφάντρες» νοημάτων που αναγεννούν την έννοια, ενώ δύο μουσικοσυνθέτες μας ταξιδεύουν σε νότες εφάμιλλες με τα έργα.

Ένα υπόλευκο περιβάλλον κυριαρχεί σαν πέπλο και μας καλεί να αφουγκραστούμε λεπταίσθητες ποιότητες. Θραύσματα μνήμης μετατρέπονται σε πολύτιμα τιμαλφή που μιλούν για εύθρυπτους ψυχισμούς. Μέσα από αυτό το ευρύ φάσμα αποτυπώσεων που αποκόβεται από το πραγματικό, οι πέντε «υφάντρες» τοποθετούν μετουσιώσεις αντικειμένων, που συντίθενται υπό διαφορετικό πρίσμα. Φαντάσματα ιδεών εντρυφούν στην μελέτη του πεπερασμένου και μιλούν για το χρόνο, υφαίνουν την λήθη και αδράχνουν τον ιστό της αιωνιότητας μέσα σ’ ένα μετα-ρομαντικό κλίμα του ατέρμονου και του μάταιου. Στοιχεία που καταδεικνύουν μια υποθετική απώλεια ξεπηδούν, υπονοώντας το φόβο εξαφάνισης αλλά και την ανάγκη για διατήρηση της ροής του χρόνου. Μια φεμινιστική χροιά υπονοείται σαν ένας νοητός απόηχος, με σκοπό την γέννηση μιας νέας ζωής εκεί που όλα εγκαταλείπονται, αδρανούν ή φθείρονται.

__________________________________________________________________________________________

Η Παναγιώτα Αντωνοπούλου μας εντάσσει σε ένα περιβάλλον σκιών και θολών αποτυπώσεων με φυσικά υλικά. Επηρεάζεται από το πραγματικό, με πρωταρχικό της μέλημα την έννοια του εφήμερου. Παράλληλα, μας ταξιδεύει στο φαντασιακό και προσπαθεί να μιλήσει για τη ζωή μέσα από τις διαφορετικές χρονικότητες. Η ίδια σημειώνει πως ένα βουνό δεν είναι ποτέ ίδιο καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας και των εποχών καθώς αλλάζει χρώμα, ύφος και σχήμα. Αντίστοιχα, ένα φως ανοιχτό σε μια ξύλινη κατασκευή προσομοιώνει ένα νυχτερινό δωμάτιο που ζει μόνο όταν ο «ήλιος» του παραμένει φωτεινός.

Η Μαρία Μανγιώλη καταγράφει με ακρίβεια τα φωνητικά όργανα διαφορετικών ειδών ζώων που κοάζουν ή τραγουδούν. Απώτερος σκοπός της είναι να απομονώσει και να παρουσιάσει το μουσικό τους όργανο, σαν αντικείμενο. Το αποκόβει για να μιλήσει για την εξαφάνιση και τη φθορά ενώ, στόχος της είναι να το διατηρήσει στο χρόνο. Πρόκειται για ένα δωμάτιο που λειτουργεί σαν θησαυροφυλάκιο απολιθωμάτων που κατά την φαινομενική εγκατάλειψη του, κάποτε έγινε τόπος φιλοξενίας διαφορετικών ειδών όπου το τραγούδι, ο ήχος ή η σιωπή αναγέννησαν τα συντρίμμια.

Η Αθηνά Μισεγιάννη αποτυπώνει ανάγλυφες λεπτομέρειες αντικειμένων. Τα καταγράφει ως ενθύμια ή προσωπικά φυλαχτά του  παρελθόντος, δημιουργώντας μ’ αυτόν τον τρόπο, ένα μουσείο απομνημονευμάτων. Χρησιμοποιεί θραύσματα πραγμάτων των αγαπημένων της ανθρώπων που κρατάει ως αναμνηστικά. Ως  αποτέλεσμα, το έργο ολοκληρώνεται νοητά, σαν ένα μέρος παζλ ή ευρήματα ενός αρχαίου πολιτισμού. Τα «κελύφη» που προκύπτουν γίνονται κουκούλια νέων ιδεών και μετουσιώνουν τα ίδια τα καθημερινά αντικείμενα σε φορείς αναμνήσεων. Με έμφαση στη λεπτομέρεια, μια νέα ευκαιρία ζωής δίνεται σε ότι πριν ζούσε μόνο στη θυμικό.

Η Δανάη Τσολάκη κατασκευάζει γλυπτικά αντικείμενα που θυμίζουν κάτι από μπουντουάρ. Μας αποκαλύπτει μια φαινομενική περιπλάνηση σε ένα γυναικείο δωμάτιο που μιλά για τον εγκλεισμό, την φθορά, την παρακμή, και τον κατακερματισμό στιγμιότυπων μιας περασμένης ζωής. Διαμελισμένα μέρη σώματος και φορεσιές θεάματος, μια κάποια αίσθηση αρώματος πούδρας και μια χαμένη παιδικότητα συνθέτουν μια τρισδιάστατη μακέτα ενός βομβαρδισμένου κουκλόσπιτου.

Η Φαίδρα Χάρδα συνθέτει στοιχεία ενός αρχειακού υλικού, σημειώσεις του μη πραγματικού, αντικείμενα σπιτιού και κολλάζ από φθαρμένα χαρτιά μεταφέροντας μας στην έννοια της πληγής, της εγκατάλειψης και της αποσύνθεσης. Η ίδια ανακάλυψε ένα παρατημένο αρχείο το οποίο και αξιοποίησε, με σκοπό την διαιώνιση μιας ξεχασμένης ύπαρξης. Μέλημά της είναι η εξιλέωση μέσω της μεταμόρφωσης των συναισθημάτων του πόνου και της αγωνίας μιας θολής ανάμνησης.

Ο Δημήτρης και ο Παύλος Κόρδης συνθέτουν ένα ηχητικό ηχόχρωμα που λειτουργεί σαν μια ενοποιητική γέφυρα μεταξύ των οπτικών ερεθισμάτων. Βασιζόμενοι στα έργα, οι δύο καλλιτέχνες εμπνέονται και δημιουργούν εγείροντας την αίσθηση της ακοής. Παίζοντας με τα νοήματα και τις μνήμες μας συνεπαίρνουν σε ένα δικό τους πειραματικό πεντάγραμμο.  Γίνονται οι κηφήνες που επικονιάζουν τα έργα τέχνης και εντείνουν τις συναισθηματικές διακυμάνσεις που προκύπτουν στην περιπλάνηση του οικ(ε)ίου.

Νιόβη Κρητικού | Επιμελήτρια

Bαγγέλης Βαγγελάτος

LIFESCAPES

Εγκαίνια – Opening: 20.12.2023  | 19.00 – 22.00 |

Διάρκεια – Duration : 20.12.22 – 14.01.23

Αθηνόραμα – Β. Βαγγελάτος – LIFESCAPES

Σύντομο Βιογραφικό

Σημείωμα Ο Βαγγέλης Βαγγελάτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Σπούδασε Μάρκετινγκ στην Αμερική όπου και έζησε για αρκετά χρόνια, δουλεύοντας σε οικογενοιακή επιχείρηση. Το 2001 ξεκινά αυτοδίδακτος της ζωγραφική μέσα από μια εσωτερική διαδικασία εκπαίδευσης του πνεύματος. Περνάει τα επόμενα επτά χρόνια ταξιδεύοντας τον κόσμο και καταγράφει τα πολιτισμικά του βιώματα στη ζωγραφική, αποκτόντας το δική του εικαστική γλώσσα. Έχει συμμετάσχει πολλές ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και το εξωτερικό ενώ έχει πραγματοποιήσει τρείς ατομικές εκθέσεις στις (2012) Mystic Dialogues Gallery Kent @Nis. March 1st – March10th Istanbul, Turkey, (2011) Prime and Dancescapes Gallery Gama. Jan.25 – Feb.5 Istanbul, Turkey, (2010) Visions Gallery Romylos. May 27-June 6 Athens, Greece.

Short Bio

Vangelis Vangelatos was born in Athens in 1969. He studied Marketing in America where he lived for several years, working in a family business. In 2001, she began self-taught painting through an internal process of training the spirit. He spends the next seven years traveling the world and recording his cultural experiences in painting, acquiring his own visual language. He has participated in many group exhibitions in Greece and abroad while he has held three solo exhibitions at (2012) Mystic Dialogues Gallery Kent @Nis. March 1st – March10th Istanbul, Turkey, (2011) Prime and Dancescapes Gallery Gama. Jan.25 – Feb.5 Istanbul, Turkey, (2010) Visions Gallery Romylos. May 27-June 6 Athens, Greece.

 

 

 

 

 

 

Vangelis Vangelatos site

ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ 3

Βασίλης Γέρος – Αριστομένης Κατσούλας – Γιάννης Τζερμιάς

Ομαδική έκθεση στο Κέντρο Τεχνών Μετς 1-17/12/2022

Εγκαίνια: 1/12 Ώρα: 19.00 – 22.00

Διοργάνωση – Επιμέλεια: Μετς Κέντρο Τεχνών, ΤετARTημόριο, Αλληλεγγύη για όλους, Νέστορας Κατσιμίχας, Νιόβη Κρητικού, Στράτος Χαλκιότης

Αθηνόραμα

“Συνύπαρξη 3”

Αμφιταλαντευόμενοι σε έναν εξπρεσιονιστικό διάλογο τριών καλλιτεχνών βρισκόμαστε αντιμέτωποι με υφές που εγείρουν το εικονοποιητικό της φαντασίας. Ζητήματα παρατήρησης του νου, κρυφών σκέψεων και φιλοσοφικών αναζητήσεων έρχονται στο προσκήνιο. Κοιτάζοντας πέρα από τα προφανή, αναδύονται ψυχολογικές και κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις στα έργα των καλλιτεχνών και μας μεταφέρουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Παταγονία, Μεσσηνιακά ελαιο-τοπία, υποθαλάσσιοι υπαινιγμοί αλλά και σαρκικοί προβληματισμοί μιλούν για ουτοπίες, την απαρχή του κόσμου αλλά και την απεραντοσύνη της φύσης.

Τοπία υδάτινα ή επουράνια;

Το βλέμμα του θεατή έρχεται να προσδιορίσει το χωρόχρονο και να αποδώσει δικές του εικονοποιητικές ερμηνείες.

Στο έργο του Β. Γέρου, μέσα από μίνιμαλ-Οπ αναφορές και πλαστικότητα που θυμίζει χειρονομιακό γερμανικό εξπρεσιονισμό, ταξιδεύουμε σε ακτίνες φωτός, μεταξωτές ποιότητες, αστρικές τοπιογραφίες και υποθαλάσσια όντα. Ηλεκτρισμένες σμέρνες εγείρουν συνειρμούς, δημιουργούν εδάφη και προκαλούν συνθετικά. Ο καλλιτέχνης γίνεται ένας σύγχρονος αστροναύτης, αστρικός πειρατής ή ρομαντικός άστρο-συλλέκτης, αιχμαλωτίζοντας, κρυφά, κομμάτια του φλοιού της σελήνης.

Με την ποιητική αυτή, δίνει την σκυτάλη, στον φίλο του Γιάννη Τζερμιά, ο οποίος με τη σειρά του, μας καταθέτει τον εσωτερικό κόσμο μιας απομονωμένης εσωτερικής φωνής. Πλάι σε στοιχεία παρατήρησης του «μήπως» και του «αν»,  γεννιέται ένας διάλογος περί κενού. Το κενό στο έργο του Γ. Τζερμιά αποτυπώνεται γοερό, παγωμένο, άγονο, Παταγονικό. Είναι η απουσία βιοτικών παραγόντων ενός ουτοπικού οικοτόπου. Χωρίς ίχνος θέρμης ή φωνής δημιουργείται ένας νοητός απόηχος. Ένα μελαγχολικό μπλε ηχόχρωμα πλανάται από ένα φανταστικό μοιρολόι σκιάς. Ένας εξωτερικός παρατηρητής ίπταται και ταξιδεύει με ταχύτητα γρηγορότερη από τα ημιπαγωμένα τοπία του. Με εξπρεσιονιστική ένταση και πλαστικότητα ο Γιάννης μετατρέπεται σε πέτρινη γροθιά, σε άγρια βράχια, σε σκληρά ανάγλυφα εδάφη και θάλασσες αδειανές. Με δραματικό φωτοκοντράστο, μας εξιστορεί έναν και μόνο συνειρμό: «Ο κόσμος γεννιέται ή χάνεται;»

Αναπάντητοι και αναρωτώμενοι στεκόμαστε μπροστά στα κοσμογονικά τοπία του Γ. Τζερμιά.

Πλαστικές αναφορές, μας παραπέμψαν σε στοιχεία γης, ουρανού και θάλασσας, ωστόσο δεν μιλήσαμε ακόμη για τον άνθρωπο. Ενώνοντας με προσοχή τα κρυφά κομμάτια του παζλ αυτής της θεματικής, ελπίζουμε για κάποιο σημάδι ύπαρξης. Με τον διάχυτο ερωτισμό, τα αισθησιακά γυμνά και τα πράσινα ελαιο-τοπία του Μένη Κατσούλα ερχόμαστε να ολοκληρώσουμε την απουσία, με ζωή. Αυτό που μέχρι στιγμής έλειπε από  τον εικαστικό διάλογο των τριών, τώρα προσπαθεί να γοητεύσει φέρνοντας στο προσκήνιο ένστικτα συνυφασμένα με το όν, τη γέννηση, τη σαγήνη, το διονυσιακό, το υπαρκτό. Ο Μένης με την ιστορία μιας κόκκινης μαινόμενης γραμμής χορεύει το χορό του Ησαΐα, «γεννηση μετάγουσα τους εκ γής προς ουρανόν», όχι ενός θεανθρώπου αλλά της ανθρώπινης ιστορίας. Είναι η Αριστοτελική Εντελέχεια, το ένα, το τέλειο και το έχειν, που ορίζει την τελειότητα των καθέκαστων «..σύγκειται γὰρ παρὰ τὸ ἕν καὶ τὸ τέλειον καὶ τὸ ἔχειν· ὅταν γὰρ ἕκαστον ἔχῃ τὴν ἑαυτοῦ τελειότητα, ἐντελεχείᾳ λέγεται εἶναι…» .

Νιόβη Κρητικού / Ιστορικός Τέχνης / Εικαστικός

Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα:

• Ο Βασίλης Γέρος, γεννήθηκε το 1955 στην Αρκαδία. Το 1973 άρχισε τις σπουδές του στο σχέδιο και τη ζωγραφική με δάσκαλο τον Δ. Κοντό. Συνέχισε στην Accademia di Belle Arti στη Φλωρεντία, με δασκάλους τον Farulli στην ζωγραφική και τον Vizzano στη χαρακτική. Το 1979 αποφοίτηση με άριστα. Από το 1980 εργάζεται ως καθηγητής Μ.Ε. To 1985 πήρε υποτροφία Ι.Κ.Υ., ενώ το 1992 –1995 πήρε εκπαιδευτική άδεια για εκπόνηση καλλιτεχνικής και θεωρητικής εργασίας με θέμα: «Η χρήση της φωτεινής ακτινοβολίας στη δημιουργία εικαστικού έργου», με επιβλέποντες καθηγητές τους Χ. Μπότζογλου, Ν. Κεσσανλή, Ρ. Παπασπύρου. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
• Ο Αριστομένης Κατσούλας γεννήθηκε το 1955 στον Πύργο Τριφυλίας, Μεσσηνίας όπου και έζησε έως το 1968 από όπου μετακόμισε για μόνιμη κατοικία στην Αθήνα. Τα έτη 1972-1976 φοίτησε στο εργαστήριο Τέχνης Ε. ΒΑΚΑΛΟ. Τα έτη 1976 – 1980 φοίτησε στην Ιταλία, στην Ακαδημία Καλλών Τεχνών της Perugia (ACCADEMIA DI BELLE ARTI PIETRO VANUCCI), στα τμήματα της ζωγραφικής, χαρακτικής και φωτογραφίας, αλλά και το τμήμα γλυπτικής για δύο χρόνια. Από το 1979 ζωγραφίζει και κατασκευάζει συμμετέχοντας σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 1986 μέχρι και το 2015 είχε υπηρετήσει στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, όπου και συνταξιοδοτείται. Έχει λάβει μέρος σε πλήθος εκθέσεων τόσο σε ατομικό όσο και ομαδικό επίπεδο. Έργα του υπάρχουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
• Ο Γιάννης Τζερμιάς γεννήθηκε το 1954 στο Ηράκλειο. Σπούδασε Γραφικές τέχνες στη Σχολή Βακαλό (1973-1977) με δασκάλους τους Ελένη Βακαλό, Γιώργο Βακαλό, Γιάννη Βαλαβανίδη, Παναγιώτη Τέτση και Δανιήλ Γουναρίδη. Είναι μέλος του ΕΕΤΕ.. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συνεργαζόταν με τον χώρο τέχνης “Μέδουσα”.

_________________________________________________________________________________________

EN

Coexistence 3

Oscillating in an expressionistic dialogue of three artists we confront multiple textures that raise the figuration of the imagination. Issues of observation of the mind, hidden thoughts and philosophical quests come to the fore. Looking beyond the obvious, psychological and sociopolitical implications emerge in the artists’ works, while transport us between wear and tear. Patagonia, Messinian olive-landscapes, underwater hints but also carnal reflections speak of utopias, the beginning of the world but also the immensity of nature.

Under water or beyond sky, landscapes?

The viewer’s gaze comes to determine the space-time and render its own illustrative interpretations.

In the work of B. Geros, through minimal-Op references and plasticity reminiscent of gestural German expressionism, transform us to light rays, silky qualities, stellar landscapes and underwater creatures. Electrified smerna evokes associations, creates terrains and evokes syntheses. The artist becomes a modern astronaut, star pirate or romantic star-collector, secretly capturing pieces of the moon’s crust.

With this poetry, he conveys the meaning to his friend Yiannis Tzermias, who, gives us the perspective of the inner world of an isolated inner voice. Next to elements of observation of “maybe” and “if”, a dialogue about emptiness is born. The emptiness in G. Tzermia’s work is depicted as beautiful, frozen, barren, Patagonian. It is the absence of biotic factors of a utopian habitat. Without a trace of heat or voice an imaginary echo is created. A melancholic blue timbre is looming over a ghostly shadow cast. An outside observer flies and travels at a speed faster than his semi-frozen landscapes. With expressionistic intensity and plasticity, Giannis turns into a stone fist, into wild rocks, into hard relief lands and empty seas. With dramatic photo contrast, it tells us a single story: “Is the world born or lost?”

Unanswered and wondering, we stand before the cosmogonic landscapes of G. Tzermias.

Plastic references referred us to elements of earth, sky and sea, yet we did not mention human nature. Carefully piecing together, the hidden puzzle pieces of this theme, we hope for some sign of existence. With the pervasive eroticism, the sensual nudes and the green olive-landscapes of Menis Katsoulas, we come to complete the absence, with life. What has , so far, been missing from the visual dialogue of the three, now tries to fascinate us, by bringing to the fore, instincts intertwined with being, birth, seduction, the Dionysian and the existent. Menis with the history of a red raging line dances the dance of Isaiah, “birth moving from earth to heaven”, not of a god-man but of human history. It is the Aristotelian Entelecheia, “the one, the perfect and the have”, which defines the perfection of each “…for it is close to the one and the perfect and they have it; for when each one has its own perfection, it is said to be an entelecheia…”.

Niovi Kritikou / Art Historian / Artist

Organization – Curation : Mets Arts Center, TetARTimorio, A.G.O., Nestoras Katsimichas, Niovi Kritikou

Χορηγός κρασιού:

ΕΥΑ ΑΓΓΕΛΑΚΑ

“Ανεμοφιλία – Anemophilia”

Εγκαίνια | Opening : 15.11.2022 ώρα: 18.00-21.30

Διάρκεια έκθεσης: 15.11 – 26.11

Συντονισμός | Coordination: Nιόβη Κρητικού

Επιμέλεια | Curation : Αθηνά Μισεγιάννη

Ατομική έκθεση ζωγραφικής – μεικτή τεχνική, χαρακτική

Η εικαστική δουλεία της Εύας Αγγελάκα αποτελείται από ένα
σύνολο χαρακτικών και έργων σε καμβά. Έντονα χρώματα και
σχήματα αποτυπωμένα συνήθως, σε ένα λευκό φόντο, μας
παραπέμπουν έντονα στην Ιαπωνική τέχνη και κουλτούρα, με την
οποία η καλλιτέχνις διατηρεί μια έντονη σύνδεση. Συχνά
επαναλαμβανόμενα μοτίβα δημιουργούν ένα πλήθος αφηγήσεων
σχετικά με τη μεταβλητότητα, την παροδικότητα, την ομορφιά και
το ατελές, υπό το πρίσμα της Ιαπωνικής φιλοσοφίας και
συγκεκριμένα του wabi sabi.

Σύμφωνα με την θεωρία του wabi sabi, η ομορφιά των
αντικειμένων έγκειται στην ατέλεια, στην λεπτομέρεια, η οποία
διακόπτει την τελειοποιημένη μορφή τους. Συνεπής στα
παραπάνω, η καλλιτέχνις επιδιώκει και υπερθεματίζει τα λάθη ή τις
αστοχίες, που συχνά προκύπτουν κατά τη διάρκεια της
καλλιτεχνικής δημιουργίας. Όχι απλώς δέχεται τα λάθη, όταν αυτά
συμβούν τυχαία, αλλά ακολουθεί μια παράδοξη δημιουργική
διαδικασία βασισμένη στην πρόθεση της να κάνει το « λάθος »
μέρος του έργου.

Η Εύα Αγγελάκα χρησιμοποίει κατ’ επανάληψη μοτίβα
λουλουδιών, σαν μια αναφορά στην ανθρώπινη φύση αλλά και τον
ερωτισμό. Τα λουλούδια και πιο συγκεκριμένα ο λωτός,
αποτυπώνεται διαρκώς σε διαφορετικές φάσεις / οπτικές γωνίες
και χρωματικές επιλογές, δημιουργώντας κυκλικά μοτίβα. Ο λωτός
δεν αποτελεί μια τυχαία επιλογή αλλά μια ξεκάθαρη αναφορά στην
ινδουιστική φιλοσοφία, με όλο το εννοιολογικό βάρος που φέρει το
συγκεκριμένο άνθος.

Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε, ότι η καλλιτέχνις,
έχοντας ως « εργαλεία » την κυκλική αφήγηση, την επανάληψη, τα
παστέλ χρώματα συχνά σε αντίθεση με το κόκκινο και τα
λουλούδια, αποσκοπεί σε μια σύνδεση με την ίδια την ουσία της
ανθρώπινης φύσης. Θέτει υπαρξιακά ερωτήματα αναφορικά με
τον θάνατο, την ομορφιά, τον ερωτισμό, μα κυρίως σχετικά με το
ατελές και το παροδικό της φύσης και βεβαίως του ίδιου του
ανθρώπου.

Anemophilia

ΕΝ

The visual work of Eva Angelakas consists of  silkscreen prints and works on canvas.

Bright colors and shapes imprinted usually on a white background,

strongly refer us to Japanese art and culture, with which the artist maintains a strong connection.

Often repeated patterns reveal a multitude of narratives

about changeability, transience, beauty and the imperfect, in the light of Japanese philosophy and

specifically of wabi sabi.

According to wabi sabi, the beauty of

objects lies in the imperfection, in the detail which

interrupts their perfected form. Consistent at

above, the artist pursues and over thematizes mistakes,

which often arise during artistic creation.

She doesn’t just accept mistakes when

they happen by chance, but follows a paradoxical creative

process based on her intention to do the  “mistake”

part of the artwork.

Eva Angelaka repeatedly uses flower motifs, as a reference to human nature but also to

eroticism. The flowers and more specifically the lotus,

is constantly captured in different phases / angles

and color options, creating circular patterns. The lotus

is not a random choice but a clear reference to Hindu philosophy,

with all the conceptual weight the specific flower carries.

In conclusion, we could say that the artist,

having as “tools” circular narration, repetition,

pastel colors often contrasted with red and

dark, aims at a connection with the very essence of

human nature. She raises existential questions regarding

death, beauty, eroticism, but mainly about the

imperfection and transience of nature and man himself.

Λίγα λόγια από τη δημιουργό:

Anemophilia – Ανεμοφιλία

Η ιαπωνική έννοια “wabi-sabi” που αναδεικνύει την παροδικότητα και ατέλεια των πραγμάτων, είναι κεντρικής σημασίας ως έννοια και μεθοδολογία στο έργο μου. Σχέδια στο χέρι και σε 3D, δημιουργούν μοναδικές μεταξοτυπίες.

Η επανάληψη σαν πρακτική, ορίζεται σαν η απόλαυση που οδηγεί την επανάληψη, ή αλλιώς, η επανάληψη που προσπαθεί για την απόλαυση (Lacan) ενώ οδηγεί και στην μεταμόρφωση των στοιχείων. Η κίνηση του αέρα, κυριολεκτικά ζωτικής σημασίας για τη ζωή στον πλανήτη ως μέσο επικονίασης, αλλά και ως τρόπος τυχαίας τοποθέτησης αντικειμένων στο χώρο, ζωντανεύει τα αντικείμενα κυριολεκτικά και μεταφορικά στην ζωγραφική επιφάνεια. Η μεθοδολογία του αέρα ως τυχαιότητα καθιστά ορατό το αόρατο μέσα από τις κινήσεις των αντικειμένων, απεικονίζοντας τον άνεμο, ενώ ταυτόχρονα προκαλεί μια αίσθηση του θείου και μας υπενθυμίζει τους δεσμούς μας με τη φύση.

Από μια μετα-φεμινιστική θέση και νεο-παγανιστική πρακτική, συνεχίζω να εξερευνώ ανιμιστικές Σιντοϊστικές παραδόσεις και την έννοια του αποτροπαϊκού συμβόλου. Το πραγματικό και το επινοημένο συνυπάρχουν, αυτοπροσωπογραφίες, συνδιαλέγονται με αρχετυπικά σύμβολα, Ιαπωνικούς θυρεούς και λωτούς – το ιερό λουλούδι του Ινδουισμού και του Βουδισμού. Η παρουσία των κόκκινων σφραγίδων παραπέμπει στην Ιαπωνική τέχνη, σε μια όμως μετα-Ιαπωνική κατάσταση ύπαρξης και ερμηνείας της Ιαπωνίας.

Η ενότητα έργων εξερευνά την ιδέα της κίνησης, της παράβασης ή υπέρβασης (transgression) και διαμέσου της ευχαρίστησης, που εμπεριέχοντας τη γνώση του θανάτου λειτουργεί ως ανατρεπτική και αποσταθεροποιητική δύναμη ικανή να κινητοποιήσει, και βάζει άνω τελεία με την εξής πρόταση:

“We don’t ever transgress. Sneaking around is not transgressing. Seeing a door half-open is not the same as going through it.”  Lacan, Seminar XVII

EN

Anemophilia

The Japanese concept of “wabi-sabi”, highlighting the transience and imperfection of things, is of central importance as a concept and methodology in my work. Hand and 3D drawings create unique screen prints.

Repetition as a practice is defined as the pleasure driving the repetition, or otherwise, the repetition that strives for pleasure (Lacan) while also leading to the transformation of the elements. The air movement, vital to life on the planet as a means of pollination, but also as a way of randomly placing objects in space, animates the objects literally and figuratively on the painted surface. The methodology of air as randomness makes visible the invisible through the movements of objects, depicting the wind, while at the same time evoking a sense of the divine and reminding us of our ties to nature.

From a post-feminist position and neo-pagan practice, I continue to explore animistic Shinto traditions and the concept of the apotropaic symbol. The real and the invented coexist, self-portraits, dialogue with archetypal symbols, Japanese shields and lotuses – the sacred flower of Hinduism and Buddhism. The presence of the red seals refers to Japanese art, but in a post-Japanese state of existence and interpretation.

These artworks explore the idea of ​​movement, transgression, also through pleasure, which, containing the knowledge of death, functions as a subversive and destabilizing force capable of mobilizing, and concludes with the following thought:

“We don’t ever transgress. Sneaking around is not transgressing. Seeing a door half-open is not the same as going through it.” Lacan, Seminar XVII

Σύντομο Βιογραφικό

●Η Εύα Αγγελάκα (1981, Αθήνα) ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Μονάχου.
Είναι απόφοιτη Ιαπωνικού Πολιτισμού από το Διεθνές Πανεπιστήμιο Budo
Ιαπωνίας και μεταπτυχιακού στις Ασιατικές Σπουδές από το Πανεπιστήμιο Lund
Σουηδίας. Διδάσκει Ιαπωνικά, ολοκληρώνοντας τις σπουδές της στην ΑΣΚΤ
Αθήνας, ενώ η μακρόχρονη διαβίωση της στην Ιαπωνία και την Σουηδία
επηρεάζουν την καλλιτεχνική πρακτική της. Το Κέντρο Τεχνών Μετς θα πραγματοποιήσει την δεύτερη ατομική της έκθεση με θέμα “Ανεμοφιλία”, (15/11/22-26/11/22), σε επιμέλεια Αθηνά Μισεγιάννη, με τη συνδιοργάνωση της Νιόβης Κρητικού.

Short Bio

● Eva Angelaka (b.1981 in Athens, Greece) lives and works in Athens and Munich.
She holds a Diploma in Japanese culture from International Budo University in Japan
and a MSc in Asian Studies from Lund University, Sweden. Currently in her final year at
the Athens School of Fine Arts, teaching Japanese, while her past studies and long
term living experience in Japan and Sweden inform her artistic practice.

Finf the Artist on  Facebook: https://www.facebook.com/AraiNami

Instagram: https://www.instagram.com/evaangelaka/

Site: https://evaangelaka.wordpress.com/

H Σύγχρονη Πυθία | Α modern Pythia

Eγκαίνια | Opening : 25/10/22,  18.00 – 21.30

Διάρκεια | Duration : 25/10 – 12/11/22

Διοργάνωση: Κέντρο Τεχνών Μετς – Ευγένιου Βουλγάρεως 6, Μετς, 11636

Επιμέλεια: Νιόβη Κρητικού

Ατομική έκθεση ζωγραφικής

Ακρυλικά, μαρκαδόροι και κολλάζ σε χαρτί

H Σύγχρονη Πυθία

Χρησιμοποιώντας αλληγορικά την έννοια της Πυθίας, η Μαρία Αϊβαλιώτου εμπνέεται από την κουλτούρα της τράπουλας Ταρώ και την μυσταγωγία που διέπει την σχεδιαστική αλλά και ψυχογραφική ιδιότητά της.

Με αναδρομή στην απαρχή της δημιουργίας της μαντικής αυτής τέχνης, μεταφερόμαστε σε ανατολικά χαρτοπαιχτικά παιχνίδια που κατέληξαν σε μια αποκρυφιστική διάθεση. Παρόλο που βλέπουμε συχνά το θέμα της μαντείας των Ταρώ να επηρεάζει εικαστικά το έργο πολλών καλλιτεχνών, η Μαρία Αϊβαλιώτου αποδίδει μια δική της εσωτερική ενδοσκόπηση.

Η μαντεία γίνεται το πεδίο έμπνευσης. Η καλλιτέχνης μεταλαμπαδεύει την γνώση στον θεατή, παρουσιάζοντας στοιχεία της σύγχρονης καθημερινότητας, ασκώντας υποσυνείδητα κριτική σε έναν αποκομμένο ψυχισμό.

Ακολουθώντας με ακρίβεια την σειρά και τα σύμβολα των Ταρώ, δημιουργεί εκ νέου μια δική της αφηρημένη τράπουλα κολλάζ. Το κάθε χαρτί λειτουργεί μεμονωμένα παραθέτοντας όλα όσα συνθέτουν την ερμηνεία που, η ίδια πλέον, σκιαγραφεί. Σαν προσομοίωση του παιχνιδιού «Βρες ποιος είναι» που απώτερος σκοπός του είναι η αποκάλυψη ενός εαυτού με ηθικοκοινωνικές προεκτάσεις.

Η Μαρία, σαν μια σύγχρονη Πυθία, δημιουργεί ένα πεδίο συνειρμών που μας αφήνει μεγάλο εικαστικό ενδιαφέρον και μας καλεί να εκμαιεύσουμε τις δικές μας ερμηνείες. Οι συνθέσεις της δεν ακολουθούν μια παρατακτική συνάφεια, αντιθέτως εμπνέουν ορμή, δύναμη και πριμιτιβισμό, μέσα σε ένα ειρωνικό παιχνίδι πρόκλησης των παραδεδομένων προτύπων, της showbiz και της Pop art κουλτούρας. Αξίζει να μιμηθεί κάποιος το ταξίδι δημιουργίας ταυτότητας για να καταλάβει τις κρυφές αναφορές που μας αποκαλύπτουν τίποτε περισσότερο παρά την ρίζα ενός αθέατου εαυτού, έτοιμου να στοιχειοθετηθεί.

Νιόβη Κρητικού | Ιστορικός Τέχνης

EN

Α modern Pythia

Βy using the concept of Pythia allegorically, Maria Aivaliotou is inspired by the culture of the Tarot deck and the mystique that governs its design as well as psychographic quality.

Looking back at the beginning of the creation of this divination art, we are transported to eastern card games that ended up in an occult mood. Although we often see the subject of Tarot divination to visually influence the artwork of many artists, Maria Aivaliotou renders an inner introspection of her own.

Divination becomes the field of inspiration. The artist imparts knowledge to the viewer, presenting elements of modern everyday life, subconsciously criticizing a detached psyche.

Following precisely the order and symbols of the Tarot, she recreates her own abstract collage deck. Each card works individually by listing everything that she interpretate and stand out as an outline. Like a simulation of the game “Find who it is” whose ultimate goal is to reveal an inner self with moral and social implications.

Maria, like a modern Pythia, creates a field of associations that leaves us with great visual interest and invites us to elicit our own interpretations. Her compositions do not follow a prescriptive relevance, on the contrary they inspire momentum, power and primitivism, in an ironic game of challenging the standards, the showbiz and the Pop art culture. It is worth emulating the journey of a creating identity to understand the hidden references that reveal nothing more than the root of an invisible self, ready to be materialized.

Niovi Kritikou | Art Historian

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΌ ΣΗΜΕΊΩΜΑ: