«Η Σοδειά»

Κωνσταντίνος Παπαργύρης

20 Μαρτίου – 12 Απριλίου 2025

Εγκαίνια: 20 Μαρτίου, 19:00

Κέντρο Τεχνών Μετς, Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς, 11636

Επιμέλεια: Nιόβη Κρητικού

Είσοδος Ελεύθερη

Το Κέντρο Τεχνών Μετς παρουσιάζει την έκθεση “Η Σοδειά” του Κωνσταντίνου Παπαργύρη, μια εκτενή αναδρομή στο πολυσχιδές έργο του των τελευταίων είκοσι χρόνων. Υπό την επιμέλεια της Νιόβης Κρητικού, η έκθεση αποκαλύπτει την πολυδιάστατη δημιουργική διαδρομή του καλλιτέχνη, φέρνοντας στο φως αρχειακό υλικό, εικαστικά έργα και γραπτά που συνθέτουν ένα ενιαίο αφήγημα.

Η “Σοδειά” συγκεντρώνει υλικό από την πρώτη ατομική έκθεση του Παπαργύρη το 2005 μέχρι σήμερα, αναδεικνύοντας τη συνεχή αναζήτησή του για τη σύζευξη της εικόνας και του λόγου. Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν σε χειροποίητα artbooks, σημειωματάρια, λευκώματα από εκθέσεις, καθώς και στα χειρόγραφα που οδήγησαν στη συγγραφή των βιβλίων του. Παράλληλα, παρουσιάζονται τα πιο πρόσφατα ζωγραφικά έργα του, αναδεικνύοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ της εικαστικής του πρακτικής, της λογοτεχνικής του παραγωγής αλλά και την μουσικές συνθέσεις του βασισμένες στην ελληνική λαϊκή παράδοση. Καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσης, ο καλλιτέχνης θα πραγματοποιεί αναγνώσεις αποσπασμάτων από το συγγραφικό του έργο, συνοδευόμενος από τον τραγουδιστή Αστέριο Τσέτσιλα, ο οποίος θα ερμηνεύσει άριες και μουσικά θέματα από το παγκόσμιο ρεπερτόριο. Οι ημερομηνίες των επιμέρους εκδηλώσεων θα ανακοινωθούν προσεχώς.

            Η έκθεση “Η Σοδειά”

θα ταξιδέψει στη Γαλλία, όπου θα φιλοξενηθεί στην Galerie Desmos στο Παρίσι (20-30 Ιουνίου 2025), ενώ στο πλαίσιο των παράλληλων δράσεων, θα διεξαχθεί κύκλος μαθημάτων ζωγραφικής και σχεδίου στον οικισμό Grez-sur-Loing, στην αίθουσα Early Grey του Fontainebleau (1-5 Ιουλίου 2025).

Ο Κωνσταντίνος Παπαργύρης έχει εκδώσει τα βιβλία: Εβένουργος (εκδ. Περισπωμένη), Κηφήνας (εκδ. Θράκα), Τα Δεικνύμενα (εκδ. Θράκα), Κερματοδέκτης (εκδ. Θράκα), , Watteau (εκδ. Περισπωμένη), Η Γωνία των Ποιητών (εκδ. Θράκα), Το Απαχθέν Κάλλος (εκδ. Θράκα) και το Οκριβάντας (εκδ. Το Ροδακιό). Όσον αφορά το τελευταίο συνιστά μια επανεξέταση της τέχνης με γνώμονα την επίδρασή της στην ανθρώπινη ψυχή, αποτυπώνοντας τη διαρκή αναζήτηση του ουσιαστικού και τη συνύπαρξη της ειρωνικής απελπισίας με τη ματαιότητα, όπως προλογίζει η επιμελήτρια της έκθεσης Νιόβη Κρητικού. Πρόκειται για ένα έργο που διαπραγματεύεται τον ρόλο της ζωγραφικής διαδικασίας και το ρόλο του έργου τέχνης στα κοινά.

«Το φως στα έργα του Κωνσταντίνου Παπαργύρη δεν φωτίζει. Αναδύεται. Ένα φως που πάλλεται, που γεννιέται μέσα από τη χρωστική, σαν μνήμη αρχαία, σαν ψίθυρος που διαπερνά το υλικό. Η παλέτα του, γήινη, απαλή, χρυσή, κουβαλά το φως το ελληνικό. Όχι όμως ως αντανάκλαση, αλλά ως μια αυτόνομη εσωτερική καύση. Η γραμμή του ζωγράφου γράφει στιγμές βεβαιότητας και αμέσως μετά διάλυσης. Το όριο χαράζεται και το όριο σβήνεται σαν το πέπλο της Πηνελόπης, το τώρα και άπειρο συνυφαίνονται εδώ μαζί. Στη ζωγραφική του, στη γλώσσα του, στη μουσική που τον απασχολεί, διακρίνεται μια καίρια και καυτή αναζήτηση: η επιστροφή στο θεμελιώδες, στη ρίζα, εκεί όπου η τέχνη δεν είναι αναπαράσταση, αλλά πράξη μύησης, τελετουργίας και εσωτερικής περισυλλογής»

Νιόβη Κρητικού

EN

The Harvest
Konstantinos Papargyris
March 20 – April 12, 2025
Opening: March 20, 19:00
Center of Arts Mets, Eugenio Voulgareos 6, Mets, 11636
Curated by: Niovi Kritikou

Free Admission

The Center of Arts Mets presents “The Harvest,” an extensive retrospective of Konstantinos Papargyris’ diverse work from the past twenty years. Curated by Niovi Kritikou, the exhibition reveals the artist’s multidimensional creative journey, showcasing archival material, visual works, and writings that form a cohesive narrative.

“The Harvest” brings together material from Papargyris’ first solo exhibition in 2005 to the present, highlighting his ongoing search for the fusion of image and word. Visitors will have the opportunity to explore handmade art books, notebooks, exhibition albums, and manuscripts that led to the creation of his books. Additionally, his most recent paintings will be on display, emphasizing the interaction between his visual practice, literary output, and musical compositions inspired by Greek folk tradition. Throughout the exhibition, the artist will perform readings of excerpts from his written work, accompanied by singer Asterios Tsetsilas, who will interpret arias and musical themes from the global repertoire. The dates of the individual events will be announced soon.

“The Harvest”

will travel to France, where it will be hosted at the Galerie Desmos in Paris (June 20–30, 2025). As part of the parallel activities, a series of painting and drawing classes will be held in the village of Grez-sur-Loing, in the Early Grey Hall of Fontainebleau (July 1–5, 2025).

Konstantinos Papargyris has published the following books: Ebenourgos (Perispomeni Editions), Kifinas (Thraka Editions), Ta Deiknymena (Thraka Editions), Kermatodectis (Thraka Editions), Watteau (Perispomeni Editions), The Corner of Poets (Thraka Editions), The Abducted Beauty (Thraka Editions), and Okrivantas (To Rodakio Editions). The latter is a reconsideration of art based on its impact on the human soul, capturing the ongoing search for the essential and the coexistence of ironic despair with vanity, as introduced by the exhibition’s curator, Niovi Kritikou. This work addresses the role of the painting process and the function of the artwork in the public sphere.

“The light in the works of Konstantinos Papargyris does not illuminate. It emerges. A light that vibrates, that is born from the pigment, like an ancient memory, like a whisper that permeates the material. His palette, earthy, soft, golden, carries the Greek light. Not as a reflection, but as an autonomous internal flame. The artist’s line writes moments of certainty and immediately after, dissolution. The boundary is carved and the boundary fades like Penelope’s veil, here the now and the infinite intertwine. In his painting, in his language, in the music that occupies him, a sharp and burning search is evident: the return to the fundamental, to the root, where art is not representation, but an act of initiation, ritual, and inner reflection.”
Niovi Kritikou

Φόβοι αρχέγονοι, φαντασίας επαρωγοί: Εικαστικό πρότζεκτ με θέμα τον λαογραφικό
τρόμο τον Μάρτιο στο Κέντρο Τεχνών ΜΕΤΣ

Ο Μαυροπίνακας παρουσιάζει το εικαστικό πρότζεκτ «Φόβοι αρχέγονοι, φαντασίας
επαρωγοί», ένα εν εξελίξει έργο κατάδυσης στους αρχέγονους ανθρώπινους φόβους που θα
αναπτυχθεί σε τρία μέρη.

Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει χαρακτικά του εικαστικού καλλιτέχνη Φώτη Βάρθη και

ομιλίες-τοποθετήσεις ακαδημαϊκών και μελετητών, και θα
πραγματοποιηθεί από 13 έως 15 Μαρτίου στο Κέντρο Τεχνών ΜΕΤΣ,

σε επιμέλεια της
Στεφανίας Κερκή.

Η έκθεση αντλεί έμπνευση από την ελληνική λαϊκή παράδοση με επίκεντρο τον λαογραφικό
τρόμο αναζητώντας τη σημασία του υπερφυσικού στοιχείου στην ανθρώπινη εμπειρία και
συνείδηση. Οι φόβοι που αναδύονται από τις λαϊκές αφηγήσεις δεν είναι απλά φαντασιακά
κατάλοιπα ενός παρελθόντος κόσμου, αλλά ισχυρά σύμβολα υπαρξιακών αγωνιών που
μεταλλάσσονται και επιβιώνουν στο σήμερα. Σε μια εποχή απομάγευσης, η ανάγκη επαφής
με το ανοίκειο και το υπερφυσικό λειτουργεί ως τρόπος κατανόησης του αγνώστου και οι
αφηγήσεις της λαϊκής φαντασίας απόπειρες εξόρκισης του παράλογου της ύπαρξης.

Στο εκθεσιακό μέρος,

ο Φώτης Βάρθης παρουσιάζει μια σειρά ξυλογραφιών με την τεχνική
της χάραξης σε πλάγιο ξύλο ως γέφυρα ανάμεσα στην παράδοση και τη σύγχρονη εμπειρία
του τρόμου. Αντλώντας από τη βυζαντινή παράδοση με αναφορά στην εικονογραφική
αισθητική των Φώτη Κόντογλου και Ράλλη Κοψίδη, τα χαρακτικά του Βάρθη ανασύρουν
στοιχεία από τις λαϊκές αφηγήσεις και τα αποτυπώνουν σε μια οπτική γλώσσα που
ενσωματώνει το ιερό και το μακάβριο, τον μύθο και την υλικότητα, λειτουργώντας ως μίτος
που ανασύρει τους αρχέγονους φόβους και τους επανατοποθετεί στο σήμερα.

Οι ομιλίες-τοποθετήσεις που πλαισιώνουν την έκθεση φωτίζουν τη σχέση του λαογραφικού
τρόμου με την τέχνη, τη δημοτική ποίηση, και τη σύγχρονη κουλτούρα. Η Μαρία Βάρα,
μέλος του Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού στο Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης
της ΑΣΚΤ, ο Παντελής Μπουκάλας, συγγραφέας, δημοσιογράφος και μελετητής της
δημοτικής ποίησης και ο Χρήστος Τριανταφύλλου, ιστορικός και μεταδιδακτορικός
ερευνητής στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ, θα διερευνήσουν τη
διαχρονικότητα του μεταφυσικού στοιχείου στην ανθρώπινη συνείδηση και εμπειρία,
προσφέροντας μια επανερμηνεία του μεταφυσικού στοιχείου στο σύγχρονο πολιτισμικό
πλαίσιο.

Το εικαστικό πρότζεκτ

«Φόβοι αρχέγονοι, φαντασίας επαρωγοί» θέτει ερωτήματα γύρω από
τη συνέχεια του τρόμου ως αφήγησης, τη δύναμη της εικόνας στη διαμόρφωση του
φαντασιακού και τον τρόπο με τον οποίο οι αρχέγονοι φόβοι μετασχηματίζονται για να
αντανακλούν τις ανησυχίες του παρόντος. Σε έναν κόσμο που απομακρύνεται από τον μύθο,
γιατί συνεχίζουμε να αναζητούμε το υπερφυσικό; Ποιοι φόβοι επιβιώνουν και τι έχουν να μας
πουν για τη σύγχρονη ανθρώπινη εμπειρία;

Το έργο υλοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου
Πολιτισμού.

Ώρες λειτουργίας έκθεσης:
Πέμπτη 13 Μαρτίου – 17:00-20:30
Παρασκευή 14 Μαρτίου – 17:00-20:30
Σάββατο 15 Μαρτίου – 11:00-15:00

Πρόγραμμα τριημέρου:

Πέμπτη 13 Μαρτίου – 19:00 | Ξενάγηση από την επιμελήτρια και τον καλλιτέχνη
Παρασκευή 14 Μαρτίου – 19:00 | Ομιλίες
Σάββατο 15 Μαρτίου – 12:00-15:00 | Χάραξη έργου σε πραγματικό χρόνο από τον
καλλιτέχνη

Συντελεστές:

Σύλληψη/σχεδιασμός/έρευνα: Στεφανία Κερκή
Εικαστικό έργο (χαρακτικά): Φώτης Βάρθης
Επιστημονικοί σύμβουλοι: Μαρία Βάρα, Παντελής Μπουκάλας, Χρήστος Τριανταφύλλου
Επικοινωνία: Μαρία Πακτίτη
Γραφιστικές εφαρμογές: Δημήτρης Μαλλιός
Οργάνωση Παραγωγής: Μαυροπίνακας ΑΜΚΕ

Ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός «Μαυροπίνακας ΑΜΚΕ» είναι μια πρωτοβουλία με στόχο
την υλοποίηση και ανάδειξη καλλιτεχνικών έργων νέων δημιουργών με παράλληλη
αξιοποίηση νέων τεχνολογιών και πρωτοπόρων ηχητικών συστημάτων. Μέσα από
διακαλλιτεχνικές δράσεις, που συνδυάζουν τους τομείς της μουσικής, του χορού και των
εικαστικών, θέτει στο επίκεντρο την αλληλεπίδραση του ανθρώπινου παράγοντα με το
φυσικό και αστικό περιβάλλον, την επανοικειοποίηση παραδοσιακών ήχων και τεχνών και τη
σύσταση μιας κοινότητας καλλιτεχνών που προάγει την αδιαμεσολάβητη σχέση του
καλλιτεχνικού έργου με το κοινό.

«Βλέμματα στο Χείλος της Ψυχής»

Βασίλης Κοντογεώργος στο Κέντρο Τεχνών Μετς

Εγκαίνια: 21/02/2025

Διάρκεια: 21/02-08/03/2025

Ωράριο: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 17.00 – 20.30 , Τετάρτη & Σάββατο 11.00 – 15.00

Διεύθυνση: Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς, 11636

Επιμέλεια: Νιόβη Κρητικού

Τα πορτρέτα του Βασίλη Κοντογεώργου αποτελούν διαύλους μιας εσωτερικής αφήγησης, όπου το βλέμμα αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή. Στα μάτια των απεικονιζόμενων αντανακλώνται συναισθήματα, υπαρξιακές αναζητήσεις και σκιές της ανθρώπινης ψυχής. Κάθε μορφή στέκει ενώπιόν μας με μια σιωπηλή εξομολόγηση, μια κραυγή ή μια εσωτερική αγωνία, προ(σ)καλώντας μας να αναμετρηθούμε με την ίδια την υπόστασή μας.

Η υλικότητα των έργων του, η υπόνοια φθοράς διαπερνά την επιφάνεια του καμβά και η ωμότητα των θεμάτων του μας τοποθετούν ενώπιον της εύθραυστης φύσης του ανθρώπου. Μέσα από τα σημάδια του χρόνου και της δοκιμασίας, ο καλλιτέχνης αποκαλύπτει την πάλη με τα πάθη, τις δοκιμασίες και τα τραύματα που σημαδεύουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Τα πρόσωπα, άλλοτε θραυσματικά, άλλοτε ακέραια, φέρουν την ένταση της στιγμής και την αλήθεια της ανθρώπινης εμπειρίας καλώντας μας να πάρουμε θέση μπροστά στις ανείπωτες κακουχίες των πρωταγωνιστών.

Το ύφος

των έργων του κινείται στον χώρο του εξπρεσιονισμού, καθώς η ένταση του χρώματος και η ελαφριά παραμόρφωση των χαρακτηριστικών ενισχύουν τη συναισθηματική φόρτιση. Εδώ, το παιχνίδι του αντικατοπτρισμού της πραγματικότητας λαμβάνει χώρα με όρους αλτρουιστικούς και άκοσμους, δημιουργώντας ένα τοπίο που ταλαντεύεται ανάμεσα στο όνειρο και την ωμή αλήθεια. Οι χρωματικές αντιθέσεις εντείνουν το δραματικό στοιχείο του έργου, δίνοντας βάθος στην έκφραση και μετατρέποντας κάθε πορτρέτο σε μια υπαρξιακή διακήρυξη.

Η θέασή τους γεννά ένα βλέμμα συμπόνιας, απορίας ή και αποστροφής μπροστά στη σκληρή ειλικρίνεια της ύπαρξης. Το παρόν κυριαρχεί, ενώ υπαινιγμοί πληγής στα χαρακτηριστικά τους σηματοδοτούν μια σωματική ή ψυχική κακοποίηση, μια αναμέτρηση με την ίδια την ανθρώπινη συνθήκη. Στα βλέμματα διαφαίνονται ιστορίες που δεν ειπώθηκαν, επιλογές και μονοπάτια που βαδίστηκαν. Μια νοητή αποσάθρωση υπαινίσσεται ο δημιουργός και ανοίγει τη συζήτηση γύρω από την φθαρτότητα του σώματος και της ψυχής.

Ο Βασίλης Κοντογεώργος δεν απεικονίζει απλώς πρόσωπα· καταγράφει την εσωτερική τους αλήθεια, αφήνοντας τον θεατή να διεισδύσει στη σιωπή τους και να αναμετρηθεί με τη δική του ανθρώπινη υπόσταση. Η δραματική ένταση των έργων του δημιουργεί ένα ποιητικό αίτιο, μια αφορμή να συλλογιστούμε πάνω στην ίδια την ύπαρξη και την εύθραυστη ισορροπία της ανθρώπινης φύσης.

Νιόβη Κρητικού

ΕΝ

Gazes on the Edge of the Soul

Vasilis Kontogeorgos at Mets Art Center

Opening: 21/02/2025
Duration: 21/02 – 08/03/2025
Opening hours: Tuesday, Thursday, Friday 17:00 – 20:30 | Wednesday & Saturday 11:00 – 15:00
Address: Evgeniou Voulgareos 6, Mets, 11636

Curated by: Niovi Kritikou

The portraits of Vasilis Kontogeorgos serve as conduits of an internal narrative, where the gaze takes center stage. In the eyes of the depicted figures, emotions, existential quests, and the shadows of the human soul are reflected. Each form stands before us as a silent confession, a cry, or an inner turmoil, inviting—or challenging—us to confront our very own essence.

The materiality of his works, the suggestion of decay permeating the canvas, and the rawness of his themes place us face to face with the fragile nature of humanity. Through the traces of time and hardship, the artist unveils the struggle with passions, trials, and wounds that mark the contemporary human experience. The faces—sometimes fragmented, sometimes whole—carry the intensity of the moment and the truth of human existence, urging us to take a stance before the unspoken afflictions of his protagonists.

His artistic style

is deeply rooted in Expressionism, where the intensity of color and the subtle distortion of features amplify the emotional charge. Here, the interplay between the reflection of reality and an altruistic, almost unworldly approach gives rise to a landscape oscillating between dream and stark truth. The contrasts in color heighten the dramatic element, adding depth to the expression and transforming each portrait into an existential declaration.

Their contemplation evokes compassion, wonder, or even aversion in the face of the harsh honesty of existence. The present dominates, while the hints of wounds etched into their features signal physical or emotional suffering—an encounter with the very condition of being human. The gazes reveal untold stories, choices made, and paths walked. The artist implies a mental disintegration, opening a discourse on the perishability of both body and soul.

Vasilis Kontogeorgos does not merely depict faces; he captures their inner truth, allowing the viewer to penetrate their silence and confront their own human condition. The dramatic intensity of his work creates a poetic impetus, a reason to reflect on existence itself and the fragile balance of human nature.

Niovi Kritikou

«Real – Surreal – Unreal» στο Κέντρο Τεχνών Μετς

Ομαδική έκθεση ζωγραφικής & Performance

Συμμετέχουν:Ελένη Γιαννιώτη, Κατερίνα Μελισσανίδου, Βάσω Πουρίδου και Χριστίνα Βασιλείου στην performance

Eπιμέλεια έκθεσης: Nιόβη Κρητικού

Εγκαίνια: 17/12/24 στις 19.00 – 22.00

Διάρκεια: 17/12/24 – 18/01/25

Eίσοδος Ελεύθερη,

Ευγενίου Βουλγάρεως 6 , Μετς,

Τρίτη. Πέμπτη,  Παρασκευή: 17.00 – 20.30 / Τετάρτη & Σάββατο: 11.00 – 15.00

Η έκθεση Real- Surreal – Unreal

αποτελεί ένα καλλιτεχνικό πείραμα συνεργασίας και δημιουργικής αλληλεπίδρασης, μια συλλογική πρόταση από μια ομάδα γυναικών καλλιτεχνών με σπουδές στις Καλές Τέχνες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Η ομάδα αυτή, πέρα από την κοινή πορεία στη σύγχρονη τέχνη, μοιράζεται μια βαθιά φιλία και μια κοινή ανάγκη για ανταλλαγή ιδεών, σχολιασμό της πραγματικότητας και καλλιτεχνική έκφραση μέσα από μια femme και φεμινιστική προοπτική.

Στην έκθεση συμμετέχουν η Χριστίνα Βασιλείου, η Ελένη Γιαννιώτη, η Κατερίνα Μελισσανίδου και η Βάσω Πουρίδου. Κάθε μια από τις δημιουργούς φέρνει τη δική της ξεχωριστή ματιά, ενώ όλες μαζί συνθέτουν μια πολυφωνική αφήγηση που εξερευνά τις έννοιες του πραγματικού (Real), του φανταστικού (Unreal) και του υπερβατικού/ονειρικού (Surreal).

Η Χριστίνα Βασιλείου,

μέσα από την τέχνη της performance, λειτουργεί ως ο ενοποιητικός κρίκος της έκθεσης. Με τις δυναμικές της δράσεις, επιχειρεί να συνδέσει τα έργα των υπόλοιπων εικαστικών, δημιουργώντας έναν διάλογο που υπερβαίνει τη στατική εμπειρία του θεατή. Η δουλειά της μας καλεί σε μια βιωματική προσέγγιση, όπου η τέχνη δεν περιορίζεται στην οπτική πρόσληψη, αλλά γίνεται σωματική, κινητική και συναισθητηριακή.

Η Βάσω Πουρίδου,

στο πλαίσιο του Real, παρουσιάζει έντονα εκφραστικά πορτραίτα. Τα πρόσωπα που δημιουργεί βρίσκονται σε κοντινό καρέ, συλλαμβάνοντας συναισθήματα και εκφράσεις που αντηχούν την υλική και συναισθηματική ένταση της καθημερινότητας. Η ζωγραφική της προσκαλεί τον θεατή να σταθεί απέναντι στο βλέμμα του Άλλου και να αναμετρηθεί με τη δύναμη και την ειλικρίνειά του.

Η Κατερίνα Μελισσανίδου,

στον άξονα του Unreal, δημιουργεί πορτραίτα που συνομιλούν με τον κόσμο του φανταστικού. Ανθρώπινα πρόσωπα συνυπάρχουν, ερωτοτροπούν ή ειρωνεύονται μέσα από τη συνύπαρξή τους με κόκορες, προσδίδοντας στις εικόνες της έναν θεατρικό και παιγνιώδη χαρακτήρα. Μέσα από αυτή την εικαστική προσέγγιση, η Μελισσανίδου αμφισβητεί τις συμβάσεις της πραγματικότητας και μας προσκαλεί να ανακαλύψουμε την ποίητική της μέσα από έννοιες του παράδοξου.

Η Ελένη Γιαννιώτη,

στο πλαίσιο του Surreal, δημιουργεί κολλάζ που μοιάζουν με ενθύμια ονείρων και φαντασιακών κόσμων. Στα έργα της, το υποσυνείδητο αποκτά μορφή μέσα από νεραϊδίσιες εικόνες και αλλοτινές αφηγήσεις. Οι συνθέσεις της, γεμάτες λεπτομέρεια και συμβολισμό, αγγίζουν την έννοια του ονειρικού, εκεί που το παρελθόν, η μνήμη και η φαντασία μπλέκονται σε ένα αλλόκοσμο αλλά οικείο περιβάλλον.

Εδώ αξίζει να παρατηρήσουμε ότι παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις στο στυλ και το θέμα τους, οι ζωγραφικές συνθέσεις των εικαστικών χαρακτηρίζονται από τη χρήση έντονων, ζωηρών και φρέσκων χρωμάτων. Αυτή η κοινή αναφορά προσδίδει στα έργα μια δυναμική αίσθηση με αισθητική που πάλλεται από ενέργεια και ζωή. Έτσι, οι θεματικές διαδρομές τους, αν και προσωπικές, συγκλίνουν όσον αφορά ζητήματα συναισθημάτων, συνδέσεων αλλά και των εσωτερικών διεργασιών του νου.

Τέλος, η  έκθεση Real- Surreal – Unreal

είναι πολλά περισσότερα από μια ομαδική έκθεση. Είναι ένας διάλογος ανάμεσα στη γυναικεία αισθητική, την ευαισθησία και τη δύναμη, μια φεμινιστική αφήγηση που προσπαθεί να φέρει τις γυναικείες εμπειρίες και προβληματισμούς στο επίκεντρο της σύγχρονης τέχνης. Μέσα από τη δουλειά τους αναδεικνύουν τον γυναικείο δυναμισμό σε όλες του τις διαστάσεις, είτε ως συναισθηματική δύναμη,  είτε ως φαντασία που ξεπερνά τα όρια και γίνεται όχημα που γεφυρώνει το πραγματικό με το υποσυνείδητο και το ονειρικό. Μέσα από αυτή την προσέγγιση, η έκθεση αποτελεί μια πρόσκληση για προσωπική ενδοσκόπηση και έναν εορτασμό της γυναικείας δημιουργικής ενέργειας.

Νιόβη Κρητικού

Ιστορικός Τέχνης | Εικαστικός

Performance:

«ΔΙΑΡΚΩ ΑΚΟΜΗ»

Xριστίνα Βασιλείου,

17/12 Τeaser event 19.00 – 22.00

21/12 Performance 13.30 – 14.00

«Τωρα θελω να είμαι μαζί με τον πάγο, είναι μικρότερος, είναι κολώνα. Την σηκώνω, την μεταφέρω, δοκιμάζω τις θέσεις της και πού ανήκει, την χειρίζομαι, την τοποθετώ, την παρακολουθώ, την φροντίζω, την αποδέχομαι συμπονετικά, συμμετέχω στη φθορά και την απώλειά της» (Ημερολόγιο αναστοχασμού – Autoethnography 16/06/2024)

Στην performance αυτή συνομιλώ με τον πάγο ως μεταφορά του εφήμερου και του ευάλωτου. Η μελέτη και διάδραση με το υλικό απηχεί την οριακότητα αυτού, που είναι καταδικασμένο να τελειώσει, φυσικά φτιαγμένο να αλλάζει.

Η ματαιότητα της αναζήτησης της ακινησίας ή αντί- στασης στην αλλαγή γίνεται και η ποιητικότητα του ανθρώπινου, που,

ως φιγούρα επιδοσιακή (Χαν 2015) και υποκείμενο (αυτό)εκμεταλλευόμενο, αναζητά να κρατήσει στο εδώ και τώρα αυτό που τελικά χάνεται καθημερινά γύρω μας.

Καταδεικνύοντας ταυτόχρονα το κατεπείγον του επαναπροσδιορισμού της ζωής και συμμετοχής μας στο φυσικό περιβάλλον, τελικά προτείνει την επανεπινόηση του εαυτού.»

Χριστίνα Βασιλείου

ΕΝ

The exhibition Real- Surreal – Unreal

is a creative experiment of collaboration and artistic interaction, a collective proposal by a group of women artists with academic backgrounds in Fine Arts in Greece and abroad. Beyond their shared journey in contemporary art, the group is united by a profound friendship and a common need for exchanging ideas, commenting on reality, and expressing themselves artistically through a femme and feminist perspective.

The exhibition features Christina Vasiliou, Eleni Giannioti, Katerina Melissanidou, and Vasso Pouridou. Each artist brings her own unique vision, while together they compose a multifaceted narrative exploring the notions of Real, Unreal, and Surreal.

Christina Vasiliou,

through the medium of performance art, acts as the unifying element of the exhibition. With her dynamic actions, she connects the works of the other artists, creating a dialogue that transcends the static experience of the viewer. Her work invites a sensory and physical approach, where art goes beyond visual perception to become embodied, kinetic, and multisensory.

Vasso Pouridou,

representing the Real, presents powerful and expressive portraits. Her close-up depictions of faces capture emotions and expressions that resonate with the tangible and emotional intensity of everyday life. Her work invites the viewer to confront the gaze of the Other and to engage with its strength and authenticity.

Katerina Melissanidou,

on the Unreal axis, creates portraits that interact with the realm of the fantastical. Human figures coexist, flirt, or even mock through their interplay with roosters, imbuing her images with a theatrical and playful character. Through this visual approach, Melissanidou challenges the conventions of reality, inviting us to discover poetry at the edges of the absurd.

Eleni Giannioti,

within the scope of the Surreal, produces collages that resemble mementos of dreams and imaginary worlds. Her works give shape to the subconscious, depicting fairy-tale-like images and narratives from another time and place. Her compositions, filled with intricate details and symbolism, touch upon the dreamlike, where memory, imagination, and the past converge into a mysterious yet familiar universe.

Despite their individual approaches in style and subject matter, the paintings of the artists share a common characteristic: the use of vibrant, bold, and expressive colors. This unifying element gives their works a dynamic energy, as if they pulse with life. While each artist’s thematic journey is deeply personal, their paths converge on issues of emotion, connection, and the inner workings of the mind.

Real- Surreal – Unreal

is much more than a group exhibition. It is a dialogue between feminine aesthetics, sensitivity, and strength—a feminist narrative that strives to bring women’s experiences and perspectives to the forefront of contemporary art. Through their work, the artists highlight feminine dynamism in all its dimensions: as emotional resilience, as boundless imagination, and as a bridge between the real, the subconscious, and the dreamlike. In this sense, the exhibition serves as an invitation for personal introspection and a celebration of women’s creative energy.

Niovi Kritikou

Curator | Artist

“I STILL ENDURE”
Christina Vasiliou
17/12 Teaser Event 19:00–22:00
21/12 Performance 13:30–14:00

“Now I want to be with the ice. It is smaller, it is a pillar. I lift it, carry it, test its positions and where it belongs. I handle it, place it, observe it, care for it, accept it with compassion. I participate in its decay and its loss.”
(Reflection Journal – Autoethnography, 16/06/2024)

In this performance, I engage with ice as a metaphor for the ephemeral and the vulnerable. The study and interaction with this material echo its transience, its inherent fate to end, naturally designed to transform.

The futility of seeking stillness or resistance to change becomes a poetic expression of the human condition. As a performative figure (Han, 2015) and a (self-)exploiting subject, humanity strives to hold onto the here and now—what inevitably slips away from us daily.

At the same time, this work highlights the urgency of redefining our lives and our participation in the natural environment. Ultimately, it proposes the reinvention of the self.

Christina Vasiliou

«Φρόνηση & Πάθος»

Ατομική έκθεση ζωγραφικής του Δημήτρη Παπαδόπουλου στο Κέντρο Τεχνών Μετς

https://www.athinorama.gr/texnes/event/dimitris_papadopoulos_fronisi_kai_pathos-10083750/

Εγκαίνια: Πέμπτη 21/11/2024 και ώρα  19:00 – 22:00

Διάρκεια έκθεσης: 21/11 – 14/12/2024

Eπιμέλεια έκθεσης: Νιόβη Κρητικού

Κείμενα: Νιόβη Κρητικού, Δημήτρης Παπαδόπουλος

Οδός: Ευγενίου Βουλγάρεως 6 , Μετς, 11636

Στο έργο του Δημήτρη Παπαδόπουλου, η ζωγραφική συνδέεται βαθιά με το εικαστικό ιδίωμα των πατέρων της Αναγέννησης, όπως του Ντα Βίντσι, του Ραφαήλ και του Ρέμπραντ. Ωστόσο, ο Δημήτρης διαπλάθει τις επιρροές αυτές με μια σύγχρονη ματιά, αφαιρώντας και αναπλάθοντας το φόντο και επιμέρους στοιχεία. Η ένδυση, τα σχήματα και τα μοτίβα αποκτούν κεντρικό ρόλο, αναδεικνύοντας μια σύγχρονη αφαιρετική γλώσσα, που αναπλάθει το εμβληματικό ύφος της Αναγέννησης, ενώ συνομιλεί με το παρόν. Έτσι, η τέχνη του μετουσιώνει τον κλασικισμό σε μια νέα σύνθεση, διατηρώντας τη δραματικότητα και το βάθος, σαν ένα θεατρικό έργο με νύξεις στους ποιητικούς μύθους του Σαίξπηρ και του Γκαίτε.

Η αφήγηση στο έργο του Παπαδόπουλου αναδύεται μέσα από φιλοσοφικά ερωτήματα, αναζητώντας τις διαστάσεις της ανθρώπινης φύσης, της εξουσίας και της αλήθειας. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης επισημαίνει τη σημασία της νοητικής και ηθικής ανάπτυξης, θέτοντας την τέχνη ως μέσο υπέρβασης της καθημερινής σύγχυσης και επαναληπτικότητας. Όπως σημειώνει, η διαδρομή από την πλάνη προς την αντικειμενική αντίληψη απαιτεί προσοχή, υπομονή και επιμονή, με κάθε επιμελή δημιουργό να επιδιώκει τη μετάβαση από το φαινομενικό στο αληθινό.

Στο εικαστικό του σύμπαν,

ο Παπαδόπουλος εισάγει τις μορφές των καβαλάρηδων της Αποκάλυψης από το κείμενο του Ιωάννη, αναπλάθοντας τη θρησκευτική και μυθική διάστασή τους. Ο πρώτος καβαλάρης, μορφή στοχαστική και αγνή, παρουσιάζεται ως ένα ιδεατό πνεύμα που φέρει έναν ηθικό στοχασμό και μια έντονη αμφιβολία. Σε μια αφηγηματική κίνηση, αυτός αποσύρεται από τον θείο προορισμό του για να έρθει σε επαφή με τον ανθρώπινο κόσμο, έναν κόσμο φθαρτό και γεμάτο πάθη. Η αναγνώριση της πτώσης των ανθρώπων γίνεται το βάθρο για έναν διάλογο ανάμεσα στη θρησκευτική ιδέα και την ανθρώπινη φύση. Ο καβαλάρης παρατηρεί, κρίνει και αναζητά το βαθύτερο νόημα που κρύβεται πίσω από τον ανθρώπινο πόνο, την αδιαφορία για τη γνώση και τη θλίψη της φθαρτότητας.

Μέσα από τη ζωγραφική του Δημήτρη Παπαδόπουλου, η εικαστική δημιουργία εξελίσσεται σαν ένα στοχαστικό δοκίμιο, το οποίο δεν αποφεύγει τις σκιερές και συχνά ζοφερές όψεις του ανθρώπινου χαρακτήρα. Η εικονική αμφισβήτηση που ο καλλιτέχνης ενσωματώνει προσκαλεί τον θεατή να αναλογιστεί τις θεμελιώδεις αξίες που καθορίζουν την ανθρώπινη πρόοδο, όπως η αλήθεια, η ηθική και η νοητική αναζήτηση. Ο Δημήτρης δημιουργεί έτσι έναν εικαστικό χώρο όπου η παράδοση συνδιαλέγεται με το νέο, και οι φιγούρες του, διαποτισμένες από έναν αμείλικτο και ταυτόχρονα τρυφερό διάλογο με την ανθρώπινη μοίρα, αντηχούν τη διαχρονική πάλη του ανθρώπου για φώτιση και κάθαρση.

Νιόβη Κρητικού

Λίγα λόγια από τον εικαστικό:

«Είναι απαραίτητο για την ανθρώπινη πρόοδο και την εικαστική δημιουργία να μην ξεχνάμε θεμελιώδη γνωρίσματα όπως η νόηση, η ηθική, η αλήθεια. Τόσο η ενασχόληση με την επιστήμη όσο και με την τέχνη είναι μια προσπάθεια του ανθρώπου να ξεφύγει από την οδυνηρή σύγχυση και μηχανική επαναληπτικότητα της καθημερινής ζωής σε έναν κόσμο ορθό και άχρονο. Οδεύοντας προσεκτικά, με υπομονή, προσήλωση και πόθο μπορεί κάθε επιμελής σπουδαστής, εικαστικός και ερευνητής να ξεφύγει από τον κόσμο της πλάνης και της φαινομενικότητας, στον κόσμο της αντικειμενικής αντίληψης και σκέψης.

Στην ενότητα αυτή χρησιμοποιώ τις μορφές των καβαλάρηδων της αποκάλυψης  του Ιωάννη (Καινή Διαθήκη βιβλίο “Απ 6,1-8”) για να πλάσω έναν μύθο περιγράφοντας την παθολογική, σηπτική φύση του ανθρώπου. Στη μορφή του πρώτου καβαλάρη αποδίδω έναν στοχαστικό, ακέραιο χαρακτήρα ο οποίος κατοικεί σε ένα θρησκευτικό χωρίο ιερό και άυλο, στο οποίο υπάρχει άμορφος ως μια ιδέα. Καθαρό και αγνό πνεύμα, αμφισβητεί το στενάχωρο καθήκον που του έχει ανατεθεί από τον Θεό. Επιλέγει, από λύπηση, να αποχωρήσει μαζί με τη στρατιά του και τους υπόλοιπους καβαλάρηδες για να γνωρίσει τους γήινους ανθρώπους. Διχάζεται και αμφιβάλει για τον θεατό κόσμο, ο οποίος δεν του είναι γνώριμος. Με ένα υποτιθέμενο αίσθημα υψηλής ηθικής εξετάζει και κρίνει τον υλικό και ψυχικό κόσμο των ανθρώπων, αναζητά τους λόγους που ο δημιουργός τους, τους δικάζει με αυτόν τον τρόπο.

Σύντομα αναγνωρίζει το λανθασμένο της επιλογής του. Ο κόσμος των ανθρώπων είναι φθαρτός, γεμάτος πλάνες. Θύματα των παθών τους, απαρνιούνται το πνεύμα, χλευάζουν νόηση και ηθική, αλήθεια και γνώση, ωραίο και υψηλό, ζουν οκνηρά και επιπόλαια, στη ζοφερότητα των σκοτεινών τους επιθυμιών, μακριά από το φως της φρόνησης.»

Δημήτρης Παπαδόπουλος

ΕΝ

Prudence & Passion

Solo Painting Exhibition by Dimitris Papadopoulos at Mets Art Center

Opening: Thursday, November 21, 2024, from 7:00 PM to 10:00 PM
Exhibition Duration: November 21 – December 14, 2024

Curator: Niovi Kritikou
Texts: Niovi Kritikou, Dimitris Papadopoulos

Address: Evgeniou Voulgareos 6, Mets, 11636

In Dimitris Papadopoulos’s work, painting is profoundly connected to the artistic idioms of the Renaissance masters such as da Vinci, Raphael, and Rembrandt. However, Dimitris reinterprets these influences with a contemporary vision, deconstructing and reimagining the background and specific details. Garments, shapes, and patterns assume a central role, introducing a modern abstract language that redefines the iconic Renaissance style while engaging with the present. Through this approach, his art transforms classicism into a new composition, maintaining its drama and depth, akin to a theatrical play with allusions to the poetic myths of Shakespeare and Goethe.

The narrative in Papadopoulos’s work emerges from philosophical questions, delving into the dimensions of human nature, power, and truth. The artist himself emphasizes the significance of intellectual and moral development, positioning art as a means to transcend the daily confusion and mechanical repetition of life. As he notes, the journey from illusion to objective perception requires care, patience, and persistence, with every diligent creator striving to transition from the superficial to the genuine.

In his visual universe,

Papadopoulos introduces the figures of the Four Horsemen of the Apocalypse from the text of John, reimagining their religious and mythical dimension. The first horseman, a contemplative and pure figure, is portrayed as an ideal spirit, embodying moral reflection and deep doubt. In a narrative motion, he withdraws from his divine mission to encounter the human world, a world of decay and passions. The recognition of human fallibility becomes the foundation for a dialogue between the divine concept and human nature. The horseman observes, judges, and seeks the deeper meaning behind human suffering, their disregard for knowledge, and the sorrow of mortality.

Through Dimitris Papadopoulos’s painting, visual creation evolves into a reflective essay, fearlessly exploring the dark and often somber facets of human character. The visual questioning embedded by the artist invites the viewer to contemplate the fundamental values that define human progress, such as truth, morality, and intellectual inquiry. Dimitris creates a visual realm where tradition converses with the new, and his figures, imbued with a relentless yet tender dialogue with human destiny, resonate with the timeless struggle for enlightenment and redemption.

Niovi Kritikou

A few words from the artist:

“It is essential for human progress and artistic creation to not forget fundamental traits such as intellect, morality, and truth. Both science and art represent humanity’s effort to escape the painful confusion and mechanical repetitiveness of daily life and move toward a just and timeless world. By proceeding cautiously, with patience, dedication, and longing, every diligent student, artist, and researcher can transcend the realm of illusion and superficiality, arriving at a world of objective perception and thought.

In this series, I use the figures of the Four Horsemen of the Apocalypse from the Book of Revelation (New Testament, Revelation 6:1-8) to construct a myth that describes the pathological, decaying nature of humanity. The first horseman represents a contemplative, virtuous character who resides in a sacred, ethereal domain, existing as a formless idea. Pure and untainted, he questions the burdensome duty assigned to him by God. Out of pity, he chooses to depart with his army and the other horsemen to acquaint himself with earthly humans. He is torn and doubts the material world, which is unfamiliar to him. With an assumed sense of high morality, he examines and critiques the material and spiritual worlds of humans, seeking the reasons why their creator judges them in such a manner.

Soon, he recognizes the error of his choice. The human world is corrupt and full of illusions. Victims of their passions, they forsake the spirit, ridicule intellect and morality, truth and knowledge, beauty and the sublime, living lazily and carelessly amidst the gloom of their dark desires, far from the light of wisdom.”

Dimitris Papadopoulos

To KΤΜ φιλοξενεί το διεθνές φεστιβάλ ανεξάρτητου και συνεργατικού κινηματογράφου CINERGO σε ένα διήμερο προβολών των βραβευμένων μικρού μήκους ταινιών του 2024.

H υπέροχη αυλή του Κέντρου Τεχνών Μετς μετατρέπεται σε ένα μικρό θερινό σινεμά για δύο μοναδικές βραδιές!