«Αυτή η Στιγμιαία Οσμή»

Αριστέα Χαρωνίτη στο Κέντρο Τεχνών Μετς

Εγκαίνια: Πέμπτη 29 Μαΐου στις 19.00 – 22.000

Διάρκεια: 29/5 – 21/06/2025

Επιμέλεια: Νιόβη Κρητικού

Διεύθυνση: Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς

Ωράριο: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 17.00 – 20.30

Τετάρτη & Σάββατο: 11.00-15.00

Είσοδος Ελεύθερη

Σαν μια ανάσα που διακόπτει τον χρόνο, το έργο της Αριστέας Χαρωνίτη ξετυλίγεται στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ ανάμνησης και φαντασίας. Εκεί όπου δεν έχει μείνει τίποτε άλλο παρά μόνο η μυρωδιά. Μια μυρωδιά της στιγμής, μια γεύση déjà vu που αποπροσανατολίζει την αφήγηση του παρόντος και αναδύεται σαν ένας απόκοσμος απόηχος ενός παλιού συναισθήματος.

Η γραφή της είναι σχεδιακή, διαρκώς υπό διαμόρφωση, σαν μονοκοντυλιές σκέψεις που πλατσουρίζουν με παιδική αφέλεια στους κυκλώνες της μνήμης. Κάθε έργο, γκροτέσκο ή ρομαντικό, λειτουργεί σαν ψυχικό ίχνος, μια σημείωση που βρίσκεται στα περιθώρια της επίγνωσης. Η σχεδιαστική της γλώσσα δεν αποζητά λύσεις αλλά στοργή∙ μια στοργή που αναζητείται ακόμα κι όταν καμουφλάρεται πίσω από ιδιοτελή ελατήρια, εγωισμούς ή άρρητα συναισθηματικά φορτία.

Οι μορφές της εμφανίζονται και εξαφανίζονται, όπως τα ονειρικά επεισόδια που δεν θυμόμαστε πια ξεκάθαρα. Αφήνουν ίχνη, παρόμοια με αυτά του καλλιτεχνικού πατινάζ, λεπτά και αέρινα, που γλιστρούν ανεπαίσθητα στους κάλυκες της γλώσσας  άλλοτε πικρά, άλλοτε γλυκά, άλλοτε στυφά ή όξινα. Είναι εικόνες ιδιωτικής σκέψης, ανάμνηση που ξεθωριάζει, ένα συναίσθημα που επιστρέφει με το άρωμα ενός προσώπου, τη ζεστασιά μιας κατάστασης που δεν μπορούμε πια να εντοπίσουμε.

«Ήταν άραγε όνειρο ή συνέβη στα αλήθεια; Ήταν μέρα ή νύχτα;» ερωτάται η ίδια, χωρίς να απαντά. Μονάχα μια μυρωδιά που επιμένει, σαν αυτόνομος επιζών του εφήμερου, την κρατά.

Ο κόσμος της Αριστέας

είναι κατοικημένος από δυάδες, σώματα ερωτευμένα ή δεμένα με άλλου είδους δεσμούς, στιγμές τρυφερότητας και ταυτόχρονα αποχωρισμού. Εκεί όπου το κανάλι της όσφρησης μετατρέπεται σε πομπό και δέκτη ψυχικών δεδομένων. Η απώλεια, ο θάνατος, η απουσία, η αμηχανία της μνήμης γίνονται αντικείμενα ψυχικής αναμέτρησης μέσα από τις πιο ταπεινές ή και φαινομενικά ασήμαντες στιγμές. Ένα φαξ προς το υπερπέραν που δεν λειτουργεί, ένα καλώδιο που μπερδεύεται, ένα βλέμμα που δίνεται χωρίς να ανταποδίδεται είναι ο μίτος της συλλογιστικής της.

Κάθε έργο λειτουργεί σαν προσωρινός καθρέφτης ενός εσωτερικού εαυτού που προσπαθεί να συναντήσει την πραγματικότητα, να τη νιώσει, να την ακουμπήσει. Μα πριν τη συλλάβει, αυτή σβήνει. Η φθίνουσα πορεία της εικόνας, η ηθελημένη διαγραφή, οι σκιές και τα αχνά ίχνη στο έργο της, μαρτυρούν αυτό ακριβώς: τη μνήμη ως απουσία εικόνας, ως παρατεταμένη επίγευση, ως ολφαστικό απομεινάρι μιας αλήθειας που ποτέ δεν θα ειπωθεί.

Η δουλειά της Αριστέας δεν περιγράφει μονάχα αφηγηματικά σενάρια αλλά υπαινίσσεται. Δεν εξηγεί, μα δημιουργεί εκείνο το ρίγος, εκείνη τη σταματημένη ανάσα όταν κάτι, που έστω και για μια στιγμή, αναδύει αυτό που δεν θυμόμαστε. Ολισθαίνοντας κρυφά στους συνειρμικούς λογισμούς της θα άκουγε κανείς τριζοβολημένα:

«Σε είδα.

Σε ένα συννεφάκι πάνω.

Ήθελες να στείλεις φαξ και ήταν αστείο γιατί σε έβλεπα που ταλαιπωριόσουν με τη λειτουργία του φαξ και τα καλώδια.

Το φαξ ήταν σίγουρα για μένα.

Δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ άλλη περίπτωση.»

Εκεί ακριβώς, στο ασαφές αλλά συνάμα βαθιά οικείο και τρυφερό, εδρεύει και η εσωτερική της συγκίνηση που γίνεται χρώματα και σχήματα που μπλέκονται, συνομιλούν και εν τέλει αναδύονται ως άμωμες συλλήψεις του παραλόγου, με στοργή παιδικού παραμιλητού. Κι όπως οι μορφές της ξεθωριάζουν, το ίχνος αντί να εξανεμίζεται, γίνεται συνείδηση.

Νιόβη Κρητικού
Ιστορικός Τέχνης – Επιμελήτρια – Εικαστικός

ΕΝ

This Momentary Scent
Aristea Charoniti at the Mets Art Center

Opening: Thursday, May 29, 19:00–22:00
Duration: 29/05 – 21/06/2025
Curator: Niovi Kritikou

Address: 6 Evgeniou Voulgareos Street, Mets

Opening Hours:
Tuesday, Thursday, Friday: 17:00 – 20:30
Wednesday & Saturday: 11:00 – 15:00

Free Admission

Like a breath that interrupts time, Aristea Charoniti’s work unfolds in the in-between space of memory and imagination—where nothing remains but a scent. A fleeting aroma, a taste of déjà vu that unsettles the narrative of the present and rises like an uncanny echo of an old emotion.

Her linework is sketch-like, in constant flux—thoughts in a single stroke, splashing with childlike innocence through the whirlwinds of memory. Each piece, whether grotesque or romantic, functions as a psychic trace, a marginal note hovering at the edges of awareness. Her visual language seeks not resolution but tenderness—a tenderness that persists even when veiled by selfish motives, ego, or unspeakable emotional weight.

Her figures appear and disappear like dream episodes we can no longer clearly recall. They leave traces, delicate and fleeting, like figure skating etchings—sliding imperceptibly across the chalices of the tongue: sometimes bitter, sometimes sweet, sometimes tart or acidic. These are images of private thought, of fading memory, of feelings returning with the scent of a face, the warmth of a moment we can no longer locate.

“Was it a dream or did it truly happen? Was it day or night?” she asks herself, without answering. Only a scent remains, stubbornly, like an autonomous survivor of the ephemeral, holding her tethered to the moment.

Aristea’s world

is inhabited by dyads—bodies in love or bound by other ties—moments of tenderness and, at the same time, separation. A world where the channel of smell becomes both transmitter and receiver of psychic data. Loss, death, absence, the awkwardness of memory are all faced through the most humble or seemingly trivial moments. A fax that never sends to the beyond, a tangled cable, a gaze offered without response—these form the threads of her contemplation.

Each piece is a temporary mirror of an inner self trying to meet reality, to feel it, to touch it. Yet just before it is grasped—it fades. The fading of the image, the intentional erasure, the shadows and faint traces in her work testify to this very thing: memory as image’s absence, as lingering aftertaste, as olfactory residue of a truth that will never be told.

Aristea’s work doesn’t merely describe narrative plots—it hints. It doesn’t explain, but instead evokes that shiver, that breath held still when something—if only for a moment—emerges that which we cannot remember. If one were to slip quietly into her associative reasoning, one might overhear, crackling:

“I saw you.
On a little cloud above.
You were trying to send a fax and it was funny because I could see you struggling with the machine and the cables.
The fax was definitely meant for me.
I can’t even imagine any other possibility.”

It is there, precisely—in the vague yet deeply familiar and tender—that her inner emotion resides, becoming colors and shapes that intertwine, converse, and eventually surface as immaculate glimpses of the absurd, with the affection of a child’s murmuring. And as her figures fade, the trace does not vanish; it becomes consciousness.

Niovi Kritikou
Art Historian – Curator – Visual Artist

Off. site https://aristeacharoniti.com

Bio:

Η Αριστέα Χαρωνίτη είναι χαράκτρια (Ασκτ Αθήνας, 2018), ζωγράφος (Ασκτ Αθήνας, 2012) και θεατρολόγος (Πανεπιστήμιο Αθηνών 2005). Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις, residencies και εκδόσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει λάβει διακρίσεις για το χαρακτικό της έργο. Έργα της βρίσκονται σε συλλογές τραπεζών (Alpha Bank, Τράπεζα Πειραιώς), σε ιδιωτικές συλλογές, ενώ παράλληλα δραστηριοποιείται στην διδασκαλία της χαρακτικής τέχνης στην Αθήνα.

Aristea Charoniti is a printmaker (ASFA Athens, 2018), painter (ASFA Athens, 2012), and theatre scholar (University of Athens, 2005). She has participated in exhibitions, residencies, and publications both in Greece and abroad, and has received distinctions for her printmaking work. Her artworks are included in bank collections (Alpha Bank, Piraeus Bank) as well as in private collections. She is also active in teaching the art of printmaking in Athens.

“Bricks and Stones”: A Curatorial Exploration of Structure, Place, and Emotion

Το Κέντρο Τεχνών Μετς, σε συνεργασία με την Frame de Galerie στο Amersfoort της Ολλανδίας, παρουσιάζει την ομαδική έκθεση “Bricks and Stones”, με τη συμμετοχή συνεργαζόμενων εικαστικών του Κέντρου.

Η έκθεση εξερευνά τη σχέση ανάμεσα στο δομημένο και το φυσικό, την αντοχή της ύλης και τις μεταμορφώσεις του τοπίου, τόσο κυριολεκτικά όσο και συμβολικά. Μέσα από διαφορετικά μέσα και προσεγγίσεις, οι καλλιτέχνες αναστοχάζονται πάνω στην αρχιτεκτονική του χώρου, της μνήμης και της ανθρώπινης εμπειρίας.

Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί σε δύο μέρη: το πρώτο θα φιλοξενηθεί στην Frame de Galerie από τις 16 Μαρτίου έως τις 28 Απριλίου, ενώ το δεύτερο θα συνεχιστεί στο Κέντρο Τεχνών Μετς από τις 24 Ιουλίου έως τις 20 Σεπτεμβρίου. Ένα εικαστικό ταξίδι που ενώνει καλλιτέχνες και θεατές σε έναν δημιουργικό διάλογο ανάμεσα σε δύο χώρες.

Η έκθεση Bricks and Stones διερευνά τη σχέση μεταξύ δομημένων μορφών και συναισθηματικών τοπίων, γεφυρώνοντας το υλικό με το άυλο. Τα τούβλα και οι πέτρες δεν είναι μόνο στοιχεία κατασκευής, αλλά και μεταφορές για τις εσωτερικές μας δομές, τα βάρη της μνήμης και τη διαδικασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Η έννοια του τόπου και των ριζών αποτελεί κεντρικό άξονα, φωτίζοντας την αρχιτεκτονική και πολιτιστική κληρονομιά που διαμορφώνει την ταυτότητά μας. Μέσα από διαφορετικές προσεγγίσεις, οι καλλιτέχνες εξερευνούν τη σύνδεσή τους με το παρελθόν και το πώς αυτή επηρεάζει την πρακτική τους.

Artists exchange

The exhibition Bricks and Stones

delves into the interplay between physical structures and emotional landscapes, bridging the tangible with the intangible. The theme draws inspiration from the fundamental elements of construction—bricks and stones—not only as materials that shape our environments but also as metaphors for the frameworks of our inner worlds. This dual lens invites us to consider our connection to place, self, and others, while exploring the emotional weights we carry—whether ancestral traumas, personal inhibitions, or even the iterative process of artistic creation.

The notion of place and roots emerges as a central thread in Bricks and Stones, drawing attention to the architectural and cultural heritage that shapes our collective and individual identities. The exhibition reflects on the structural essence of both ancient civilizations and contemporary experiences, examining how the enduring presence of architecture—whether as physical ruins or conceptual frameworks—speaks to ideas of permanence, memory, and belonging. Each artist engages with these themes uniquely, exploring their personal connection to the past, their relationship with their cultural heritage, and the ways these intersect with or diverge from their artistic practices. Through this dialogue, the exhibition raises questions about what unites or separates us from our roots and how these connections influence the creative process, ultimately shaping the structures we build within and around us.

In the context of this exhibition,

bricks and stones symbolize both beginnings and structures. They evoke the initial sketch of a composition, the foundation of a painting, and the birth of an artwork. Beyond the physical, they also serve as metaphors for the emotional shaping, evolution, and burdens carried by the human psyche. Like the bricks and stones that form the foundation of a building, these elements reflect the inner architecture of the self—our personal temple, embodied in the structure of our own bodies. Each work on display, created by five Greek artists, explores this theme through diverse techniques and mediums. Each artist brings their unique perspective, unraveling the connections between physical and emotional spaces, revealing the profound interplay between the tangible and the intangible, the seen and the felt.

The exhibition also serves as a platform for cultural and artistic exchange. Following its presentation in the Netherlands, it will host five Dutch artists in Greece, fostering a dialogue between two places and their artistic communities. This cross-cultural conversation enriches the thematic exploration, offering viewers layered interpretations and sparking their imagination.

By juxtaposing the universal with the personal and the structural with the ephemeral, Bricks and Stones invites audiences to reflect on the ties that bind us to ourselves, our places, and each other. It reminds us that, whether in art or life, the foundation matters—but so does what we build upon it.

Niovi Kritikou

Curator | Artist

Director of Mets Arts Center

Coordination: Anna Belleforte | Frame de Galerie

5 Dutch artists

Anna Belleforte
My work always explores architecture and the human scale. I look for stories through the lens
of what we build, have built, or wish to build. In telling these stories, the physical realities of
buildings – their texture, space, size – are as important as the emotional aspect of what
buildings mean to us, whether collectively or personally.
The current series, Unprecedented, features extreme domestic ambitions, from houses
of perfect isolation (but with all mod-cons) to the blissful ignorance of the consequences of
wanting more. They show situations unprecedented, unknown, unheard-of, yet so appealing:
desirable but improbable living, despite being built up with documentative maps which lend an
air of credibility.
The Palimpsest series of smaller works are more about architectural details. They are
more a record of human interventions in old buildings. The details of old facades can tell us
things about changing social or political circumstances, new fashions or old conflicts.
Bricks and stones are a constant in our lives, yet they are also the agents of change as
well as being evidence of change. That is a fascinating story.

Hannah Blom
My work is built up in parts, which I often make myself. Just as a building is created by
composing bricks and stones into a unit, my works are created in a similar fashion. It is like
playing as I build fantasy worlds from different components: the result is sometimes familiar,
but it can just as often be something impossible. Perfection is not interesting. Welding marks
and joints often become part of the work. A new piece fascinates most when I don't (yet)
understand it myself, when it comes into being under my hands.
With iron, I weld delicate grass-like forms or tough abstract structures. I prefer old metal that is
being given a second life. The metal skins are left unembellished, keeping the rusty colour of
weathered material.

Marie-Louise Dooijes
We have always built things. Whether this was a temple in honour of something or a wall in defence of
the city. And eventually, structures fail to stand the test of time. Eventually they fall into ruin.

Sophia de Vries
“foundations”
My work is about monumentality. Not just in terms of the object itself, but also the space around it. I
create landscapes with a thin line of steel, I forge a row of trees, and there is a house in the distance.
You recognise it, you've seen it somewhere before. I use the shape of a house to define my landscape, it
makes the space visible, and makes the house a model of scale.
The foundations for my new work in this exhibition are the bricks of our old house, built in 1920. These
bricks emerged from a partition wall during the renovation. They served as the basis for investigating a
new material and for deepening my visual language. It's also about colour, the beautiful orange of
baked bricks versus the bluish skin of heated steel.

Mark van Praagh
“If the walls could talk”
I have long been fascinated by architecture, especially old walls, patterns in facades, rhythms in
windows and doors, and thus their history. How did the buildings come into being? What have these
old walls seen and experienced, what can they tell us? The ravages of time also leave many traces in
the walls, which are endlessly fascinating.
Living and working in Amsterdam, I am always fascinated by the variety of facades of the canal
and the interplay of shapes. You realise through the different styles that the city has a great history,
you suspect something of the status of the past and/or present owners and the development of the
city. The restoration of buildings also says something about the present.
In the series of oil paintings Amsterdam canals at night, I’ve tried to depict the quiet and
timeless atmosphere of all those different facades together. At night you see the glow of streetlights
and windows, plus their gleaming reflections on the rippling canals. Sometimes you get a glimpse of
something through the windows and get a feeling of the life within, and other times it’s dark inside and
nothing is revealed about who lives or works there. I also love the old houses in Amersfoort, for
example the Muurhuizen or Huis Tinnenburg. Here too, the patterns and colours of old bricks never
cease to fascinate.
In my watercolours I depict more of the (partly abstract) rhythms and earthy colours of old
facades and bricks. Each old bricks is different in shape and colour. My watercolour technique involves
glazing: building colour through transparent layers of paint. You can achieve all the rich earthy shades
found in bricks – they are fired clay, after all.

Greek artists

Athina Misegianni
The artistic practice I follow focuses on creating small paper sculptures. I use simple, everyday objects
to explore concepts such as loss and regeneration. These objects are transformed into fragile
fragments, which are displayed like ancient artifacts, creating new forms and redefining our initial
relationship and perception of them. Through these delicate forms, I invite the viewer to reflect on the
beauty of transience and the power of preserving the everyday.

Panos Kampylis
I work figuratively in painting and drawing and I’m interested in finding new ways to render known
forms, and do so in both small and large formats. My technique evolves constantly as I experiment and
try to find the best way to visualize ideas. I focus on using gestural brush strokes with realistic and
expressionistic elements. I draws inspiration from real life situations, literature (including fantasy
books) or movies, trying to create a unique result.

Emmeleia Filippopoulou
If an idea flashes like a spark and its power lingers, almost obsessively, that is when a work is realised.
My inspiration is mainly ignited by the serendipities of daily life revealed through keen and reverent
observation. I devoutly observe the environment, people, and animals, which often carry symbolic
resonance in my work. Having been shaped by the Peloponnesian landscape, I focus on the theatricality
that emerges both from its morphology and from the interplay of light and shadow. Additionally, my
work is nourished by elements from the language of music, such as the movement of melody, harmony
and rhythmic pulse. In a visual context, these could correspond to the movement of form, the colour
palette, and the repetition of patterns in rhythm. My practice embraces a variety of mediums, evolving
into installations of fragmented matter—fabric, wood, or rusted elements—sculptures, or even musical
performances. Yet, painting with oils or acrylics is a place to which I faithfully return. I find artistic
kinship in the visual traditions of Greek Art, Expressionism, and Arte Povera. Influences include Yannis
Tsarouchis, Marc Chagall, Francis Bacon, and Anselm Kiefer, whose artistic approaches strongly echo
within my own practice.

Fani Pantazidou
In my current work, I am interested in how our personal stories and the path of our lives relate to the
place we come from, our family environment. The column of pebbles in a liminal balance and the small
brick house symbolize the delicate balance within us, the experiences, the feelings we carry.
The pebbles, in their irregular form, drawn in black and white refer to the burdens and imprints of the
past. The small house, a stereotypical image functions as a symbol of our "home" and has a dual
interpretation, either as an emotional refuge or as the source of the problem. Even the title of the work
"Rosebud" has a reference to the film Citizen Kane, where it is a symbol of lost childhood and its
consequences in adulthood.

Dimitris Papadopoulos
My work consists of a series of studies, experimental drawings and paintings inspired by traditional
European art. I begin my research by having an abstract idea of philosophical, historical and religious
nature drawn from a vast collection of texts, and work my way towards refining my thoughts and
techniques for a sophisticated representation of my subject. My artistic endeavor is a continuous
search for what art can or should be once stripped of subjective fallacies and misconceptions. My desire
is to lead art to an objective and timeless field where beauty and truth are better understood by me or
like-minded students, artist and thinkers.

“Fragments of a Dollhouse”
της Δανάης Τσολάκη, απόφοιτη Καλών Τεχνών Αθήνας στο Κέντρο Τεχνών Μετς

Σε επιμέλεια Νιόβης Κρητικού

Εγκαίνια: 23/01/2025, ώρα: 19.00 – 22.00

Διάρκεια: 23/01/2025 – 15/02/2025

Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς, 11636

Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 17.00 – 20.30 & Tετάρτη, Σάββατο : 11.00 – 15.00

Η έκθεση “Fragments of a Dollhouse” της Δανάης Τσολάκη μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο θραυσμάτων. Τα έργα – γλυπτά, ζωγραφικές συνθέσεις, εγκαταστάσεις και υφασμάτινες δημιουργίες – λειτουργούν σαν απομεινάρια ενός αποδομημένου κουκλόσπιτου. Η αισθητική τους, ντυμένη σε γήινες αποχρώσεις, φέρει έναν δερματί τόνο που συγχέεται με τη σάρκα, δημιουργώντας μια ανησυχητική αλλά μαγευτική οικειότητα. Σαν τοίχοι που φθείρονται από τον χρόνο και την υγρασία, τα έργα μαρτυρούν μια διαρκή πάλη μεταξύ της φθοράς και της αναγέννησης.

Τα γλυπτά, με τις φθαρμένες υφές τους, ενσωματώνουν αυτή τη δυαδικότητα. Κάθε μορφή μοιάζει να ταλαντεύεται ανάμεσα στον θάνατο και την αναγέννηση, αφήνοντας τον θεατή να αναρωτιέται για τη θέση του στη ροή του χρόνου. Το κερί, κυρίαρχο στοιχείο στις ζωγραφικές ενότητες, τονίζει τη σαρκικότητα, ενώ το μελισσοκέρι φέρει συμβολικές αναφορές στη θεραπεία και την επούλωση. Στα χέρια της Τσολάκη, τα υλικά γίνονται εργαλεία αφήγησης, με την υφή και τη διαφάνειά τους να μεταμορφώνουν το παλαιό σε κάτι νέο, σαν ένα σώμα που αναζητά να γιατρευτεί.

Η χρωματική παλέτα των έργων,

εμπνευσμένη από τον κόσμο του μπαλέτου, ξεχειλίζει ευαισθησία. Ροζ και λευκά χρώματα, λαμπερά υφάσματα και δαντέλες διατρέχουν το σύνολο, υπενθυμίζοντας τη σημασία της γυναικείας δημιουργίας και της τέχνης της καθημερινότητας, όπως το ράψιμο. Το στρώμα και η κουβέρτα, κεντρικά στοιχεία της έκθεσης, επαναπροσδιορίζουν την έννοια της οικειότητας. Το στρώμα δεν είναι πια φιλόξενο· γίνεται σύμβολο της απόρριψης και της φθοράς. Η κουβέρτα, διάφανη και εύθραυστη, ισορροπεί ανάμεσα στην ασφάλεια και την έκθεση, γεμίζοντας τον θεατή με αμφίθυμα συναισθήματα.

Ο γυναικείος απόηχος των έργων δεν περιορίζεται στα στενά όρια της ταυτότητας. Η ευαισθησία που αναδύεται από τις συνθέσεις της Τσολάκη μιλά για την ανθρώπινη ψυχή στο σύνολό της. Θέτει ερωτήματα για την τρωτότητα, την επούλωση και τις φθαρτές πτυχές της ύπαρξης, διευρύνοντας το πεδίο του φεμινιστικού λόγου σε οικουμενικές διαστάσεις. Κάθε θραύσμα κουκλόσπιτου γίνεται μια κραυγή για ισότητα, φροντίδα και αναγνώριση της δύναμης που κρύβεται στην ευθραυστότητα.

Η εμπειρία της έκθεσης ενισχύεται από τον ήχο που διαχέεται στον χώρο, δημιουργώντας ένα φαντασιακό σκηνικό. Τα έργα μοιάζουν να αφηγούνται ιστορίες ενός ονειρικού κόσμου, όπου η φθορά μετατρέπεται σε στόχο και τα όνειρα γεννούν νέες πραγματικότητες. Μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα, η Δανάη Τσολάκη μας καλεί να δούμε μέσα από τα μάτια της, αναδεικνύοντας μια τέχνη που, ενώ ξεκινά από το προσωπικό, αγγίζει το οικουμενικό.

Νιόβη Κρητικού

«Αυτό είναι το κουκλόσπιτό μου. Δεν είναι για μικρούς. Ούτε για μεγάλους είναι. Είναι πολύ μεγάλο, και χάνομαι μέσα σ’ αυτό. Είναι πολύ μικρό, δεν με χωράει. Ασφυκτικά μικρό. Και ενοχλητικά μεγάλο. Σωστό κουκλόσπιτο.»

Δανάη Τσολάκη

ΕΝ

“Fragments of a Dollhouse”
by Danae Tsolaki, graduate of Athens School of Fine Arts at Mets Art Center
Curated by Niovi Kritikou

Opening: 23/01/2025, 19:00 – 22:00
Exhibition duration: 23/01/2025 – 15/02/2025
Eugenios Voulgareos 6, Mets, 11636
Opening hours:
Tuesday, Thursday, Friday: 17:00 – 20:30
Wednesday, Saturday: 11:00 – 15:00

The exhibition “Fragments of a Dollhouse” by Danae Tsolaki invites us into a world of fragments. The works—sculptures, paintings, installations, and textile creations—serve as remnants of a deconstructed dollhouse. Dressed in earthy tones, their aesthetic bears a skin-like quality that blends with flesh, evoking an unsettling yet enchanting intimacy. Like walls eroded by time and moisture, the works reflect an ongoing struggle between decay and renewal.

The sculptures, with their worn textures, embody this duality. Each form seems to oscillate between death and rebirth, leaving the viewer pondering their place in the flow of time. Wax, a dominant element in the paintings, accentuates corporeality, while beeswax carries symbolic references to healing and restoration. In Tsolaki’s hands, materials become storytelling tools, their textures and translucency transforming the old into something new, like a body seeking to mend itself.

The color palette of the works,

inspired by the world of ballet, exudes sensitivity. Pinks, whites, shimmering fabrics, and lace thread through the exhibition, reminding us of the significance of feminine creativity and the art of the everyday, such as sewing. The mattress and blanket, central elements of the exhibition, redefine the concept of intimacy. The mattress is no longer welcoming; it becomes a symbol of rejection and decay. The blanket, transparent and fragile, balances between safety and exposure, evoking ambivalent emotions in the viewer.

The feminine undertones of the works transcend the boundaries of identity. The sensitivity emerging from Tsolaki’s compositions speaks to the human soul as a whole. It raises questions about vulnerability, healing, and the fragile facets of existence, broadening the scope of feminist discourse to universal dimensions. Each fragment of the dollhouse becomes a cry for equality, care, and the recognition of the power hidden in fragility.

The exhibition experience is enhanced by the sound permeating the space, creating an imaginary setting. The works seem to narrate stories of a dreamlike world where decay transforms into purpose, and dreams give birth to new realities. In this atmosphere, Danae Tsolaki invites us to see through her eyes, showcasing art that, while deeply personal, resonates universally.

Niovi Kritikou

“This is my dollhouse. It’s not for children. Nor is it for adults. It’s far too big, and I get lost in it. It’s far too small, I don’t fit in it. Suffocatingly small. And unbearably big. A proper dollhouse.”

Danae Tsolaki

Residency στο Κέντρο Τεχνών Μετς

Εξερευνώντας το Ελληνικό Φως: Μια Καλλιτεχνική Συνάντηση

Ημέρες 1-10: Καλλιτεχνική Φιλοξενία με την Anna Belleforte από το Amersfoort της Ολλανδίας

Τοποθεσία: Κέντρο

Τεχνών Μετς, Ευγενίου Βουλγάρεως 6, 11636, Μετς

Ημερομηνίες: 16 Ιουλίου – 31 Ιουλίου

Εγκαίνια: 25 Ιουλίου, 19:00 – 22:00

Περιγραφή: Μια εντατική 10ήμερη καλλιτεχνική φιλοξενία με θέμα “Αιχμαλωτίζοντας το Ελληνικό Φως”

Επιμέλεια – Διοργάνωση: Νιόβη Κρητικού

**Η Δράση θα είναι ανοιχτή στο κοινό κατά το ωράριο λειτουργίας του χώρου.

Το Ελληνικό Φως | Greek Light Essence

Το Κέντρο Τεχνών Μετς παρουσιάζει με υπερηφάνεια το Residency “Το Ελληνικό Φως,” μια απόλυτα εμβληματική εμπειρία, όπου η καλλιτεχνική δημιουργία συναντά τη μαγεία των ελληνικών τοπίων και του ελληνικού φωτός.

Πρόκειται για ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα της συνεργασίας του χώρου μας με τη Galerie De Ploegh της Ολλανδίας, στο πλαίσιο του Op Residency (https://www.deploegh.nl/op-residency/), όπου επιλέχθηκε και έλαβε μέρος η Παναγιώτα Αντωνοπούλου, συνεργαζόμενη εικαστικός.

Έτσι, έχουμε τη χαρά να παρουσιάζουμε την Anne Belleforte, μια διεθνή καλλιτέχνη, η οποία θα παρευρεθεί στο Κέντρο Τεχνών Μετς ανάμεσα σε άλλους Έλληνες καλλιτέχνες που συνεργάζονται με το Κέντρο μας.

Το Residency γίνεται με σκοπό να προβάλλει έργα που θα δημιουργηθούν κατά τη διάρκεια του δεκαημέρου φιλοξενίας καλλιτεχνών που θα λάβει χώρα στο Κέντρο Τεχνών Μετς.

Μέλημα του εγχειρήματος είναι η συνομιλία ετερόκλητων εικαστικών εκφραστικών μέσων και τεχνικών των εικαστικών που συμμετέχουν, με σκοπό να αιχμαλωτίσουν το μοναδικό φως που περιλούζει και χαρακτηρίζει την αισθητική της Ελλάδας.

Μέσα από τις μοναδικές προσεγγίσεις των καλλιτεχνών, η έκθεση ανοίγει ένα παράθυρο στην αισθητική της Ελλάδας και προσκαλεί τους επισκέπτες να ανακαλύψουν τις πολυδιάστατες ερμηνείες του θέματος, ενώ θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν την καλλιτεχνική δημιουργία επί το έργον.

Το Residency ξεκινά 14 Ιουλίου και ολοκληρώνετε στις 24 Ιουλίου.

Ωστόσο,  από τις 16 Ιουλίου έως τέλη Ιουλίου θα είναι ανοιχτό για το κοινό κατά το ωράριο λειτουργίας του χώρου μας.

(Τρίτη – Πέμπτη – Παρασκευή: 17.30 – 21.00 | Τετάρτη & Σάββατο: 11.00 – 15.00)

Σκοπός είναι ο επισκέπτης να παρακολουθήσει το τρόπο φιλοτέχνησης των έργων τέχνης και να έρθει σε επαφή με την παραγωγική διαδικασία της δημιουργίας μιας εικαστικής έκθεσης.

–> “Behind the Scene” είναι το μότο μας σε αυτή τη δράση αναδεικνύοντας την αθέατη πλευρά της δημιουργίας.

Η έκθεση θα εγκαινιαστεί την Πέμπτη 25η Ιουλίου στις 19.00 – 22.00 και θα διαρκέσει έως το τέλος του Ιουλίου, με πρόσθετες δυνατότητες θέασης κατά τις αρχές Σεπτεμβρίου.

Αυτή η σημαντική καλλιτεχνική εκδήλωση προσκαλεί το κοινό να ανακαλύψει τη μαγεία του ελληνικού φωτός και τη δημιουργική συνεργασία μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών και αισθητικών προσεγγίσεων.

Μην χάσετε την ευκαιρία να έρθετε σε επαφή με τους εικαστικούς, με την διαδικασία δημιουργίας ενός έργου τέχνης αλλά και την παραγωγή μιας έκθεσης!

Για όσους ενδιαφέρονται για την επιμέλεια και το στήσιμο της έκθεσης, αξίζει να αναφερθεί ότι την Τετάρτη 24 Ιουλίου, το κοινό μπορεί να έρθει να παρακολουθήσει το στήσιμο της έκθεσης μεταξύ 11.00 – 15.00.

Στην δράση συμμετέχουν οι:

ΟN RESIDENCY:

Anna Belleforte

Μέρος του “EXCHANGE” – ανταλλαγή καλλιτεχνών:

Παναγιώτα Αντωνοπούλου

 ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ:

Bαγγέλης Βαγγελάτος

Βιβή Βελαέτη

Νικόλαος Καναβός

Νίκος Λαγός

Ιορδάνης Ναυρούζογλου

Φανή Πανταζίδου

Πέτρος Στραβοράβδης

Δανάη Τσολάκη

Εμμέλεια Φιλιπποπούλου

Μαρία Χαραλάμπους

Γεωργία Χονδρού

Φαίη Ψυχοπαιδοπούλου

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ – ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ :

Nιόβη Κρητικού

**Ευχαριστούμε θερμά την Galerie De Ploegh

https://www.deploegh.nl/

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την έκθεση και το πρόγραμμα δράσης, επικοινωνήστε με τη Νιόβη Κρητικού στο +30 6947904483 ή μέσω Viber/WhatsApp.

Αναλυτικά οι Δραστηριότητες μας:

Ανοιχτά Στούντιο | ΟPEN STUDIOS: Οι επισκέπτες είναι ευπρόσδεκτοι κατά τις ώρες λειτουργίας της γκαλερί – Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή (17:30 – 21:00), Τετάρτη, Σάββατο (11:00 – 15:00) για να παρακολουθήσουν τους καλλιτέχνες να δημιουργούν.

Το Κέντρο Τεχνών Μετς μεταμορφώνεται σε ένα μεγάλο εργαστήρι τέχνης και ανοίγει τις του στο κοινό!

Ιστορική Καλλιτεχνική Καθοδήγηση: Επιμελημένες συνεδρίες που θα παρέχουν το θεωρητικό πλαίσιο και την απαραίτητη καθοδήγηση για να κοινωνήσουν την κατανόηση της δράσης στο κοινό. (Νιόβη Κρητικού)

Footage– Βίντεο – από την ημερήσια εκδρομή του Residency στο Αίγιο: Μια ημερήσια εκδρομή στο Αίγιο θα πραγματοποιηθεί με σκοπό την εξερεύνηση και την άντληση έμπνευσης από τα γύρω τοπία και τον πολιτισμό – βίντεο από την δράση θα παρουσιάζεται στο Κέντρο Τεχνών Μετς από και μετά τα επίσημα εγκαίνια της έκθεσης (Πέμπτη 25 Ιουλίου).

Προετοιμασία, στήσιμο Έκθεσης: 24 Ιουλίου – Προετοιμασία του εκθεσιακού χώρου για την παρουσίαση των έργων που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της φιλοξενίας.

!!! Το στήσιμο της έκθεσης θα είναι ανοιχτό στο κοινό μεταξύ 11.00 – 15.00 !!!

Εγκαίνια: 25 Ιουλίου – Επίσημη έναρξη της έκθεσης, ανοιχτή στο κοινό 19.00 – 22.00,

διάρκειας μέχρι τέλη Ιουλίου και εκ νέου 03-21/09.

Τοποθεσία:

Κέντρο Τεχνών Μετς – Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς

Επικοινωνία:

Νιόβη Κρητικού +30 6947904483 Τηλέφωνο/Viber/WhatsApp  μεταξύ 12μ.μ. – 9μμ.: +30 6947904483

ΚΟΣΤΟΣ: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ

 EN

Residency at Mets Art Center: Exploring Greek Light: An Artistic Encounter

Days 1-10: Artistic Residency with Anna Belleforte from Amersfoort, Netherlands

Location: Mets Art Center, 6 Evgeniou Voulgareos, 11636, Mets
Dates: July 14 – July 25
Opening: July 25, 19:00 – 22:00
Description: An intensive 10-day artistic residency themed “Capturing the Greek Light,” featuring an international artist and artists from Athens.
Curated and Organized by: Niovi Kritikou

The event will be open to the public during the venue’s operating hours.

The Greek Light | Greek Light Essence

The Mets Art Center proudly presents the residency “The Greek Light,” an emblematic experience where artistic creation meets the magic of Greek landscapes and light.

This is the explosive result of our collaboration with Galerie De Ploegh from the Netherlands, within the framework of the Op Residency (https://www.deploegh.nl/op-residency/), which selected and included Panagiota Antonopoulou, a collaborating visual artist.

Thus, we are pleased to present Anne Belleforte, an international artist who will be at the Mets Art Center alongside other Greek artists collaborating with our center.

The residency aims to showcase works created during the ten-day artist residency at the Mets Art Center.

The project’s goal is to facilitate a dialogue between diverse visual expressive means and techniques of the participating artists, aiming to capture the unique light that envelops and characterizes the aesthetics of Greece.

Through the unique approaches of the artists, the exhibition opens a window to the aesthetics of Greece, inviting visitors to discover the multifaceted interpretations of the theme while having the opportunity to observe the artistic creation in progress.

The residency begins on July 14 and ends on July 24.

However, from July 16 to the end of July, it will be open to the public during our operating hours (Tuesday, Thursday, Friday: 17:30 – 21:00 | Wednesday & Saturday: 11:00 – 15:00).

The purpose is for visitors to observe the art creation process and engage with the productive process of creating a visual art exhibition.

–> “Behind the Scene” is our motto for this action, highlighting the unseen side of creation.

The exhibition will be inaugurated on Thursday, July 25, from 19:00 – 22:00, and will last until the end of July, with additional viewing opportunities in early September.

This significant artistic event invites the public to discover the magic of Greek light and the creative collaboration between different cultures and aesthetic approaches.

Don’t miss the opportunity to engage with the visual artists, observe the process of creating a work of art, and the production of an exhibition!

For those interested in the curation and setup of the exhibition, it’s worth noting that on Wednesday, July 24, the public can come and observe the exhibition setup between 11:00 – 15:00.

Participants:

ON RESIDENCY:
Anna Belleforte

Part of “EXCHANGE” – artist exchange:
Panagiota Antonopoulou

GREEK VISUAL ARTISTS:
Vangelis Vangelatos

Vivi Velaeti

Nikolaos Kanavos

Nikos Lagos

Iordanis Navrouzoglou

Fani Pantazidou

Petros Stravoravdis

Danae Tsolaki

Emmelia Filippopoulou

Maria Charalambous

Georgia Chondrou

Fay Psychopaidopoulou

CURATION – ORGANIZATION:
Niovi Kritikou

We warmly thank Galerie De Ploegh
https://www.deploegh.nl/

For more information about the exhibition and the action program, contact Niovi Kritikou at +30 6947904483 or via Viber/WhatsApp.

Our Activities in Detail:

Open Studios: Visitors are welcome during gallery hours – Tuesday, Thursday, Friday (17:30 – 21:00), Wednesday, Saturday (11:00 – 15:00) to watch the artists create.
The Mets Art Center transforms into a large art workshop and opens its doors to the public!

Historical Artistic Guidance: Curated sessions that will provide the theoretical framework and necessary guidance to communicate the understanding of the action to the public (Niovi Kritikos).

Footage- Video – from the residency’s day trip to Aigio: A day trip to Aigio will be held to explore and draw inspiration from the surrounding landscapes and culture – video from the action will be presented at the Mets Art Center from and after the official exhibition opening (Thursday, July 25).

Preparation, Exhibition Setup: July 24 – Preparation of the exhibition space for the presentation of the works created during the residency.
!!! The exhibition setup will be open to the public between 11:00 – 15:00 !!!

Opening: July 25 – Official exhibition opening, open to the public 19:00 – 22:00, lasting until the end of July and reopening from September 3-21.

Location:
Mets Art Center – 6 Evgeniou Voulgareos, Mets

Contact:
Niovi Kritikou +30 6947904483 Phone/Viber/WhatsApp between 12pm – 9pm: +30 6947904483

COST: Free Admission

Η Παναγιώτα Αντωνοπούλου,

εικαστικός συνεργάτης του Κέντρου Τεχνών Μετς, που σύντομα θα παρουσιάσει την πρώτη της ατομική έκθεση στον χώρο μας,

σε συνεργασία με την Galerie de Ploegh στην Ολλανδία

αναπτύσσει έναν εκλεπτυσμένο κόσμο οπτικών εντάσεων και χρωματικών αντιθέσεων.

Στο πλαίσιο της τρέχουσας καλλιτεχνικής της παρουσίας στο Residency που επιλέχθηκε από την galerie de Ploegh στην Ολλανδία, η Αντωνοπούλου εμπλέκει τον θεατή σε μια αισθητική εμπειρία που συνδυάζει το φυσικό με το τεχνητό, τον παρελθόν με το παρόν.

Τα έργα της διακρίνονται για την έντονη χρωματική τους παρουσία και τη χρήση της τεχνικής της υψιτυπίας, που δημιουργεί έναν κόσμο με πολυδιάστατες αντιθέσεις και αινίγματα. Η καλλιτέχνιδα δημιουργεί χώρους-τοπία όπου συνυπάρχουν το φυσικό και το τεχνητό, με τον ανθρώπινο παράγοντα να αποτελεί το επίκεντρο της παρατήρησης.

Μια από τις πρωτότυπες πτυχές του έργου της είναι η προσπάθεια να αναδείξει την ανάμειξη της φύσης με το ανθρώπινο δημιούργημα. Μέσα από ένα ευφυές παίξιμο φωτός και σκιάς, η Αντωνοπούλου δημιουργεί σκηνικά όπου τα λουλούδια ανθίζουν ανάμεσα σε πλάκες τσιμέντου και το φυσικό στοιχείο εισχωρεί ακόμα και σε περιβάλλοντα που φαινομενικά το απορρίπτουν.

Το πρόγραμμα του “Ον Residency” στην Ολλανδία αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για την Αντωνοπούλου να αναπτύξει και να παρουσιάσει το έργο της σε ένα διεθνές κοινό.

Η συμμετοχή της στην έκθεση “On Residency” αποτελεί κορύφαιο σημείο αυτής της διαδρομής, παρέχοντας την ευκαιρία σε εκείνη και στους επισκέπτες να εξερευνήσουν την πολυσύνθετη και συναρπαστική κοσμοθεωρία της.

Το Residency λαμβάνει χώρα στην Ολλανδία σε μια μικρή πόλη, το Soest.

Έχει διάρκεια στο σύνολο τρεις εβδομάδες και ολοκληρώνεται με την συμμετοχή της καλλιτέχνιδας στην έκθεση “On Residency” στην οποία λαμβάνουν μέρος άλλοι 8 Ολλανδοί καλλιτέχνες με έργα που πραγματοποίησαν σε αντίστοιχα residencies σε άλλες χώρες.

Η έκθεση οργανώνεται από την Gallerie de Ploegh στο Amersfoort. Άνοιγμα έκθεσης 11 Απριλίου, επίσημα εγκαίνια 13 Απριλίου

Οfficial Site :

https://www.deploegh.nl/op-residency/

Facebook:

https://www.facebook.com/lkg.de.ploegh/

Instagram:

https://www.instagram.com/galeriedeploegh/

EN

Panagiota Antonopoulou,

an artist collaborating with the Mets Art Center, who will soon present her first solo exhibition in our space, in collaboration with Galerie de Ploegh in the Netherlands, unfolds a refined world of visual intensities and chromatic contrasts.

As part of her current artistic presence at the Residency selected by Galerie de Ploegh in the Netherlands, Antonopoulou engages the viewer in an aesthetic experience that combines the natural with the artificial, the past with the present.

Her works are distinguished by their intense chromatic presence and the use of the intaglio technique, which creates a world of multidimensional contrasts and enigmas. The artist creates spaces-landscapes where the natural and the artificial coexist, with the human factor being the focus of observation.

One of the original aspects of her work is the attempt to highlight the mixture of nature with human creation. Through an intelligent play of light and shadow, Antonopoulou creates scenes where flowers bloom among concrete slabs, and the natural element penetrates even environments that seemingly reject it.

The “On Residency” program in the Netherlands is a unique opportunity for Antonopoulou to develop and present her work to an international audience.

Her participation in the “On Residency” exhibition marks the pinnacle of this journey, providing her and the visitors with the opportunity to explore her complex and fascinating worldview.

The Residency takes place in the Netherlands in a small town, Soest.

It lasts for a total of three weeks and concludes with the artist’s participation in the “On Residency” exhibition, where another 8 Dutch artists participate with works created in similar residencies in other countries.

The exhibition is organized by Gallerie de Ploegh in Amersfoort. The exhibition opens on April 11, with official inauguration on April 13.

«Ανάμεσα»

Μια ατομική έκθεση ζωγραφικής της Αλεξάνδρας Μπαρή

Εγκαίνια: 21.03.24 στις 19.00 – 22.00

Διάρκεια:  21.03.24- 06.04.24

Επιμέλεια: Νιόβη Κρητικού

Κείμενα έκθεσης: Νιόβη Κρητικού, Αλεξάνδρα Μπαρή, Νεφέλη Σουλακέλλη

Η τέχνη της Αλεξάνδρας Μπάρη αναπαριστά έναν κόσμο όπου η μεταρομαντική πραγματικότητα συναντά την ρεαλιστική αισθητική, με ευαισθησία και σαφήνεια. Στο έργο της, παρατηρείται ένα έντονο πλέξιμο χεριών, ανθρώπων ή σωμάτων κυρίως μεταξύ δύο υποκειμένων, που αγγίζονται. Ζωγραφικά αποτυπώνονται σαν συμπλέγματα που θυμίζουν αρχαία αγάλματα. Εδώ, φαίνεται να δημιουργείται ένας ζωτικός χώρος που κινείται συνεχώς ανάμεσα σε δύο στοιχεία, την σχέση των υποκειμένων μέσω του αγγίγματος αλλά και την σχέση του απεικονιζόμενου με την ίδια την ζωγραφική.

Το μπεζ και υπόλευκο χρώμα που επιλέγει συχνά η εικαστικός, αναδεικνύει το ανεπαίσθητο και το πολύ συγκινησιακό. Τα χρώματα στο έργο της λειτουργούν ως εικαστική γλώσσα που μας μεταφέρει όχι μόνο την τρυφερότητα ενός ζευγαριού που απεικονίζει συχνά, αλλά και μια αίσθηση συνεξάρτησης χωρίς σαφές πρόσημο – μια ανεξιχνίαστη, δηλαδή, σχέση που μπορεί να είναι τόσο θετική όσο και αρνητική. Το νόημα εδώ εναπόκειται στο βλέμμα του θεατή και ο χώρος που προκύπτει ανάμεσα σε όλες τις εννοιολογικές προεκτάσεις είναι το ζητούμενο στην συγκεκριμένη ενότητα.

…

Οι θολοί προσδιορισμοί τόσο στη ζωγραφική διαδικασία όσο και στη ψυχογραφική διάθεση της Μπάρη αντικατοπτρίζουν τα όρια και θέτουν ερωτήματα στο έργο της. Είναι σαν να παρακολουθούμε μια τάση για τη μετα-μικελαντζελική απεικόνιση, όπου τα χέρια του Θεού με τον Δαβίδ συναντούν τη σύγχρονη Πιετά, θέτοντας ερωτήματα για την ταυτότητα του ζευγαριού ή τη θέση τους στον κόσμο. Εδώ η χρήση του λευκού χρώματος που γράφει σχεδόν με περιγραμματική διάθεση τις φόρμες φωτός κάνει το έργο να αντανακλά μια ηρεμία σαν ένα επουράνιο πέπλο θεϊκής αποκάλυψης.

Αποκορύφωμα της ενότητας αποτελεί η απεικόνιση του έργου που μοιάζει σαν μια κοιμώμενη, εμπνευσμένη που θυμίζει το περίφημο έργο του Χαλεπά, καθώς αναμειγνύεται με αναγνωρίσεις της αναγεννησιακής παράδοσης και σχεδιασμό που παραπέμπει χρωματικά και αισθητικά σε ποιότητες του Νταβίντσι. Εκεί ακριβώς, που η σχέση φόρμας και σχεδίου ξεπερνά το ανθρώπινο και ψάχνει το απόλυτο, ξεπροβάλλει η χάρη και η ευαισθησία της κίνησης της Αλεξάνδρας, με σκοπό να αναδείξει την εσωτερική διαφάνεια γύρω από τις στενές σχέσεις των ανθρώπων. Η ίδια, προσεγγίζει το ιδανικό μέσα από ιδεατές απεικονίσεις, αλλά και μέσω της καθηλωτικής στιγμής, αιχμαλωτίζοντας την εντύπωση μιας τρυφερής πράξης.

…

Η επαναλαμβανόμενη σχεδόν πλάγια και κοφτή πινελιά προσδίδει έναν αέρα μυστηρίου, ενώ παράλληλα αποκαλύπτει την τεχνική της προσέγγιση. Οι πινελιές αυτές μεταφέρουν την αίσθηση της ανασφάλειας και της ασάφειας, προσκαλώντας τον θεατή να εξερευνήσει τα όρια της αντίληψής του. Η ζωγραφική απόδοση κινείται σε ανεπαίσθητους μικρούς υποτονισμούς, ήπιας χρωματικής παλέτας που μας αφήνουν να κινηθούμε σε λεπτές εσωτερικές ποιότητες και να αφουγκραστούμε την κίνηση της ψυχής σαν μια αρμονική μελωδία.

Στο συνολικό πλαίσιο του έργου της Αλεξάνδρας Μπάρη, ανάμεσα σε ευαίσθητα ζεύγη χεριών, απαλών αγγιγμάτων και ευαίσθητων αντικειμένων προκύπτουν σύγχρονες αναζητήσεις της τέχνης και αναδύεται ένας κόσμος που προκαλεί, ερωτά, ενώ ταυτόχρονα παραμένει αινιγματικός και μας καλεί να αναζητήσουμε βαθύτερες έννοιες συσχετισμού και ένωσης. Με τη χρήση των χρωμάτων, της σύνθεσης και της τεχνικής, η Αλεξάνδρα δημιουργεί έναν χώρο που προσκαλεί τον θεατή ανάμεσα με σκοπό να εξερευνήσει τις πολλαπλές σημασίες και τις αντιφάσεις των ανθρώπινων σχέσεων, μεταμορφώνοντας το αόρατο σε ορατό και το ανεξήγητο σε μια μοναδική καλλιτεχνική εμπειρία.

Νιόβη Κρητικού

«Αν ο σκοπός της ψυχής είναι η αγάπη και η ένωση, τότε το άγγιγμα είναι το μέσον που καταργεί τα σύνορα της προσωπικής ακεραιότητας.»

Αλεξάνδρα Μπαρή

H Αλεξάνδρα μας προσκαλεί σε ένα κόσμο ασφαλή και απαλό, σαν χάδι. Κυριαρχεί η

σιωπή· μία εύρωστη σιωπή, η οποία αφήνει τα έργα να μιλήσουν μέσα από το

δεξιοτεχνικό πλάσιμο της φτιαξιάς τους. Είναι η σιωπή που ηχεί σαν ανεπαίσθητη

μελωδία, είναι η σιωπή που συντροφεύει την ομορφιά, είναι η σιωπή που σχεδόν

μπορείς να μυρίσεις την γλυκειά νοσταλγική ευωδιά της.

Η καλλιτέχνης ξέρει να κρατήσει τα απραίτητα και να αφήσει να εννοηθούν τα περριτά,

με την αυτοπεποίθηση της καλής μαστόρισσας.

Στα έργα της χορογραφούνται ανθρώπινα συμπλέγματα· μία ποιητική μεταφορά της

πολυπλοκότητας των σχέσεων, του έρωτα, της αδιάκοπης προσπάθειας που απαιτεί η

επικοινωνία: τα άτομα χάνουν τη μορφή τους μέσα στο αγκάλιασμα, λυτρώνονται,

ασφυκτιούν ή αναπαύονται. Ταυτόχρονα. Χέρια και υφασμάτινες πτυχές συγχέονται,

μορφές και μαξιλάρια γίνονται ένα, μεταφέροντάς μας σε μία διάσταση δίχως βάρος,

όπου τα αντικείμενα μετουσιώνονται και τα σώματα αντικειμενοποιούνται, χωρίς

ωστόσο να στερούνται ζεστασιάς.

…

Υπάρχουν πρόσωπα, αλλά δεν απεικονίζονται ολόκληρα, ενώ θα μπορούσε να πει

κανείς ότι τα χέρια χαρακτηρίζονται με τόση οξυδέρκεια που τα πραγματικά πορτραίτα

είναι μάλλον εκείνα των χεριών.

Η ζωγράφος δεν φοβάται το συναίσθημα. Τα στιβαρά καλλιτεχνικά θεμέλιά της, της

επιτρέπουν να αποτυπώσει θέματα εύθραυστα, λεπτής συγκινησιακής φόρτισης, όπως

ένα λουλούδι αποξηραμένο ή ακροδάχτυλα που αγγίζονται.

Πράγματα που χρησιμοποιούμε καθημερινά, μια κλωστή, μικρά μπουκαλάκια, ένας

καθρέφτης, ένα χαρτί, ξανασυντήνονται σε μας ως ποιητικά στοιχεία, θυμίζοντάς μας

πώς είναι η καλή ζωγραφική. Η ζωγραφική όπου δεσπόζει μια συγκινητική απλότητα,

χωρίς ανάγκη εντυπωσιασμών ή επεξηγήσεων.

Οι διάφορες υφές των αντικειμένων αποτυπώνονται με μαεστρία: ο θεατής μπορεί

σχεδόν να αισθανθεί τη χροιά των διαφορετικών υλικών στα, δικά του πια, χέρια και

δάχτυλα. Ένας ύμνος στην αίσθηση της αφής, αγαπημένης ίσως αίσθησης όλων των

ζωγράφων.

Η ειλικρινή και βαθιά αγάπη της Αλεξάνδρας για τη τέχνη της, φαίνεται στη φροντίδα της

παραμικρής λεπτομέρειας, όπως η υπέροχη επιλογή της επιφάνειας του καμβά.

Ας δεχτούμε σαν χάδι την γυναικεία ματιά της ζωγράφου, σαν δώρο και σαν ψυχικό

αντίβαρο μέσα στο ζόφο της σκληρής καθημερινότητας μέσα στην οποία υπάρχουμε. Σε

μια εποχή όπου οι γυναίκες καλλιτέχνες στην Ελλάδα αρχίζουν να βγαίνουν από την

αφάνια, ελπίζω και εύχομαι να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε και στο μέλλον τέτοιες

ανάσες ατόφιας ζωγραφικής.

 Νεφέλη Σουλακέλλη

EN