Έγκαίνια Έκθεσης Ζωγραφικής της Ιωάννας Κωνσταντίνου

Ο «μανιερισμός»

της Ιωάννας Κωνσταντίνου

Κοιτώντας το ζωγραφικό έργο της Ι. Κωνσταντίνου, έτρεξε ο νους μου πίσω, στα μεγάλα έργα των μανιεριστών δημιουργών του 16ου αιώνα οι οποίοι πρωταγωνίστησαν στην έκφραση μιας νέας αντίληψης για την τέχνη. Κυρίως στον Ποντόρμο που αψήφησε τους δασκάλους του στην πιστή αναπαραγωγή της φύσης και τράβηξε ένα δρόμο προσωπικό που ο Βαζάρι αποκάλεσε «maniera moderna».  Η «μανιέρα» δεν ήταν από την αρχή έννοια αρνητικά φορτισμένη. Έδειχνε αυτό που αντιτίθεται στην ακριβή αναπαράσταση της πραγματικότητας. Aπo  τη μία πλευρά υπάρχει η φύση, από την οποία ο καλλιτέχνης οφείλει να αντλεί στοιχεία, και από την άλλη υπάρχει η μανιέρα του καλλιτέχνη, δηλαδή το προσωπικό του ιδίωμα, με το οποίο διαφοροποιείται από τη φύση. Για τον Βαζάρι λοιπόν η μανιέρα είναι κάτι που χρειάζεται, αλλά πρέπει να εκδηλώνεται με μέτρο. Όταν αυτό ξεπερνιέται, τότε ο όρος μανιέρα χρησιμοποιείται με τρόπο υποτιμητικό.

 

Η Ιωάννα Κωνσταντίνου βεβαίως δεν επιχειρεί να μιμηθεί τον τρόπο των μανιεριστών. Το ποτάμι της ζωγραφικής έχει τραβήξει νέα κανάλια κι έχει εμποτιστεί με νέα υλικά. Έχοντας πια το βλέμμα του ανθρώπου που ζει στην ψηφιακή εποχή, όπου το τοπίο καταγράφεται με ψηφιακούς χάρτες, ελεύθερους για χρήση από το κινητό (googlemap), η Κωνσταντίνου αποτυπώνει μια νέα εκδοχή της τοπιογραφίας. Ζωηρά, πλακάτα χρώματα δεν απηχούν μοναχά τον Ποντόρμο και τον  Ρόσο∙ μαρτυρούν, ίσως, και το ξεκίνημά της πριν από τριάντα χρόνια στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό, όπου η ζωγράφος θήτευσε στο καλλιτεχνικό ρεύμα του Παρισιού. Αλλά αυτό δεν στάθηκε ικανό να την παρασύρει από την συγκίνηση που προκαλεί η «ζώσα» παραστατική ζωγραφική.

Θάλασσα και βουνά φαγωμένα από το νερό, καταρράκτες, ηφαίστεια, δένδρα και λογής φυτά, ουρανοί που συμμετέχουν και δεν είναι απόμακροι, όλα σε μια κατάσταση πάλης. Ο θεατής βλέπει την τέχνη της ζωγράφου να προσπαθεί να αρπάξει τη βιαιότητα της φύσης, να την πιάσει στα χέρια της, όχι να την υποτάξει αλλά να τη νιώσει, να την κάνει να εκδηλωθεί, να τη βγάλει από το ειδυλλιακό της ύφος. Τα τοπία της Ιωάννας Κωνσταντίνου δεν είναι τοπία, είναι χώροι μιας τιτάνιας σύγκρουσης όπου το νερό μαίνεται και η δημιουργία είναι γέννα: πόνος και αίμα.

Ο Κωνσταντίνος Μπάσιος χαρακτηρίζει αυτή τη νέα ενότητα έργων ως «στροφή» σε μια πολυετή καλλιτεχνική διαδρομή. Σίγουρα, βλέποντας πώς διαχειρίζεται σήμερα η Κωνσταντίνου το τοπίο στο οποίο, χρόνια τώρα, προβάλλει τις καλλιτεχνικές της αναζητήσεις, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσεις μαζί του. Είναι μια στροφή όπου η παραδοξότητα των όγκων και η απόδοσή τους με αυτά τα πυρακτωμένα χρώματα απηχεί έναν ιδιότυπο, εντελώς προσωπικό «μανιερισμό» με τον οποίο η φύση διυλίζεται στο διαυγές βλέμμα της ζωγράφου.

Εκ μέρους του Παύλου Κόρδη θα ήθελα να ευχαριστήσω τη ζωγράφο για την παρουσίαση της έκθεσης αυτής στο Κέντρο Τεχνών «Μετς». Συγχαρητήρια αξίζουν τέλος στον επιμελητή Κωνσταντίνο Μπάσιο καθώς και σε όλους τους συντελεστές ενός τόσο εμπλουτιστικού ταξιδιού στον έσω κόσμο ενός καλλιτέχνη.

 

Γιώργος Μυλωνάς

Κέντρο Τεχνών «Μετς»

 

Ωράριο λειτουργίας:
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 18.00-21.00
Τετάρτη: 11.00-14.00
Σάββατο: 11.00-15.00

 

Διάρκεια Έκθεσης έως  5 Νοεμβρίου 

 

 

Η Ποιητική του αστικού ερειπίου

Αφορμή για την πρώτη φωτογραφική έκθεση που φιλοξενείται στο Κέντρο Τεχνών «Μετς» στάθηκε η πρόσφατη έκδοση με τίτλο «Περπατώντας στην Αθήνα» του δημοσιογράφου και συγγραφέα Νίκου Βατόπουλου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Εκτός από τις ιστορίες που «περπάτησε» και μοιράζεται από το βιβλίο του με το αναγνωστικό κοινό, ο συγγραφέας παρουσιάζει στο «Μετς» κι αυτές που «μιλάνε» μέσα από το φακό του. Εννιά ιστορίες περιδιάβασης από έναν μοναδικής ευαισθησίας ξεναγό.

Όλες οι φωτογραφίες της έκδοσης είναι τραβηγμένες από τον συγγραφέα. Για αυτή του την «κρυφή» ιδιότητα και για το βλέμμα πίσω από το φακό θα μας μιλήσει ο Νίκος Βατόπουλος.

Ο ποιητής και δοκιμιογράφος Δημήτρης Κοσμόπουλος θα μιλήσει για την ποιητική του εγκαταλειμμένου σπιτιού, τα αστικά σπαράγματα και τη διάσταση που προσλαμβάνουν στην τέχνη, ορμώμενος από τις εικόνες του “αθηναιογράφου” Νίκου Βατόπουλου.

Στο παλιό αθηναϊκό αρχοντικό όπου στεγάζεται το Κέντρο Τεχνών Μετς, μαζί με τις εικόνες του Βατόπουλου, ξετυλίγονται εικόνες που δίνουν την «αθέατη ζωή» της ίδιας της πόλης. Πέντε φωτογράφοι – Ένη Κούκουλα, Κλεοπάτρα Κουρλαμπά, Κώστας Μασσέρας, Ηλίας Τσαουσάκης, Ναυσικά Χαραλαμπίδου – σηκώνουν το φακό ή το κινητό τους και συλλαμβάνουν εικόνες που μας αποκαλύπτουν ένα εσωτερικό, ψυχικό τοπίο της Αθήνας.

Την εκδήλωση συντονίζει ο Γιώργος Μυλωνάς

Κέντρο Τεχνών “Μετς” Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Αθήνα

Πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της έκθεσης ”Περπατώντας πέρα από την Αθήνα””

Μέσα σε μια ζεστή ατμόσφαιρα και την παρουσία φίλων, καλλιτεχνών και αρκετού κόσμου , πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της φωτογραφικής έκθεσης ”Περπατώντας πέρα από την Αθήνα” το βράδυ της Πέμπτης στις  12 Σεπτεμβρίου 2019 στο φιλόξενο χώρο του Κέντρου Τεχνών Μέτς.

Όσοι είχαν την ευκαιρία να παρευρεθούν περιηγήθηκαν σε μια όμορφη  διαδρομή μέσα από τον φωτογραφικό φακό  μιας ομάδας πέντε καλλιτεχνών – Ένη Κούκουλα, Κλεοπάτρα Κουρλαμπά, Κώστας Μασσέρας, Ηλίας Τσαουσάκης, Ναυσικά Χαραλαμπίδου-, οι οποίοι εμπνεύστηκαν από την αστική ματιά  του Νίκου Βατόπουλου δημοσιογράφου και συγγραφέα και της πρόσφατης έκδοσης του με τίτλο ”Περπατώντας στην Αθήνα”.

Η ομάδα των καλλιτεχνών πρόσφερε την παρουσία της αλλά άφησε την τέχνη της φωτογραφίας να μιλήσει από μόνης της!

Την έκθεση επιμελήθηκε ο Γιώργος Μυλωνάς. 

Η έκθεση θα έχει διάρκεια για το κοινό έως το Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2019.

Λειτουργία Εκθεσιακού χώρου:

Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή: 18:00 – 21.00

Τετάρτη: 11:00 – 14:00

Σάββατο: 11:00 – 15:00

 

Περπατώντας πέρα από την Αθήνα

 

Σύγχρονοι Έλληνες φωτογράφοι μας κάνουν κοινωνούς μιας άλλης, αθέατης, ίσως, πόλης. Υπαινιχτικά κτήρια, θραύσματα από στιγμές, στρώσεις της ιστορίας, όλα αυτά συνιστούν μια υπερβατική ομορφιά που χάνεται στην καθημερινότητα και στους έντονους ρυθμούς της πρωτεύουσας. Μια ομάδα πέντε φωτογράφων – Ένη Κούκουλα, Κλεοπάτρα Κουρλαμπά, Κώστας Μασσέρας, Ηλίας Τσαουσάκης, Ναυσικά Χαραλαμπίδου – σηκώνουν το φακό ή το κινητό τους και συλλαμβάνουν εικόνες που αποκαλύπτουν ένα εσωτερικό, ψυχικό τοπίο της Αθήνας.

Αφορμή για την πρώτη φωτογραφική έκθεση που στήνεται στο Κέντρο Τεχνών «Μετς» στάθηκε η πρόσφατη έκδοση με τίτλο «Περπατώντας στην Αθήνα» του δημοσιογράφου και συγγραφέα Νίκου Βατόπουλου. Από το ξεκίνημά του στον Τύπο, τη δεκαετία του ’80, ο Βατόπουλος αποφάσισε να στρέψει το βλέμμα του στον αστικό ιστό. Στις περιηγήσεις του είχε πάντοτε μαζί του μια φωτογραφική μηχανή. Εκτός από τις ιστορίες που «περπάτησε» και μοιράζεται από το βιβλίο του με το αναγνωστικό κοινό, παρουσιάζει στο «Μετς» κι αυτές που «μιλάνε» μέσα από το φακό του. Εννιά ιστορίες περιδιάβασης από έναν μοναδικό ξεναγό.

Το «Μετς» (Ευγ. Βουλγάρεως 6) είναι ένα ιστορικό κτήριο, πρόσφατα ανακαινισμένο, που κλείνει μέσα του έναν αιώνα ζωής. Για τις εικόνες που ξετυλίγονται στους χώρους του και δίνουν την «κρυφή ζωή» της ίδιας της πόλης, εξηγούν οι συμμετέχοντες φωτογράφοι.

Ένη Κούκουλα
Αθήνα. Η πόλη ως μια αφορμή συλλογής « μικρών» εικόνων, θραυσμάτων από χώρους, στιγμές, φυτά, αντικείμενα . Το εξωτερικό ή το εσωτερικό δεν παίζουν ρόλο, συχνά μπορούν να εναλλάσσονται οι ρόλοι . Σημασία η ματιά, εκεί που σταματά το μάτι, εκεί που το ανθρώπινο ίχνος ή έχει ή θα περάσει. Το φως που βγαίνει από τα πράγματα.

Η πόλη ως ένα μικρό προσωπικό ημερολόγιο , εντάσσεται – σαν μικρό υποσύνολο- σε μια μεγαλύτερη φωτογραφική ενότητα της φωτογράφου με θέμα την «φωνή των πραγμάτων» δουλειά που έχει ξεκινήσει εδώ και τρία χρόνια (Ιανός 2015) και βρίσκεται σε εξέλιξη. Κάτι που «λάμπει» σε έναν χώρο, απομονώνεται από τον φακό με οδηγό το φως, την επιλεκτική μνήμη, την αίσθηση. Μετατρέπεται σε μια εικόνα αγαπημένη, παράξενη, ρομαντική ή σκοτεινή. Θριαμβευτής, το φως και οι σκιές του.

Κλεοπάτρα Κουρλαμπά Ένα δωμάτιο άδειο με παλιά έπιπλα, ρωγμές σε τοίχους, μια αφίσα πίσω από ένα παρτέρι, η πρόσοψη ενός κτιρίου φωτισμένου από τα νυχτερινά φώτα , η θέα από το πίσω μπαλκόνι, ένα φως που φωτίζει μια στενή λωρίδα ουρανού ανάμεσα σε δυο πολυκατοικίες.

Φωτογραφίζω χωρίς να έχω στο μυαλό μου κάτι πολύ συγκεκριμένο. αλλά συνήθως οι εικόνες της πραγματικότητας που με συγκινούν, αντικατοπτρίζουν μέσα μου μια αίσθηση αποστασιοποίησης, χωρίς την ανθρώπινη παρουσία, με τα ίχνη των ανθρώπων να με προκαλούν να ανακαλύψω τις ιστορίες που κρύβουν. Αταξινόμητα τοπία εσωτερικού και εξωτερικού χώρου που φτιάχνουν μια οικογένεια με δικά μου όνειρα που αφορούν υλικά της προσωπικής μου αφήγησης, στοιχεία της ψυχής μιας πόλης που «ζουν» δίπλα μου , αναπνέουν, αντιστέκονται και με γοητεύουν.

Κώστας Μασσέρας Ζω σε αυτή την πόλη. Κάνω τις βόλτες μου, φωτογραφίζω. Δεν είναι άσχημη, δεν είναι όμορφη. Είναι ακατάστατη, αναστατωμένη, ένα ηφαίστειο σε εξωτικό νησί, ένας σκουπιδοτενεκές που ξεχειλίζει. Αλλά έχει μια περίεργη , υπερβατική ομορφιά. Είναι στιγμές που όλα είναι εκεί που πρέπει αρκεί να είσαι διαθέσιμος να τα δεις. Αρκεί να μεγεθύνεις το ασήμαντο μέσα από το φακό σου. Τότε η Αθήνα σου αποκτάει ένα προσωπικό νόημα, ένα λόγο ύπαρξης. Γίνεται ένα σκηνικό σε θέατρο του παραλόγου. Μία ακρόπολη για να αμυνθείς, ένα καταφύγιο, και τότε καταλαβαίνεις πως μόνο εδώ θα μπορούσες να ζεις.

Ηλίας Τσαουσάκης «κοίτα ψηλά» Φωτογραφίζω με ένα κινητό τηλέφωνο. Αποτυπώνω αυτό που βλέπω. Κομμάτια της αστικής Αθήνας. Εκείνα που άλλαξαν και εκείνα που διατηρούν αναλλοίωτη τη φυσιογνωμία τους. Στρώσεις της ιστορίας, στοιχεία που σε καλούν να τα εντοπίσεις και να τα αγαπήσεις. Φωτογραφίζω σαν περιπατητής και παρατηρητής της δικής μου πόλης.
Για να περιγράψω, χωρίς λόγια τη στιγμή. Την καθημερινή εικόνα. Την αυθεντικότητα. Τις λιτές γραμμές. Την τόσο οικεία και κοντινή σκληράδα στη φθορά του χρόνου. Φωτογραφίζω, για να συγκρατώ και να μοιράζομαι εκείνες τις πλευρές της Αθήνας που με μαγεύουν. Αυτές που αλλάζουν γρήγορα, αυτές που παραμένουν απαράλλαχτες, αυτές που συνθέτουν το αστικό, καθημερινό μας τοπίο. Συνεχίζω να περπατάω κοιτάζοντας ψηλά. Να ανακαλύπτω. Περιπατητής μιας πόλης, που έχει σε κάθε γωνιά της ένα κρυμμένο μυστικό.

Ναυσικά Χαραλαμπίδου Ζω κοντά στο κέντρο της Αθήνας και κινούμαι στην ταχύτατη Λ. Συγγρού, στα πολύβοα Εξάρχεια, στο τουριστικό πια Κουκάκι, στο παράκτιο μέτωπο, στα προάστια. Μέσα από τον φακό έχω βρει έναν τρόπο να γοητεύομαι από τα σκοτάδια της πόλης, να διεισδύω στα καθημερινά και άχαρα αναζητώντας νέα νοήματα, κι ασυναίσθητα να συμφιλιώνομαι με τις κακοτοπιές του αστικού ιστού.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου στις 19.30 και είναι ελεύθερα για το κοινό.

Την έκθεση επιμελείται ο Γιώργος Μυλωνάς

Ωράριο λειτουργίας:
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 18.00-21.00
Τετάρτη: 11.00-14.00
Σάββατο: 11.00-15.00

Διάρκεια Έκθεσης έως 5 Οκτωβρίου

Elias Tsaoussakis, Nikos Vatopoulos, Eni Koukoula, Kleopatra Kourlampa, Nafsika Charalambidou, Costas Masseras

Newsletter

Αν θέλετε να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα μας, δώστε ένα e-mail.

Εγγραφείτε στο Ενημερωτικό Δελτίο μας